bc

รักร้าย นายคนเลว

book_age18+
1.4K
FOLLOW
5.7K
READ
drama
like
intro-logo
Blurb

กฎของการใช้ชีวิตให้อยู่รอด คืออย่าเดินเข้าไปรู้ความลับของมาเฟีย เพราะสิ่งที่ตามหลังมา มันไม่คุ้มกับการเสี่ยง

แต่จะทำยังไงดีล่ะ เมื่อบังเอิญเดินเข้าไปรู้ความลับทั้งๆที่ไม่อยากที่จะยุ่งด้วยเลย และผลที่ตามมามันเหมือนคำที่ใครหลายๆคนบอกเอาไว้ไม่มีผิด

chap-preview
Free preview
สิ่งที่ไม่ควรเห็น
หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังสอดส่องมองหาเพื่อนสนิท ก่อนที่สายตาของเธอจะปะทะกับเพื่อนสนิทที่เธอกำลังมองหาอยู่ แล้วหญิงสาวนามว่า พระพาย ก็เดินกรีดกรายเข้าไปหาเพื่อนสนิท "ไงมึง มาช้าชิบหาย เนี่ยไอ้ต้นมันรอจนจะแก่แล้ว" เสียงซูซี่เอ่ยบอกเพื่อนสาวอย่างพระพาย ก่อนที่สายตาของพระพายจะหันไปหาเพื่อนหนุ่ม "มาช้าชิบหาย ทำไรอยู่วะ" เสียงเพื่อนหนุ่มอย่างต้นพูดขึ้น เพราะหญิงสาวกว่าจะมา อีกอย่างตอนนี้มันก็ใกล้ที่จะเข้าห้องเรียนแล้วด้วย "มาช้าแต่มานะคะ โถ่ๆสามีของดิฉันงอนแล้วหรอคะ เนี่ยเค้ารีบมาเพราะสัมมีเลยน้าาาา สามีไม่ต้องงอนนะคะ" เสียงหยอกล้อของหญิงสาวทำให้ซูซี่กรอกสายตามองบนให้กับความขี้เล่นของเพื่อนสนิทอย่างพระพาย นี่ถ้าหากว่าเธอไม่รู้จักพระพายก็คงจะคิดว่าพระพายกำลังตามจีบต้นอยู่แน่ๆ "อะไรของมึง ขนลุกเลยสัส สามีเตี้ยไรของมึง" เพื่อนหนุ่มสวนกลับทันที แต่ยังไงก็ตามต้นก็คุ้นชินกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ทุกวันนี้ เพราะพระพายหยอกล้อกับเขาทุกวัน จนมันเป็นเรื่องปกติสำหรับแก๊งค์ของเขาไปเสียแล้ว "อย่าปฏิเสธหน่อยเลย ว่ามึงนั้นเป็นผัวกู ถึงวันนี้ไม่ได้เป็น ไม่แน่วันหน้ากูจะจับมึงทำผัวให้ได้" พระพายยังคงหยอกล้อต้นไม่มีหยุดไม่มีหย่อน ทำให้ต้นทำท่าทางราวกับขยะแขยงในตัวของพระพายยังไงยังงั้น "มึงมองใครวะไอ้ต้น คันอีกหรือไง"ซูซี่เอ่ยถาม หลังเห็นตาของเพื่อนหนุ่มเป็นประกาย มองตรงไปยังโต๊ะผู้หญิงที่อยู่ไม่ไกลนัก "กู ว่ากูไปหาสาวดีกว่า ถ้าเกิดว่ากูอยู่กับมึงนานกว่านี้ คงจะเป็นประสาทตายห่าแน่นอน ไปล่ะ"     ว่าจบต้นก็เดินออกไปหาผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ทำให้หญิงสาวเหลือบมองบนด้วยความหมั่นใส้ "โห่ว ไรวะ เมียมึงนั่งอยู่ตรงนี้แท้ๆ ยังจะไปหาสาวคนอื่น ดูสิกูก็สวยเท่าน้องเขานะ น้องๆพี่เป็นเมียหลวงนะจ๊ะ" พระพายทำท่าเสียใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเปลี่ยนมาเป็นแนะนำตัวกับรุ่นน้องที่ต้นเดินเข้าไปหา "อีมินนี่มันยังไม่มาอีกหรอวะ อีนี่ช้าตลอด กูว่านะ ถ้าเกิดมันยังช้ากว่านี้ มีหลังผู้หญิงโต๊ะนั้นได้โดนไอ้ต้นลากเข้าห้องน้ำไปก่อน" หลังจากนั่งได้สักพักเพื่อนในกลุ่มอีกคนยังไม่มา ทำให้ซูซี่เลือกที่จะบ่นออกมาให้พระพายฟัง ที่สายตาของเธอนั่นหันไปมองต้นที่กำลังนั่งจีบสาวอยู่ ดวงตาแพรวราวจริงๆ "มาแล้ว พวกมึงนินทาอะไรกูคะ กูได้ยินนะ" เพียงไม่นานร่างบางออกแนวเซ็กซี่เดินเข้ามาก่อนจะเอ่ยสิ่งที่ทำให้สองคนสะดุ้งเพียงเล็กน้อย "มาช้าจังมึง ทำไรอยู่วะ เดินมามหาลัยหรือไง" เสียงเอ่ยของพระพายดังขึ้น เพราะเธอคิดว่าเธอมาช้าที่สุดในกลุ่มแล้ว แต่สุดท้ายคนที่ช้าที่สุดก็ไม่พ้นมินนี่อยู่ดี "มึง ผู้หน้ามอโครตเลย แล้วกูก็หยุดอ่อนเขาด้วยเมื่อกี้ เนี่ยกูได้ไอจีมาแล้ว น่าจะแซ่บน่าดูเลย" มินนี่เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่กรีดกราย ซึ่งรูปที่มินนี่ให้ดูนั่นคือรูปในไอจี ซึ่งก็หล่อเหมือนที่มินนี่ว่าจริงๆนั่นแหละ  "กูว่าแล้ว ทำไมมึงถึงมาช้า แต่คราวหลังนะ ถ้าเกิดมึงคันแล้วอยากอ่อยผู้นักนะ มึงก็ช่วยดูเวลาหน่อยไหม อาจารย์จะแหกกูเอา" พระเอ่ยอย่างรู้ทัน  "แล้วไอ้ต้นสามีมโนของมึงไปไหน หรือว่ามันยังไม่มา ไอ้นี่มาช้าจริงๆมัวแต่ไปจีบหญิงอยู่อีก" มินนี่เอ่ยออกมา โดยไม่ได้รู้เรื่องเลย ว่าตัวของเธอนั่นมาคนสุดท้าย  "ไปอ้อยสาวอยู่ตรงนั้นน่ะ นั่นไงเดินมาแล้ว" ทันทีที่พระพายชี้ไปที่ต้น ต้นก็ลุกขึ้น แต่ก่อนที่จะลุกขึ้นก็ส่งยิ้มให้สาวๆไปหนึ่งที พลังการทำลายล้างมากสำหรับผู้หญิงพวกนั้น "ไปเรียนได้ยัง" เพื่อนหนุ่มเดินเข้ามาถาม ซึ่งทั้งสามสาวก็ต่างพยักหน้าให้คำตอบ ก่อนที่ทั้งสี่คนจะเดินเข้าไปยังห้องเรียน  เวลาผ่านไป "นักศึกษามีอะไรสงสัยไหม" อาจารย์เอ่ยถามนักศึกษาที่นั่งเรียนวิชาของเขา แต่ก็ไม่มีใครตอบอะไรสักคน  "ไม่มีใครสงสัย งั้นอาจารย์ก็เอาไว้แค่นี้นะ พักได้ครับ" แล้วอาจารย์ก็เก็บของเพื่อที่จะออกจากห้องสอน เพียงไม่นานห้องนีก็เหลือเพียงสามสาวหนึ่งหนุ่ม "เอ่ยมึง คืนนี้เที่ยวป่ะ ร่างกายแม่งต้องการปะทะกับแฮลกอฮอร์วะ"  ต้นเอ่ยบอกสาวทั้งสามคน ซึ่งทั้งสองงก็ตอบตกลง ก่อนที่ทั้งสามจะหันไปพระพายที่ก้มหน้าก้มตาเก็บของเข้าประเป๋าของตัวเอง "อะไรของพวกมึง" "จะไปไหมวะ" "กูปฏิเสธได้หรอวะ" "ไม่/ไม่/ไม่" ทั้งสามตอบกลับมาพร้อมเพรียงราวกับนัดกันมา