จับน้องนุ่มนิ่ม
970 Words
บทที่3
จับน้องนุ่มนิ่ม
วันต่อมา
“อื้อออ อีธามมึงจับนมกูทำไม่!!!”
ผมสะดุ้งเพราะเสียงแหกปากของมันตอนนี้มือผมกำลับจับนุ่มนิ่มของมันอยู่ เออกูขอโทษ
“ขอโทษกูก็หลับไหมมึงนอนเบียดกูเองนะ”
“ฟินเลยดิฮ่าๆๆ”
“ประสาท กูกลับบ้านก่อน วันนี้กูติดรถไปด้วยนะรถกูคงอีกหลายวัน”
“เออ”
ผมเดินกลับมาบ้านกูถูกเทศตั้งแต่ก้าวเข้ามาจนผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาแม่ผมก็ยังไม่หยุดเทศ บ่นจริงๆเลยคนแก่เนี่ย มาถึงบ้านมันแม่มันก็เรียกผมไปถามเรื่องคดี บ้านอีกี้เขาสายนักเลงหัวร้อนง่าย
“เป็นแม่นะธามชนแม่งให้ตายห่าไปเลย”
“แม่ก็ไปแนะนำมัน ไปอีธาม”
“แม่ผมไปก่อนนะสวัสดีครับ”
“เอาๆ นอนด้วยกันเกือบทุกคืนระวังผีผลักนะโว้ยย”
“ไร้สาระแล้วแม่!”
ผมมองมันเถียงกับแม่แล้วก็ขำ แม่มันก็เหมือนกับแม่ผมนี่แหละอยากให้ลงเอยกัน ไม่อยากให้มันไปชอบผู้หญิง มาถึงมหาลัยผมกับมันก็แยกย้ายกัน มันก็มีสังคมของมันสังคมของผู้หญิงส่วนผมอยู่กับไอ้โต๋ ไอ้บาส ไอ้บาสเนี่ยตัวร้ายเลยมันชอบเอาชื่อผมไปจีบสาว อยากกระโดดถีบมันนัก
“ไอ้เชี่ย แอร์แม่งออกตัวแรงฉิบหายเลยว่ะ”
ผมหันไปมองโทรศัพท์ไอ้โต๋ตอนนี้แอร์โชว์รอยแดงที่คอ ใช่สร้อยเส้นนี้มันเป็นของอีกี้ คือโชว์รอยแดงที่อีกี้ แล้วแกจะแรงเพื่อ!!
“เสียดายกี้แม่งสวยนะ ไม่น่าเป็นเลส” ไอ้บาสบ่นอุบทำให้ผมมือลั่นปาปากกาใส่มัน
กี้มันคงยังไม่รู้สิว่าแอร์ออกตัวแรงขนาดนี้ เพราะตอนนี้มันยังกรี๊ดนักฟุตบอลอยู่เลย มึงนี่มันไม่รู้ใจตัวเองเลยหรือไง
พักกลางวัน
ผมเดินมานั่งร่วมโต๊ะกับอีกี้แค่จานข้าวผมวางลงมันก็ตักไข่ดาวในจานผมไปเลย มือผมเลยผลักหัวมันไปหนึ่งที ก็ทำได้แค่นี้แหละไม่อยากทะเลาะกับมันขี้เกียจง้อ
“พวกมึงกัดกันทุกวันเลยไม่กลัวจะได้กันเองเหรอ”
ผมหันไปมองหน้าอีกี้ตอนนี้มันก็หันมามองหน้าผมจากนั้นมันก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผม เชี่ยยย ขนลุก!!
จุ๊บ!
“ไม่มีทางกูกับอีธามโตมาด้วยกันมันเป็นเพื่อนรักกูเลย”
เพื่อนรักเหี้ยไรมาจุ๊บปากกูต่อหน้าคนทั้งโรงอาหาร ผมนี่แข็งไปทั้งตัวผมรีบกินข้าวจากนั้นก็เดินเลี่ยงมาสูบบุหรี่หลังห้องน้ำ แต่คนที่เดินเข้ามาทำให้ผมต้องหันไปมอง
“แอร์?”
