“Malapit na po tayo?” pagtatanong ko sa kanilang dalawa at kasabay nuʼn ay aking paghikab.
Nakatulog naman na ako pero inaantok pa rin ako. Itʼs already one in the morning! And, kabababa lamang namin from barko. Almost three hours ang byahe namin sa barko, mabuti na nga lang ay nakaabot kami sa barko, mabilis daw kasi iyon.
“Malapit na tayo, my Rosalie! Medyo na dulo lang ang house ni dad,” sabi ni Renzo sa akin.
Napayakap ako sa upuan ni Renzo. “Really? Mabuti naman po dahil inaantok pa ako and gutom na ulit!” sabi ko sa kanila at narinig ko ang mahina nilang pagtawa, napanguso ako sa kanilang ginawa.
Tumahimik na lamang ako at hindi sila pinansin dalawa. Bahala nga sila dʼyan basta ako kakainin ko ang tinapay na binili nila kanina, pinagong daw ang name nito. Kumuha ako ng isa at