พระพายได้แต่ถอนหายใจ เธอรู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงเธอก็ต้องไป เลยไม่ได้พูดอะไรออกไป คืนวันนั้น "วู้ววววว" เสียงดังเล็ดลอดออกมาจากคลับหรูแห่งหนึ่ง เท้าทั้งสองข้างก้าวเข้าไปในคลับหรู เธอไม่มีแม้แต่ความหวาดหวั่น เพราะนั้นเธอสายปาตี้ที่แท้ทรู "อ้ะ นั่นไง พระพายเพื่อนรัก" มินนี่เอ่ยออกมา ก่อนจะโบกมือใให้พระพายส่งสัญญาณว่าพวกเธออยู่ที่โต๊ะตรงนี้ "วันนี้กูขอดื่มนิดเดียวนะ กูต้องขับรถ" พระพายเอ่ยบอกไป วันนี้ดื่มแค่แก้วเดียวก็พอ หากว่าวันไหนไม่ต้องขับรถกลับเอง เธอก็จะจัดหนักจัดเต็มแน่นอน  สายตาของเธอมองหลายต่อหลายคนเต็มกันอย่างสนุกสนาน เสียงเอะอะดังขึ้นเป็นระยะระยะย เสียงเพลงดังกระหึ่ม หากใครไม่เคยมาก็จะบอกเป็นเสียงเดียวมาเสียงดัง และไม่ชอบ แต่เชื่อเถอะหากมาเป็นครั้งที่สองที่สามพวกคนเหล่านั้นก็จะชินกับเสียงเพลงแสงไฟสีเสียงดหล่านั้นไปเอง เที่ยงคืน "มึงกลับไหวไหมวะ จะคลานเหมือนหมากันอยู่แล้ว" พระพายเอ่ยถามซูซี่และมินนี่ทันทีที่เห็นสภาพ หลังจากออกมาจากคลับ ซึ่งตอนนี้พวกเขาทั้งสี่คนก็มาหยุดยืนตรงหน้าคลับ  "ไหว กูม่ายมาววว เดินตรงเลย" เสียงของมินนี่เอ่ยตอบ แต่ท่าทางของเธอแน่นอนว่ามันเซๆ เพราะฤทธิ์แฮลกอฮอร์ และไม่ต้องถามนะว่าเมาหรือไม่เมา เพราะดูจากน้ำเสียงก็รู้แล้วว่าเพื่อนของเธอนั่นไม่ได้เมาแม้แต่นิดเดียว "กลับไหวแน่หรอวะ" หญิงสาวเอ่ยถาม เพราะคนที่แบกสองคนนี่กลับคือต้น ซึ่งไม่รู้ว่าต้นแบกกลับไหวหรือเปล่า "เออ กลลับไหวแน่ เดี๋ยวกูพาพวกมันกลับเอง มึงอะกลับไหวแน่นะ" แล้วต้นก็เอ่ยถามหญิงสาว เพราะดูจากใบหน้าของเธอมันดูแดงๆก่ำ เหมือนกันคนเมา แต่พระพายก็ดื่มไปเพียงแก้วเดียวเท่านั้น ไม่น่าจะเมาง่ายขนาดนั้น "เออ กลับไหว กลับดีๆนะมึง ถ้าไม่ไหวกูว่ามึงก็แวะพักกลางทางได้นะ" หญิงสาวบอกเพื่อให้เพื่อนหนุ่มไม่ต้องเป็นห่วง เพราะตอนนี้เธอไม่ได้มีอาการมึนเมาอะไรสักอย่าง "แล้วนี่มึงจอดรถตรงไหน ที่ลานจอดรถหรอวะ" เพื่อนหนุ่มเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าพระพายเดินแยกออกไปทางอื่นที่ไม่ใช่ลานจอดรถของคลับ "กูจอดหลังร้าน ตอนมาลานมันเต็มหมดเลย พนักงานเลยบอกให้ไปจอดด้านหลังเพราะมันมีที่ว่างอยู่" พระพายบอกเหตุผลให้เพื่อนหนุ่มอย่างต้นฟัง ตอนที่เธอเข้ามาเธอเห็นว่าลานจอดรถของคลับนั้นมัเต็มหมด พนักงานก็เลยเดินเข้ามาบอกกับเธอว่าลานจอดรถเต็ม