โกรธกัน

1024 Words
เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอวันต่อมาผมต้องไปซ้อมบอลกับเพื่อนมองไปข้างสนามก็เห็นสาวๆมานั่งคุยกับมัน หงุดหงิดแล้วนะเนี้ย “ไอ้เหี้ยธามมองอะไรนักหนา” “เออๆ” ผมหันกลับมาสนใจบอลอีกครั้งจนจบครึ่งแรกผมก็เดินมาหามันที่โต๊ะ พอสาวๆเห็นผมก็ยิ้มทักทาย นี่ผมต้องหึงผู้หญิงที่เข้าหามันแล้วเหรอ “พี่ธามน้ำค่ะ” น้องปีหนึ่งส่งน้ำแดงให้ผมแต่ผมรับมาวางไว้แล้วหยิบน้ำกี้มาดื่ม ซึ่งมันก็ไม่ว่าอะไร “น้องๆนี่ไม่มีเรียนกันหรือไงเห็นมาเฝ้ากี้ทั้งวันเลย” “ไม่มีค่ะ พี่กี้น่ารักคุยสนุกอยากคุยกับพี่กี้ทั้งวันเลย” “จ่ะ!” ผมนั่งพักเหนื่อยโดยพิงมันทำไมต้องพิงก็ไม่รู้ มันเองก็ยื่นผ้ามาให้ผมซับเหงื่อ เหนื่อยอะ ยิ่งเห็นมันมีผู้หญิงมารุมจีบแบบนี้ยิ่งเหนื่อย “ไปซ้อมแล้วนะเหลืออีกครึ่งนึง” “เออ กินอะไรไหมเดี๋ยวกูไปซื้อให้” “ไม่ๆเดี๋ยวรอไปพร้อมกันเลย” ผมยิ้มให้มันก่อนจะวิ่งกลับมาลงสนาม หันไปมันก็คุยกับน้องๆอะไรวะมึงจะไม่ดูกูหน่อยหรือไง กูเนี่ยหล่อที่สุดใยสนามแล้วนะกี้ หลังจากจบการซ้อมผมก็เดินมาหยิบกระเป๋าเพื่อไปอาบน้ำแต่แอร์ดันเดินมานั่งคุยกับมันผมเลยเดินไปกับเพื่อนปล่อยให้มันได้คุยกันไปก่อน ติก! [ธามกูกลับพร้อมแอร์นะ แอร์มันไม่สบายจะพาไปหาหมอ] ปึ้ง!! แล้วแต่มึงเถอะ! ผมปิดประตูล็อคเกอร์เสียงดังจนคนอื่นหันมามองด้วยความตกใจ กลับมาถึงบ้านรถมันก็ไม่อยู่คงไปหาหมอกันถึงเตียงแล้วมั้ง ป่วยห่าอะไร สำออยนะสิ “อ้าวนึกว่ามากับไอ้กี้” “มันพาแอร์ไปหาหมอครับแม่” ผมตอบแม่มันไปตรงๆเลย โดนด่าก็เรื่องของมันไม่เกี่ยวกับผม วันต่อมา เออดีว่ะหายหัวไปเลย มึงแค่สนุกกับกูใช่ไหมกี้ ผมเดินออกมาไม่เห็นรถมันจอดอยู่เมื่อคืนคงไม่ได้กลับบ้านนะสิ ผมขับรถมามหาลัยก็เจอรถมันขับตามผมมา แน่นอนแอร์เดินลงมาจากรถมันด้วย ก็ดีเป็นแบบนี้ก็ดี “อ้าวธามเมื่อวานไม่ได้ทักกันเลย” “อื้อ ไม่สบายเป็นไงบ้างล่ะ” “ดีขึ้นแล้วล่ะ เราไปก่อนนะ” ผมมองตามแอร์จนกี้มันเดินมาเกาะแขนผมผมเลยแกะมือมันออก “วันนี้กูอารมณ์ดีเดี๋ยวกูเลี้ยงข้าวมึงโอเคไหม” “แต่กูอารมณ์ไม่ดี กูไม่อยากแดก!” ผมเดินหนีขึ้นมาบนห้องเรียนเลือกที่นั่งใหม่จนมันเดินตามมาแต่ไม่มีที่นั่งเลยเดินกลับไปนั่งที่เดิม สมน้ำหน้านั่งคนเดียวไปเลยมึงอ่ะ จบคลาสเรียนผมก็เดินหนีมันลงมานั่งกินข้าว ผมเดินไปนั่งกับรุ่นพี่ปล่อยให้มันนั่งกับไอ้โต๋ไอ้บาสไป เรื่องของมึงนะไม่ต้องมาง้อกู กูจะโกรธมึงให้เกิน24ชั่วโมง ไอ้โต๋กับไอ้บาสมันก็มองผมหลายรอบเพราะพวกมันก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร วันนี้ผมไม่คุยอะไรกับใครเลย “ธามมึงกับกี้เป็นเพื่อนกันมานานยัง” รุ่นพี่คนนึงถามผมทำให้ผมหันไปมองหน้า “นานแล้วเกิดมาก็เจอมันเลย” “กูอยากจีบกี้ว่ะ ช่วยหน่อยดิ” จีบเหี้ยอะไรเดี๋ยวกูต่อยแม่ง ผมไม่ตอบอะไรแต่ลุกหนีเลยทำให้ทั้งโต๊ะมองตาม เรื่องของพวกมึงเลยครับจะจีบจะอะไรกันก็เรื่องของพวกมึงเลย “อ่ะลูกชิ้นทอด” “กูไม่กิน!” “มึงเป็นอะไรธาม มึงไม่คุยกับใครเลยทุกคนเป็นห่วงนะ” “กูไม่ได้เป็นอะไร” ผมหันหน้าหนีไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า “มึงโกรธอะไรกูหรือเปล่า” “กูจะไปโกรธมึงทำไม” ผมมองหน้ามันที่เหมือนจะร้องไห้ มันไม่เคยถูกผมเฉยชานานแบบนี้ “วันนี้วันเกิดไอ้โต๋ มึงอย่าลืมนะผับเดิม” “อือ!” ผมหันหน้าหนีมาอีกทางจนมันต้องเป็นฝ่ายเดินหนีผม ตกเย็นก็ต่างคนต่างกลับ กลับมาก็บ้านใครบ้านมัน ผมรีบออกมาหาไอ้โต๋เพราะพวกมันเป็นห่วงที่วันนี้ผมไม่ยอมคุยกับใครเลย “มึงทะเลาะอะไรกับกี้หรือเปล่า กี้มันบอกมึงไม่ยอมมองหน้ามัน มันมาแอบร้องไห้กับพวกกู” “ร้องไห้เลยเหรอ” “ใช่ มันบอกมันกลัว กลัวมึงไม่ต้องการมันแล้ว พวกมึงก็โตมาด้วยกันทำไมไม่คุยกันดีๆ” ผมไม่ตอบอะไรแต่ไปเตรียมตัวกันที่ผับเลย ไอ้บาสมันสั่งเค้กกี้ไว้กี้เลยต้องมามืดหน่อย ผมนั่งอยู่กับสาวๆที่ถูกจ้างมาเอนเตอร์เทน ผับอโคจร “น้องอลิสช่วงนี้ไอ้ธามมันของขาดไปต่อกับมันนะแล้วมาเอาเงินที่พี่” บาสชวนสาวที่นั่งอยู่ข้างกายผม ซึ่งผมก็ไม่อยากขัดอะไร “พี่ธามจะยอมเหรอคะ” “จะไปไหมล่ะ” ผมหันไปถามน้องอลิสที่กำลังเขินจนหน้าแดง เขินทำไมแค่ถามแค่นี้บ้าหรือเปล่านั่งยิ้มอยู่ได้ “ก็ได้ค่ะ” ถึงเวลาที่กี้มันเข้ามาไฟก็ปิดลงพร้อมกับเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ แต่ผมมีน้องอลิสเกาะอยู่กี้มันยิ้มให้ผมผมเลยพยักหน้าให้มัน มึงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอวะ "ธามเด็กมึงน่ารักนะ" เพื่อนในกลุ่มแซวผมที่เห็นน้องอลิสยังเกาะแขนผมอยู่ "อืม"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD