รักนี้เลือกไม่ได้

Episode2

ฉันเดินกลับเค้ามาที่ห้างที่จุดนัดพบกับพีท

เมื่อเห็นคนตัวสูงยืนหน้าบึ้งฉันรีบเดินเข้าไปเกาะที่แขนและทำท่าออ้น. พีทอย่าโกรธน้าแกรีบพาฉันไปจากที่นี้ด่วน. เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังทั้งหมด.

เมื่อกลับมาถึงที่ห้องทำงานของพีทฉันก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พีทฟังแต่ยังไม่ทันเล่าจบ มีเสียงผลักประตูเข้ามาจนฉันกับพีทตกใจ

เสียงโมโหของพีทถามใครวะกล้าเข้ามาไม่เคาะห้องให้เลขาแจ้งก่อน.

มีเสียงดังเข้ามาว่าแล้วจะทำไม. พีทรีบลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู.

ฉันว่าแล้วต้องเป็นแกไร้มารยาทแบบนี้เป็นใครไม่ได้.

แกนี้ปากดีขึ้นเยอะนะ. พอผู้ชายคนนั้นพ้นประตูเข้ามา. เค้าหันหน้ามามองที่ทางฉัน

ใจฉันตอนนี้ถึงกับสั่นกระตุก. เป็นเค้าคนนั้น.

อะไรจะบังเอิญขนาดนี้. เค้ายิ้มออกมาที่มุมปาก. ผู้ชายคนนี้พอมองหน้าชัดๆหล่อทรง

แบดมาก. แล้วเค้าก็พูดขึ้นว่ามีแขกอยู่หรองั้นฉันไปรอที่บ้าน. พีทพูดดักขึ้นมาว่า

แกจำพลอยลูกลุงทรงเกียตข้างบ้านเราไม่ได้หรอ โตขึ้นมาแล้วสวยล่ะซิ.

เค้าตอบกลับมาว่างั้นๆ แล้วก็หันมาทองที่ฉันก่อนจะหันหลังกลับไป.

แต่อย่างว่าละเค้าหล่อมากคงมีคนสวยๆมาให้เลือกเยอะอย่างฉันคงธรรมดาสำหรับเค้า

แล้วแกจะน้อยใจทำไมวะพลอย. เค้าคงไม่อะไรกับฉันแล้วต้องดีใจสิ จะได้ไม่ต้องมาระแวง.

พีทหันกลับมาชวนฉันให้ไปกินข้าวกับคุณลุงคุณป้า. แต่ฉันไม่อยากเจอพี่ชายเค้าฉันจึงปฎิเสธไปว่าไม่ค่อยสบายไว้โอกาสหน้านะ

ตอนนี้ฉันเดินมาที่จอดรถเพื่อรอลูกตาลก็มีข้อความจากลูกตาลส่งมาว่าให้รอก่อน5นาทีเคลียงานใกล้เสร็จแล้ว.

ฉันจึงหาที่นั่งที่ชะนจอดรถด้านในแต่ตอนที่กำลังจะเดินเข้าไปมีชายชุดดำ2คนเดินมาบังฉันไว้. และบอกว่า นายรออยู่ที่รถครับ

ฉันรีบถามกลับไปนายอะไรคะ พอดีฉันมารอเพื่อนคะ น่าจะผิดคนนะคะ.

ไม่ผิดครับ คุณพลอยใช่ไมคับ นายผมนัดกับคุณพลอยไว้ตอนเย็น. ฉันเริ่มรู้สึกตะหงิดใจแต่พยายามเถียงกลับไปว่าน่าจะจำคนผิด แล้วลูกน้องชุดดำก็มีสายเข้า. แล้วเค้าตอบได้ครับนายแล้วก็วางสาย

ฉันเห็นเหตุการณ์ไม่ดีว่าจะวิ่งแล้ว. แต่ไมทันคนชุดดำได้หิ้วปีกแขนฉันคนละข้างแล้วมีรถขับมารับ ฉันถูกดันเข้าไปในรถ.

พอเห็นหน้าคนข้างๆเท่านั้นละใจฉันตกมาที่ตาตุ่มทันที.

ฉันพยายามใจดีสู้เสือพี่พายุ. จับพลอยมาทำไมคะ. พลอยกำลังรอเพื่อนกลับบ้านคะเดี๋ยวเพื่อนพลอยหาพลอยไม่เจอคะ

เธอมีนัดกับฉันไม่ใช่หรอ. นัดอะไรคะพลอยจำไม่ได้. เดี๋ยวฉันช่วยเตือนความจำให้ เค้าโน้มหน้าเข้ามาแล้วฟันกัดเข้าที่ปากของฉันเบาๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกในท้องมันหวิวๆ. ฉันเรียนทฤษฎีมาเยอะ แต่ยังไม่เคยปฏิบัติจริง.

ตอนนี้รู้สึกมือไม้ออ่อนแรงไปหมด. ฉันรีบตั้งสติและผลักพี่พายุออก.

พี่พายุคะ. พลอยเป็นน้องพี่นะ. เราไม่ทำแบบนี้ได้ไมคะ.

พายุยิ้มมุมปาก. ก่อนจะพูดว่าฉันไม่เคยคิดว่าเธอเป็นน้อง. แต่ฉันอยากให้เธอเป็นอย่างอื่น

เธอสัญญาไว้ว่าจะทำให้ฉันติดใจไม่ลืมนิ

เก่งไม่ใช่หรอทำให้ดูหน่อยซิ. ตอนนี้ฉันเห็นรถหรูที่เค้ารับมากำลังเลี้ยวเข้าคอนดูหรูใจกลางเมือง. น่าจะเป็นห้องพักของเค้า.

ฉันรีบหันกลับไปหาเค้าและขอโทษที่ฉันพูดแบบไม่คิดแบบนั้นออกไปฉันแค่หาทางเอาตัวรอด. อย่าทำอะไรฉันเลยนะ. ไม่งั้นฉันจะบอกพี่พีท คุณป้าคุณลุง.

เธอกล้าขู่ฉันหรอเค้าหัวเราะออกมาแบบชอบใจ ฉันไม่กลัวใครหรอกจำไว้.

อะไรที่ฉัน อะไรที่ฉันอยากได้ก็ต้องได้

ฉันรู้สึดเสียวสันหลังมากขึ้นเพราะคำพูดฉันเหมือนไปกระตุ้นเค้า. ตอนนี้จะเอาตัวรอดยังไงดี