แต่สามารถไปจอดที่หลังร้านได้ เธอเลยต้องจำใจต้องไปจอดรถหลังร้าน เพราะจะบอกให้เพื่อเปลี่ยนร้านก็ไม่ทันแล้ว "เออกลับดีๆระวังตัวด้วย กูไปละนะ หนักชิบหายเลยไอ้พวกนี้" แล้วพระพายก็เอ่ยลาก่อนจะเดินแยกออกไปอีกทาง เธอเดินไปหากุญแจรถไป แต่ก่อนที่จะถึงรถของเธอเท้าทั้งสองก็ต้องหยุดเคลื่อนไหว เมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นลง มันหล่นลงแรงมาก  แน่นอนว่าธรรมชาติของมนุษย์ได้ยินเสียงอะไรก็ตาม สายตาก็หันไปมองมันโดยอัตโนมัต โดยไม่ได้คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะต้องตามมาเลยสักนิด สายตากลมโตของหญิงสาวก็เช่นกัน เธอหนไปมองตามเสียงที่เล็ดลอดออกมาเมื่อกี้ โดยเธอไม่ได้คำนึงถึงอันตรายเลยสักนิด แต่แล้วหัวใจของเธอก็บีบรัดแน่น หัวใจดวงน้องเต้นสั่นระรัวด้วยความตกใจ  "อ้ะ อึก ปะปล่อยผมไปเถอะขอร้อง ผะ..ผมขอโทษ อึก โอ้ยย" หญิงสาวพยายามมที่จะเพ่งมมองร่างของใครบางคนที่นอนจมกองเลือด ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวดที่เกิดการกระทำของชายหลายคนที่รุมกระทืบเขาอยู่  "ปะ...ปล่อยผมไปเถอะ ขอร้อง อึก ผมขอโทษ อ้ะ อึก" หญิงสาวเบิกตากว้างทันทีที่ได้เห็นร่างของคนนั้นชัดๆ นั่นคือรุ่นพี่ที่มหาลัย เขาเคยตามจีบเธอ และตอนนี้เขานอนร้องไห้ด้วยท่าทีที่อิดโรยเหมือนคนใกล้จะตาย ตามร่างกายมีเลือดและรอยแผลเต็มไปหมดทุกส่วน "ตำรวจ ฉันต้องโทรหาตำรวจ" เมื่อคิดได้ดังนั้นพระพายก็ล้วงกระเป๋าหามือถือ เพื่อต่อสายหาตำรวจ ในเวลานี้เธอก็เข้าไปช่วยอะไรไม่ได้นอกจากโทรหาตำรวจ และมันนานมากกว่าตำรวจจะรับสาย จนหัวใจดวงน้อยของเธอนั้นมันสั่นระรัวกลัวว่าคนที่กระทำกับรุ่นพี่ของเธอเขาจะรู้ว่ามีคนแอบมองพวกเขาอยู่ "อ้ะ โอ้ยเจ็บ" พระพายร้องขึ้นเมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนผลักเธอจนล้มลงไปกับพื้น มือถือของพระพายหายไปอยู่ในมือของซาตานตอนไหนก็ไม่รู้ เพล้งงง เขาเขวี้ยงมันลงพื้นอย่างแรง ใจสั่นระรัวด้วยความกลัว ก่อนที่ดวงตากลมโตของพระพายจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองชายปริศนา แม้ว่าจะไม่ค่อยเห็นหน้าของชายคนนี้ แต่อย่างหนึ่งที่เธอเห็นได้ชัดเลย ก็คือ ดวงตา ดวงตาของเขามันดุดัน เหมือนกำลังคิดว่าฆ่าเธอด้วยวิธีไหนดี "อ้ะ ปะ...ปล่อย ฉะ..