ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอ
“โชคดีนะคะที่เช้านี้ฟ้าเปิดขึ้นมากเลย”
เมฆยืนบิดขี้เกียจอยู่ข้างๆ เนเน่
“วันนี้ผมว่าจะลองไปสำรวจเส้นทางให้คุณหมอกลับก่อนนะครับ ผมไปขอให้ทางพ่อหลวงบ้านกับคนในหมู่บ้านสี่ห้าคนให้ไปช่วยกัน เอามีดพร้า เอาขวานไปด้วย เผื่อได้ตัดต้นไม้ที่ปิดทาง และถางทางใหม่ให้คุณหมอ”
“ให้ผมสองคนไปด้วยสิครับ ไม่งั้นก็เสียเวลาแย่”
“นั่นสิคะ ยังไงได้ช่วยกันอีกแรง” เนเน่สนับสนุน
หากพอจะเป็นไปได้ เธอก็อยากกลับไปอยู่ที่โรงพยาบาลจะแย่ คิดถึงที่นอนอุ่นที่ห้องแล้วก็อยากจะกลับเร็วๆ
“จะเอายังงั้นเหรอครับ”
“ครับผม” หมอเมฆพยักหน้า
พ่อหลวงบ้านจัดชายฉกรรจ์มาช่วยนำทาง และพากันตัดแต่งกิ่งไม้ที่หักโค่นลงมา แล้วใช้จอบเสียมทำทางให้มันดีขึ้น หนทางไม่ได้เสียหายมากนัก เพียงแต่หากเดินทางมาตอนที่พายุเข้าคงจะลื่นไถลตกหน้าผา หรือไหล่เขาไป
เมฆประคับประคองหมอเนเน่ไปตลอดทาง แต่เธอก็สู้ตาย ไม่บ่นแม้แต