“อืม ธามแอร์ถามอะไรหน่อย ธามไม่ได้คิดอะไรกับกี้ใช่ไหม”
“ทำไมอ่ะ แอร์มีอะไรหรือเปล่า”
“แอร์เห็นกี้กับธามสนิทกันแล้วแอร์ไม่สบายใจ แอร์รักกี้มากแอร์อาจจะงี่เง่าไปหน่อย”
“สบายใจได้เรากับมันโตมาด้วยกันไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก”
“ถ้าธามพูดแบบนี้แอร์ก็สบายใจ แอร์ไปก่อนนะ”
ผมทิ้งบุหรี่ลงพื้นด้วยความโมโหมันจะอะไรนักหนาวะ กลับมาบ้านผมก็เดินตรงดิ่งขึ้นมาหากี้ที่ห้อง คืนนี้ไม่กลับบ้านแม่ง
“แม่มึงยังไม่เลิกด่าอีกเหรอ”
“เออ คืนนี้นอนด้วยนะ” ผมดึงผ้าห่มมาห่มแต่ก็รำคาญเสียงคุยโทรศัพท์ของมัน มึงจะคุยอะไรกันนักกันหนา ผมแกล้งหันไปหามันจากนั้นก็สวมกอดมันไว้แน่น มันเองก็ลูบแขนผมเบาๆ กูไม่ใช่ลูกมึงนะ
“แอร์ก็อย่านอนดึกนะกี้เป็นห่วง”
เมื่อเสียงเงียบไปผมก็กระชับแขนเพื่อกอดมันให้แน่นกว่าเดิมแม้มันจะผลักผมออกแต่ผมก็ทิ้งแขนลงไปทำให้มันต้องยอมนอนนิ่งๆ
“เมื่อไหร่มึงจะมีเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีจะได้เลิกมาหลอกจับนมกูเฮ้ออ”
ปากดีนักบีบแม่งเลย ผมออกแรงบีบนุ่มนิ่มของมันทำให้มันสะดุ้งจนตีแขนผมเต็มแรง มือหรือตีนหนักจังวะ
“นอนๆกูไม่แกล้งมึงแล้วฮ่าๆๆ”
วันต่อมา
วันนี้เป็นวันหยุดผมตื่นขึ้นมาเพราะเสียงแจ้งเตือนที่ดังไม่หยุดจึงหยิบโทรศัพท์ของอีกี้มาดูถึงได้เห็นว่าแอร์ส่งข้อความมาปลุก ผมเลยเบะปากใส่โทรศัพท์มันไปหนึ่งทีแล้วก็ปิดเครื่องแม่งเลย คนจะนอนคิดว่าตัวเองเป็นนาฬิกาปลุกหรือไง
“กี้ๆๆ” แย่งคะแนนไปเลยดีกว่า ผมค่อยๆปลุกมันเบาๆจนมันลืมตาตื่นขึ้นมา
“กี่โมงแล้ววันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอมึงจะปลุกกูทำไม”
“กูจะบอกว่าฝนตกกูขอนอนต่อนะ”
“โอ้ยย แค่นี้มึงต้องปลุกกูด้วยหรือไง!!” ฉันหันหนีมาอีกฝั่งแต่อีธามมึงจะตามมากอดกูทำไม “มึงเลิกกอดกูก่อนได้ไหม กูรำคาญ”
“กูหนาวอ่า ขอกอดหน่อยถ้ากูมีรถกูไปรับเด็กมานอนที่บ้านแล้วล่ะ”
“มึงนี่จังไรจริงๆเลย ไปนอนไกลๆตีนกูเลยไป!!!”
ไล่กูจึงผมจับมันพลิกมานอนหงายก่อนจะคร่อมตัวมันไว้ มันตกใจจนหน้าเหวอเลย
“มึงอย่าแกล้งกูได้ไหมอีธาม”
“กูไม่ได้แกล้ง”
ผมค่อยๆยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้ามันจนลมหายใจของผมกับมันแทบจะผสานกัน
“อย่านะอีธาม!”
- Writer
