บริษัทKT Medical
พนักงานเริ่มค่อยๆ ทยอยกลับกันไปเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงมนินพัทธ์นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานเพียงลำพัง สายตาจับจ้องหน้าจอคอมส่วนปลายนิ้วก็กดเลื่อนเมาส์ขึ้นลงค้นหาข้อมูลไปเรื่อยๆ
“ทำเลสิคนี่แพงจัง” พอเห็นราคาศูนย์เลสิคของโรงพยาบาลแต่ละแห่งก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่
สมัยเรียนมหาลัยมนินพัทธ์อยากทำเลสิคตามาก ตั้งใจว่าเรียนจบมีงานทำและเก็บเงินได้มากพอก็จะไปทำ แต่เห็นราคาแล้วเธอคงต้องรออีกนาน การใส่แว่นสายตานานๆ มันทำให้ปวดหัวปวดตา ยิ่งทำงานที่ต้องจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ตลอดเวลาก็ยิ่งทำให้อาการพวกนี้เป็นมากขึ้นกว่าเดิม
“ไม่ใส่แว่นน่ารักกว่าตอนใส่อีกนะ คิดไงถึงเปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนส์เนี่ย เพราะผมหรือเปล่า”
จู่ๆ เสียงของอาธิก็ลอยเข้ามาในห้วงความคิด เด็กนั่นชอบทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ทุกครั้งที่เจอกัน ถ้าเผลอเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็เข้าทางหมาพอดี เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรออกจะรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำไป จะม