ฉันหายใจไม่ออก" พระพายร้องท้วง เมื่อชายปริศนาเดินเข้ามาก่อนจะกุมคอระหงส์ของเธอแล้วบีบมันอย่างแรง จนมือเล็กของเธอสั่งการให้ตีแขนของเขาเพื่อคลายความเจ็บ แต่มันกลับไร้ประโบชน์อย่างเห็นได้ชัด เมื่อเขายังจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เรียบนิ่ง แล้วเธอก็เลือกวิธีจิกเล็บบนแขนของเขาแต่ก็เหมือนเดิม เขากลับไม่ได้สะทบสะท้านกับสิ่งที่เธอทำเลยสักนิดเดียว "อย่าหาที่ตาย ไม่งั้นจุดจบของเธอจะกลายเป็นศพเหมือนมัน" ชายปริศนาพูดจบเขาก็ปล่อยมือออกจากลำคอของหญิงสาว ส่งผลให้หญิงสาวรีบโกยอากาศเข้าปอดโดยทันที ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งขึ้นรถไป เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นเดินออกไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เขากลับหันมามองหน้าเธอเพียงนิดแล้วหันหลังกลับไปเหมือนเดิม คอนโดหรู พระพายกลับมาที่คอนโดด้วยความหวาดระแวง และรู้สึกผิด ที่ไม่สามารถช่วยรุ่นพี่ของเธอได้เลย เธอมันเห็นแก่ตัว แต่จะผิดไหม ถ้าหากเธอบอกว่าเธอกลัวความตายจนไม่กล้าเข้าไปช่วยรุ่นพี่อย่างที่ควรเป็น แต่เขาคงจะไม่อำมหิตพอที่จะฆ่ารุ่นพี่ของเธอใช่ไหม เเธอได้แต่หวัง เพราะหากเขาฆ่ารุ่นพี่ของเธอ เอก็คงจะรู้สึกผิดไปจนตายเลยก็ว่าได้ เช้าวันต่อมา (มหาลัย) "มึง พระพาย" พระพายหันมองตามเสียงเรียกของเพื่อนอย่างมินนี่ ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิด เธอคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับเพื่อนของเธอดีหรือเปล่า ถ้าเกิดบอกเพื่อนของเธอแล้วเขาคนนั้นตามมาฆ่าเธอล่ะ เธอคิดเรื่องนี้อยู่ทั้งคืน ส่งผลให้เธอต้องข่มตาหลับตอนเกือบรุ่งส่าง "เป็นไรวะ" มินนี่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง หลังจากได้เห็นใบหน้าของพระพายที่มีสีหน้าซีดเผือกราวกับไปเห็นผีที่ไหนมาอย่างไรอย่างนั้น "เปล่าเมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย" พระพายแกล้งโกหกไป จะให้เธอบอกว่าเมื่อคืนเห็นคนโดนทำร้ายก็ไม่ได้  "ได้ข่าวหรือยังวะ" มินนี่เอ่ยถาม ทำให้พระพายรีบหันไปถามโดยทันที  "ข่าวไรจ๊ะเพื่อนสาว" แต่พระพายยังไม่ทันได้ถามซูซี่ก็เดินเข้ามาเสียก่อน ทำให้สองสาวหันไปมองตามๆกัน  "ก็รุ่นพี่ที่มหาลัยเราไง ได้ข่าวว่ากระโดดตึกฆ่าตัวตายนะเว้ย" ร่างกายของพระพายถูกแช่แข็งโดยทันที จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเรื่องนี้มันคือเรื่องโกหกมันไม่ใช่เลย  "ตำรวจไม่รู้สาเหตุหรอก แต่เห็นเขาว่ากันว่าพี่เขาเครียดเรื่องงาน