สร้างรอย
959 Words
บทที่5
สร้างรอย
ผมดึงมันลงมาจูบอย่างดูดดื่ม มันเองก็ตอบสนองผมดีมาก โคตรเด็ดลิ้นโคตรดี เสื้อผ้าของผมถูกมันถอดออกจนหมด กี้มึงรุกแรงมาก ผมถอดเสื้อผ้าของมันออกจนหมดเช่นกัน ทำไมนะผมถึงได้ใจง่ายแบบนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นเรือนร่างของมัน ผมเห็นบ่อยแล้วแต่เพียงครั้งนี้มันมีอารมณ์มากจนผมทนไม่ไหวต้องจับมันพลิกมาเป็นฝ่ายนอน
“ธามกูไม่เคยมึงเบาๆก่อนนะ”
“กูรู้แล้ว”
“มึงทำไมมันใหญ่ขนาดนี้วะ กูเริ่มกลัวแล้วนะ” ฉันมองไปที่ความเป็นชายของมัน ใหญ่มาก จะเข้าได้ไหมปกติใช้แค่นิ้ว
“ไม่ต้องกลัวเจอของกูเข้าไปมึงจะลืมนิ้วเย็นๆไปเลยล่ะ”
ผมงับเข้าที่นุ่มนิ่มของมันซี๊ดดด ดีว่ะแต่แม่งรอยแดงเยอะจัง ผมดูดทับรอยที่แอร์สร้างเอาไว้จนมันแดงกว่าเดิมเพิ่มเติมคือเพิ่มรอยใหม่ไปด้วย ขิงใส่แม่งเลย
จ๊วบ!
“ธามเสียวอ่ะ”
“กูจะทำให้มึงเสียวกว่านี้อีกกี้”
ผมเลื่อนลงมาที่น้องน้องสาวมันสงสัยจะเศร้าน้ำตาไหลไม่หยุดเลย กลิ่นดีใช้ได้ ลิ้นของผมตวัดไปที่ร่องรักทำให้มันจิกที่นอน ผมเลยต้องเอื้อมมือไปจับมือมันไว้
ซู๊ดดดด~~~
“ธามม อื้อออ”
“หวานจัง มึงรู้สึกดีไหม”
“อืม มึงกูเสียวลิ้นมึงดีมากเลยธาม..อ่าาาา”
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ
เสียงประตูห้องของกี้ถูกเคาะจากด้านนอกทำให้ทังสองรีบผละออกจากกัน เพราะเสียงที่ตามมามันทำให้ธามดูหงุดหงิดไม่ใช่น้อย
“กี้! ทำไมไม่รับสายแอร์เปิดประตูเดี๋ยวนี้เลยนะที่บ้านมีรองเท้าผู้ชายด้วยมันหมายความว่าไง!!”
“ฉิบหายและ ธามมึงอยู่ในนี้นะเดี๋ยวกูจัดการเอง” ฉันรีบลุกมาใส่เสื้อผ้าส่วนไอ้ธามก็รีบแต่งตัวในห้องน้ำ ออกมาก็รีบดึงแขนแอร์ลงมาด้านล่างเพื่อเคลียร์ปัญหากัน
“โทรมาก็ไม่ยอมรับแล้วบนห้องมีใคร ซุกใครไว้!!!”
“ไม่มีใครทั้งนั้นแหละกี้ไม่สบายอยากนอนพัก แม่ไม่อยู่บ้านด้วย”
“แล้วนั่นรองเท้าใคร?”
“ก็ของไอ้ธามไง”
“ธามอยู่ข้างบนเหรอ ตอบมาเดี๋ยวนี้นะ!”
“เปล่ามันมาเอารองเท้าผ้าใบที่นี่เลยถอดรองเท้าแตะไว้ อยากรู้อะไรอีกไหม!”
