Jacob Luis Peterson (his remedy) ABLS 1

April Lacsamana Peterson Abot tenga ang ngiti ko ngayon, habang binabagtas ko ang daan pauwi sa mansyon ng asawa ko. Sigurado akong matutuwa siya pag nakita niya ako. Masasabi kong mahal na mahal ko na ngayon si JL. Ang tanga ko lang kasi hiniyaan ko lang ang puso kong mainis at magalit sa kanya. Kahit na ginagawa niya naman ang lahat para mahalin at tanggapin ko siya. Pero ngayon babawi na ako sa kanya, gusto ko maramdaman niya ang pagmamahal ko para sa kanya. This time I'm willing to give myself to him and I will be a wife to him. Gusto ko siya na ang makakasama ko sa habang buhay. Gusto ko siya na ang maging Ama ng mga magiging anak namin. At maging Lolo ng mga magiging apo namin. Minuto ang lumipas ay nakarating na ako sa mansyon, pinark ko muna ang kotse ko sa gilid. Pagkapark ko ay lumabas na ako mula sa kotse at humakbang papuntang gate. Tahimik ang buong mansyon pagpasok ko. Dahil day off ng mga katulong dahil sabado. Malalaking hakbang ang ginawa ko papasok sa loob ng bahay. Agad akong umakyat ng hagdan at tinungo ang kanyang library. Dahan-dahan kong pinihit ang seradura at dahan-dahan rin ang pagbukas ko ng pintuan. Ngunit bigo ako dahil pagbukas ko ay walang JL, sa loob. Tinignan ko ang wrist watch ko, alas dos pa lang naman nang hapon. Kaya muli ko na lamang sinara ang pintuan ng library. At sunod kong tinungo ang kwarto naming dalawa. Pero laking gulat ko nang makita ko ang asawa ko na may kasamang ibang babae sa mismong kama namin. Kapwa sila tulog at kapwa din nakahubad. My tears are gradually falling from my eyes. Bumagsak sa sahig at walang ingay akong umiyak. "April!" bulalas ni JL, sabay balikwas sa kama. At gulat na gulat ang pagmumukha niya nang makita niya ako. Ganun na lang din ang pagkagulat ng babaeng kasama niya sa kama. Agad niya akong nilapitan at hinawakan niya ang magkabilang braso ko. At namumula na rin ang mga mata niya. Umiling-iling siya. "April, s-sorry hindi ko alam, hindi ko sinasadya," Ako pa talaga ang gagawin niyang tanga? E kitang-kita na ng dalawang mata ko ang kababoyan nilang dalawa ng babae niya. Agad kong winaksi ang mga braso ko at agad akong tumayo. Mag- asawang sampal ang ginawad ko sa kanya. "Ang baba-boy niyo!" singhal ko sa kanila ng babae niya. At dinuro-duro ko pa sila. At malalaking hakbang ang ginawa ko palabas sa kanyang kwarto at pababa sa hagdan. "Mrs Peterson, wait, please let me explain," saad niya, Nang maabotan niya ako sa baba ng hagdan. "Explain? Kitang-kita na ng dalawang mata ko , ang kahayopan mo, Jacob Luis!" "N-no mali ka nang iniisip asawa ko. Please hindi ko alam kung pa'no may nangyari sa'min ng bababeng 'yon. I don't even know her," I chuckled. Kung kailan mahal ko na siya, ay saka pa niya ako niloko. Sana noon niya pa 'yon ginawa. Noong hindi ko pa siya pinapansin. Noong hindi ko pa siya mahal. Kung bakit kasi ngayon pa? "Galingan mo pa ang pagsisinungaling mo, JL! Kung kailan mahal na kita, saka mo pa talaga niloko!" At kitang-kita ko sa pagmumukha niya ang pagkagulat, kahit pa basang-basa ang pagmumukha niya sa kakaiyak. "T-totoo ba? April, please patawarin mo ako. Promise I won't hurt you again," pagmamakaawa niya at hawak-hawak pa niya ang dalawang kamay ko. At patuloy lang sa pag-agos ang kanyang ma luha. I can see the pain in his eyes. At hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba iyon. Kaya isang malutong at malakas na sampal lang ulit ang ginawad ko sa kanyang kaliwang pisngi. "Wala na! Ayoko na! Tapos na tayo, JL!" Agad ko na siyang tinallikuran, pero naka dalawang hakbang pa lang ako. Nang bigla niya akong yakapin mula sa likod ko. "Please forgive me, April, lasing lang ako kagabi at hindi ko alam kung ano ba ang totoong nangyari. Please April, babawi ako sa'yo magsimula ulit tayo." Pero agad kong iniwaksi ang kanyang mga kamay na naka pulupot sa bewang ko. At agad ko siyang hinarap. "Lasing? JL, ilang beses ka nang nalasing pero ni minsan, hindi ka naman nakipaglandian sa ibang babae! At higit sa lahat hindi ka nagdala ng linta rito sa mansyon!" At isang malakas na sampal lang ulit ang ginawad ko kanang pisngi niya. Ako pa talaga niloko niya. Ilang beses na siyang nalasing pero, ni minsan ay wala naman talaga siyang ginawang milagro. Ngayon lang talaga. "Bakit, JL, hindi ka na ba makatiis ha? Kating-kati ka na ba talaga? Kaya kumamot ka na ng iba!" Tanging pag-iyak lang ang ginawa niya sa harapan ko., At nagtatalo na naman ang puso't isip ko. Hindi ko alam kung anong paniniwalaan ko. "Sagotin mo ako, JL! Hindi ka na ba nakatiis?" At halos lumabas ang mga ugat ko sa leeg. "No... it's not what you think, mahal na mahal kita, April." "Huwag mo na akong gawing tanga, Jacob," mahinahong ngunit madiin kong saad. At hinubad ko ang wedding ring naming dalawa. "Simula ngayon kalimutan mo ng asawa mo ako! Tutal walang bisa rin naman ang kasal nating dalawa." At tinapon ko sa kanya ang wedding ring naming dalawa. Agad ko na siyang tinalikuran at malalaking hakbang ang ginawa ko, palabas sa mansyon. At agad na akong sumakay sa kotse ko. "Ahhh!" Bwesit naman kung kailan handa na ako. Kung kailan mahal ko na siya. Saka pa 'to nangyari lahat. Ang sakit-sakit pa lang maloko. Ang sakit-sakit pa lang makitang may kasiping na iba ang asawa mo. Pinugpug ko ng ilang beses ang manibela ko, habang patuloy pa rin sa pag-agos ang mga luha ko. Maya-maya pa ay nakita kong lumabas si JL, sa mansyon. Kaya agad kong pinunasan ang mga luha ko at agad ko nang binuhay ang makina ng kotse ko. Agad kong pinaharurot ang kotse ko, at kita ko mula rearview na hinahabol niya ako at kahit hindi ko naririnig ay alam kong tinatawag niya ng pangalan ko. But I dont care. Dahil simula ngayon ay hinding-hindi na ako magpapakita sa manlolokong tulad niya.