ก็จะจบแล้วนิ งานก็เลยเยอะธรรมดา ก็เลยเครียก แล้วผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เห็นเนี่ยแหละ" และมันไม่มีใครรู้สาเหตุที่แท้จริง ว่ารุ่นพี่คนนั้นโดนอะไรมา "พักเรื่องดราม่าก่อนค่ะ กูมีข่าวดี ที่ดีมากกกก จะมาบอก" มินนี่เอ่ยออกมา แล้วสายตาของเพื่อนสาวของพระพายนั้นเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด "ข่าวดีไรครับ คุณเพื่อนสาวที่รัก" แล้วก็เป็นเสียงของต้นที่เดินเข้ามาเอ่ยทักทั้งสามที่นั่งเม้าส์มอยเรื่องต่างๆ "สองอาทิตย์จะมีนักบรรยายพิเศษมาบรรยายวิชาหลักด้วยล่ะ เห็นเขาว่าฌครตหล่อ หล่อเหมือนเทพบุตรเลย"ทั้งสามต่างหันมองหน้ากันและกัน ก็ว่าอยู่ว่าทำไมแววตาของมินนี่ดูเป็นประกาย "เป็นหมอเก่ง แล้วก็เป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนด้วยน้าาา หล่อรวย" มิมนี่ร่างดีกรีนักบรรยาพิเศษวันนี้ด้วยแววตาที่ดีใจ "ถึงแม้วันนี้ฉันจะไม่ได้แกนะ แต่สักวันเหอะ กูจะเอามึงทำผัวให้ได้เลย แล้วไอ้เรื่องนิสัยเจู้้เนี่ยเลิกได้ไหม" พระพายหยอกล้อกับต้นตามประสาของเพื่อนสนิท "เขาจะหล่อขนาดไหนวะ" "มึงหุุบปากเลิกพูดถึงความหบ่อของเขาสักห้านาทีได้ไหมวะ มึงมารอบที่ล้านได้แล้วมั่ง" พระพายเอ่ยห้าทันที เพราะตั้งแต่เดินออกจากโต๊ะแล้วตอนนี้กํถึงห้องเรียนแล้วแต่มินนี่ยังไม่ยอมจบเรื่องความหล่อเลน "ใช่ไหมคะที่รัก" เมื่อพระพายเ่ยกับมินนี่จบก็หันไปประจบร่างหนาของต้นทันที  "อีดอก" เป็นเสียงซูซี่ที่ด่าเพื่อนสนิทอย่างพระพายด้วยความหมั่นใส้ที่พระพายเอาแต่ประจบประแจต้นไม่หยุดไม่หย่อน "ที่รัก มันว่าเขาอ่ะ ที่รักจัดการให้เค้าหน่อยได้ไหม" พระพายทำท่าทีออดอ้อนต้น แต่ก็นั่นแหละทุกคนว่ามันคือการแสดงเท่านั้น (แกหล่ออ่ะ) (อยากเป็นคนของใจ) (ใครได้เป็นแฟนน่าจะโชคดีเนอะ) (หล่อ รวย เพอร์เฟตสเปคฉัน) เสียงของนักศึกษามากมาย เอ่ยถึงความหล่อของคนที่เพิ่งจะย่างกรายเข้ามาในห้องเรียน และมันก็จริงอย่างที่มินนี่พูดเขาหล่อราวกับเทวาลงมาเพื่อสำรวจโลก แต่สายตาของเธอดันจดจำใครบางคนได้ เขาคือ คนที่บีบคอของเธอเมือ่คืน เขาคือคนที่ปลิดชีวิตของรุ่นพี่ของเธอทิ้งเมื่อคืน แต่สิ่งที่เธอไม่เข้าใจเลย ก็คือเขาคือหมอ มินนี่บอกว่าเขาเป็นหมอเป็นเจ้าของโรงพยาบาล แต่การกระทำของเขาในเมื่อคืน เขาฆ่าคน เขาเย็นชาเกินที่จะช่วยใคร เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นหมอเลยด้วยซ้ำ "พระพาย แกเป็นไรหรือเปล่า หน้าซีดไม่สบายหรอ" ซูซี่เอ่ยถาม หลังจากเห็นใบหน้าของเพื่อนสาวที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ไหนจะเหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบใบหน้าของพระพายทั้งที่ในห้องแอร์มันเย็นเกินกว่าจะมีเหงื่อ "ไม่เป็นไร แค่ปวดหัวนิดหน่อย" พระพายตอบปัดๆไป เพราะเธอไม่อยากที่จะบอกสาเหตุที่แท้จริงกับเพื่อนสนิทสักเท่าไหร่ ตอนนี้สายตากลมโตของพระพาย เอาแต่ก้มมองชีท เธอไม่ได้บอกไปบนเวทีเลยสักนิด เพราะกลัวว่าเขาจะจำเธอได้ แม้ว่ามีบางครั้งที่เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง แต่มันก็แค่เสี้ยววิ เพราะเธอทนต่อสายตาและท่าทางเย็นชาของเขาไม่ไหว เขาเลือดเย็นเกินกว่าจะเป็นหมอรักษาคน การฆ่าคนมันคือสิ่งที่ฆ่าหมอไม่ควรจะทำ แต่เขาทำมันอย่างเลือดเย็น "นักศึกษา นักศึกษา" แล้วเสียงเรียบนิ่งของผผู้ชายคนนั้นก็เอ่ยเรียกใครบางคน หญิงสาวได้แต่คิดว่าอย่าให้เป็นเธอ แต่ความคิดนั้นก็สลายลง เมื่อมินนี่สะกิดที่แขนของเธอ "แก หมอเขาเรียกแกอยู่น่ะ" พระพายค่อยๆเงยหน้าขึ้น มองไปยังเวทีที่เขายืนอยู่  สายตาของเขามองมาที่เธอและอีกหลายตาที่มองตามเขา  "ออกมานี่หน่อยครับ" ชายหนุ่มเรียกพระพายขึ้นไปบนเวที พระพายได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อไม่กล้าที่จะขยับตัวเลยสักนิด  "ออกไปซิ เป็นอะไรหรือเปล่า"  แล้วพระพายก็ตัดสินใจออกไป ไม่ให้เพ่อเกิดความสงสัยมากกว่านี้ แม้ว่าจะประหม่า แต่เธอก็พยายามเก็บมันไว้ ไม่ให้ความประหม่าของเธอออกมาให้เขาได้เห็น  "ผมจะถามคำหนึ่งกับนักศึกษานะครับ ถ้าเกิด นักศึกษาเห็นคนโดนทำร้าย แต่นักศึกษาเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ นักศึกษาจะแก้ปัญหากับเหตุการณืตรงหน้าอย่างไรดีครับ ช่วยบอกนักศึกษาคนอื่นหน่อย" พระพายไม่คาดคิดว่าเขาจะถามแบบนี้ และที่เขาถามแบบนี้ เขาจำเธอได้ใช่ไหม  "ฉะ...ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ แล้วทำให้คนคนนั้นต้องรับโทษถึงที่สุด" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกะ เพราะเกรงกลัวคนที่อยู่ด้านหลังของเธอ "แต่เมื่อคืนเธอพลาดไม่ได้โทร จนมันตายกลายเป็นศพนิ" ร่างกายขนลุกซู่เมื่อเขาโน้มใบหน้าของเขามากระซิบข้างหูเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคนเท่านั้น นักศึกษาหลายคนร้องกรี๊ดด้วยความอจฉา