“กี้เปลี่ยนไป ทำเหมือนไม่รักแอร์เลย”
เฮ้อออ รักเลยเหรอตอนนั้นพูดไปเพราะอารมณ์มันพาไปต่างหาก ขอโทษนะ
“แอร์กลับไปก่อนเถอะไว้โทรคุยกันนะ”
“แอร์ไม่กลับกี้อยู่คนเดียวแอร์เป็นห่วง แอร์ก็เคยมานอนบ้านกี้แม่กี้ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
คือไอ้ธามมันอยู่ข้างบนไง เฮ้อออ อะไรนักหนาเบื่อว่ะอารมณ์ขาดตอนด้วยเมื่อกี้กำลังฟิน
“ไว้เราไปนอนคอนโดดีแอร์กว่าเดี๋ยวแม่กลับเราจะรีบไปหาโอเคไหม”
“จริงๆนะ ครั้งนี้ห้ามทิ้งเราอีกถ้าหนีกลับโดนดีแน่!!”
“อืม”
หลังจากที่แอร์กลับไปกี้ก็รีบขึ้นมาบนห้องตอนนี้ธามกำลังนั่งรอฟังเรื่องราวของเธออยู่ สีหน้าดูไม่สบอารมณ์เพราะอารมณ์ของทั้งสองค้างเติ่งกันทั้งคู่
“แอร์แม่งงี่เง่าอะ คืนนี้กูเลยต้องไปนอนคอนโดด้วยเลย”
“อืม ก็ไปดิเดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนดีกว่า”
“ธาม”
ผมหยุดนิ่งเพื่อรอฟังคำพูดของมัน ตอนนี้มือของมันจับแขนของผมอยู่ ทำไมมึงจะให้ความหวังอะไรกับกูอีกกี้ เมื่อกี้กูยอมทำให้มึงขนาดไหนรู้ไหม
“เรื่องเมื่อกี้กูรู้สึกดีนะ แม้มันจะไม่เสร็จแต่กูก็รู้สึกว่ามันพิเศษสำหรับกู”
พิเศษงั้นเหรอแต่มึงก็เลือกที่จะไปไง มึงเลือกที่จะไปง้อเค้ามันก็หมายความว่ามึงแคร์เค้า
“แล้วไงอ่ะ”
“ก็นั่นแหละกูรู้สึกดี มันแบบ มันดีมากเลย”
“แล้วตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่บอกกูได้ไหม มึงยังต้องการให้กูทำแบบนั้นอยู่หรือเปล่า”
ผมมองหน้ามันที่ดูสับสน มึงต้องสับสนแน่ล่ะมึงควรรู้ใจตัวเองได้แล้วว่ามึงต้องการอะไร นี่มึงโคตรแคร์แอร์เลยผมไม่ควรอยู่ตรงนี้ ผมควรปล่อยให้มันได้คิดทบมวนตัวเอง
“กูกลับก่อนนะ สั่งข้าวไว้ให้แล้วอย่าลืมกินข้าวล่ะ”
ผมเดินกลับมาที่บ้านก็รีบเดินขึ้นห้อง เสียใจอ่ะเหมือนคนอกหักเลยเมื่อกี้ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นมันอาจจะดีกว่านี้ ผมมองหน้าต่างห้องของผมเห็นกี้มันนั่งกอดเข่าอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างเหมือนกัน
วันต่อมา
ผมเดินออกมาจากบ้านวันนี้รถมันไม่อยู่เมื่อคืนคงไปหาแอร์ ช่างเถอะ ผมเดินออกมาขึ้นรถเพื่อมามหาลัย มาถึงไอ้เวรสองตัวมันก็รีบมาหาผมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ไอ้ธามมึงรู้ข่าวกี้ยัง กี้แม่งทะเลาะกับแอร์หนักเลย”
“ทำไมอ่ะ หึงอะไรกี้มันอีก”
“รอบนี้กี้แม่งผิด มันไปมีอะไรกับคนอื่นมั้ง แอร์มันโพสต์ว่ากี้มีรอยที่คอเพิ่มมา รอที่มันดูดก็เข้มขึ้น เมื่อเช้ากี้โดนด่าลั่นเลย”
ผมรีบเดินตามหากี้ตอนนี้มันมานอนหลับอยู่ในห้องเรียน ผมเลยเอาปากกาจิ้มแก้มมันจนมันลืมตา ตายังแดงๆคงแอบมาร้องไห้จนหลับไปแน่นอน
“ไงเลิกกันยัง”
- Writer
