บทที่ 17
ชิรินร้อนรนเมื่ออิคารัสสำรวจตัวเธอลึกเข้าไปเรื่อย ๆ เขาล้วงลึก ดูดกลืนน้ำหวานทุกหยดจากตัวเธอ หญิงสาวอดไม่ใจไม่ไหวที่จะแยกเรียวขาออกเปิดทางให้ชายหนุ่มสำรวจตัวเธอได้สะดวกและถนัดถนี่ขึ้น
“โอววว...อิคารัส...มะ...ไม่...อ๊า!”
สะโพกผายของร่างเล็กไม่อยู่นิ่ง มันยักย้ายไปมาตามจังหวะการรุกไล่ของลิ้นร้อน หญิงสาวรู้สึกถึงความอิ่มเอมในหัวใจกระทั่งเขาเลื่อนใบหน้าออกจากระหว่างซอกขาขาวเนียน อิคารัสขยับลุกขึ้นนั่งคร่อมหญิงสาว ยกเรียวขาของเธอพาดไว้บนสะโพกของเขา
“ชิริน...อา...”
เธอเห็นแท่งสวาทอันเคร่งเครียดของเขาชัดเจน นี่ถ้าหากอิคารัสไม่บอกว่าเขากลายเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนอย่างเธอ ชิรินก็แทบแยกแยะไม่ออกเลยว่าเขาเป็นภูตเจ้าเสน่ห์หรือบุรุษเพศผู้หล่อเหลากันแน่
และสิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนไม่แตกต่างคือความอบอุ่นจากตัวเขาที่มันถ่ายเทมายังตัวเธ