แต่คนพวกนั้นจะไปรู้อะไร พวกนั้นไม่รู้เลยว่าฉันจะต้องเจอกับอะไร สายตาของพระพายเริ่มซุกซนกวาดมองไปรอบๆจน "โอ๊ะ" สายตาของหญิงสาวดันไปสะดุดกับร่างของใครคนหนึ่งที่นอกห้องเรียนของเธอ มันเป็นร่างที่เธอคุ้นเคย เป็นร่างของเธอคนที่เธอตามหามาครึ่งชีวิต แต่กลับไม่พบเจออะไรเลย พระพายรีบวิ่งไปที่ที่นั่งของตัวเอง ก่อนที่จะสะพายกระเป๋า เพื่อวิ่งออกไปตามให้ทันคนที่เธอเห็นเมื่อกี้  "พาย มึงไปไหนวะ" ขณะที่ฉันจะวิ่งออกไปต้นก็จับเข้าที่แขนของหญิงสาวก่อนที่จะถามออกไปเพราะดูท่าทางของเธอแล้วเหมือนมีเรื่องอะไรอย่างนั้น "กูรีบ มีธุระด่วน ไปก่อนนะ" พูดจจบหญิงสาวก็ววิ่งออกไปทันที เพราะกลัวว่าคนที่เธอตามหาเขาจะหายไปอีกครั้ง "พระพาย พาย พาย" เสียงเรียกตามหลังของหญิงสาว แต่เธอกลับไม่สนใจ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแม้แต่สายตาของหมอคนนั้น คนที่เขาฆ่าคนอื่น "พี่หมวด พี่หมวด พายรู้นะว่าพี่ยังไม่ตาย ออกมาหาพายหน่อยได้ไหม อย่าให้พายตามพี่อยู่ฝ่ายเดียว" พระพายวิ่งออกมาด้วยความร้อนรนแต่แล้วมันก็เหมือนเดิม คือผู้ชายคนนั้นหายไปเสียแล้ว เธอตามเขาไม่ทันอีกแล้ว เธอได้แต่นึกและเดินเหมือนคนไร้สิญญาณ เธอเฝ้ารอเขาตลอดเวลา ถึงแม้ใครต่อใครจะบอกว่าผู้หมวดคนที่เธอเฝ้ารอเขาจะตายไปแล้ว แต่หากไม่พบศพเธอก็ไม่มีวันนเชื่อเรื่องพวกนี้แน่นอน  'พี่หมวด เมื่อไหร่ที่พี่ได้รับบาดเจ็บมาหาพายนะ พายจะทำหน้าที่เป็นหมอรักษาพี่เอง' 'ได้สิ งั้นพี่ก็จะปกป้องเราเป็นการตอบแทนนะ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอันตรายอะไรขอให้พี่ได้ปกป้องเรานะ' 'ว้าววว คืนนี้ดา่วสวยจัง' 'สวยน้อยกว่าคนตรงนี้นะ' 'พี่หมวด ชมแบบนี้พายก็เขินนะสิ' 'พี่รับรองได้นะ ว่าพี่จะไม่ทิ้งพายไปไหน พี่จะคอยดูแลลและปกป้องพายเอง' คนที่บอกว่าจะปกป้องและดูแลเธอตอนนี้เขาทิ้งเธอไปไหนแล้ว เขาไม่ทำตามสัญญาเลยสักนิด ทำไมกัน ทำไมเขาไม่ทำตามสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ 

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

FirstLove น้องพี่ที่รัก

read
3.7K
bc

My Buddy เล่นเพื่อน

read
11.5K
bc

นางสาวอินทุอรณ์

read
5.1K
bc

ซ่านเสน่หา พี่น้องต่างสายเลือด

read
3.0K
bc

กระชากกาวน์

read
3.4K
bc

ร้อยสวาททาสหัวใจ

read
2.3K
bc

แคดดี้ที่รัก

read
1.2K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook