รวมเรื่องสั้นฉบับวาย (ผัวเถื่อน)

“แทนที่แกจะโมโหที่ชาวบ้านนินทาว่าเด็กนี่เป็นลูกของแก แถมยังท้องไม่มีพ่อ แต่แกกลับมาขำแล้วสั่งให้เด็กคนนี้เรียกแม่เนี่ยนะ” แก้วบ่น ถ้าเพื่อนสนิทไม่ทำงานที่เดียวกับเธอที่กรุงเทพฯ แก้วคงไม่เชื่อเหมือนกันว่าเด็กที่ผิวพรรณดี น่าเกลียดน่าชัง อายุห่างกันหนึ่งรอบ คือน้องชายแท้ๆ ของเบลล์ “หน้าโคตรเหมือนมึงเลย” “น่ารักกว่ากูเยอะ” เบลล์อวยทารกน้อย ซึ่งเป็นน้องแท้ๆ ของเธอ “แม่ หนูขอลูกแม่ได้ไหม” “ผัวก็ไม่มีจะเอาไปทำไรย่ะ!” “เดี๋ยวหนูจะรีบหาผัว แล้วแม่ต้องยกน้องให้หนูนะ” เบลล์ไม่สะทกสะท้อนที่ชาวบ้านต่างพากันนินทาว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเธอ เมื่อได้แต่งงานจริง แม่สาวร่างบางน่ารักก็บอกกับแฟนหนุ่มสุดหล่อแถมเป็นเจ้าของอู่และสนามแข่งรถ รวยระดับมหาเศรษฐี ว่าเปย์คือลูกของเธอ ส่วนหนึ่งก็เพื่อหวังให้สามีเอ็นดูเด็กคนนี้ แต่เธอก็ไม่ได้โกหกเปย์ เมื่อเปย์เข้ามัธยมเธอบอกความจริงน้องทุกอย่าง แต่ไม่ว่ายังไงเปย์ต้องเรียกเธอแม่ เปย์จึงเรียกพี่ว่าแม่เรื่อยมา กระทั่งเข้าสู่วัยกำดัด เปย์แม้เป็นผู้ชายทว่ามีใบหน้าหวาน ผิวขาวตัวเล็ก มีก้นมีสะโพก ซึ่งความน่ารักระหว่างสองพี่น้องนี้ไม่มีใครกินกันลง “มันนี่” เปย์แบมือบอบบางที่นุ่มนิ่ม ซึ่งใครเห็นต่างบอกว่าเป็นมือของผู้ดี เป็นมือของคนสบาย ส่วนอื่นก็อ้อนแอ้นไม่ต่างกัน แต่อะไรแบบนี้มันใช้ยั่วยวนเพศตรงข้ามไม่ค่อยได้ นั่นทำให้เปย์ไม่พอใจเวลาที่ได้ยินคำพูดนี้หน้าจึงหงิกงอ “ไปขอพ่อแกโน่น” เบลล์ไม่ได้หมายถึงพ่อที่เป็นพ่อจริงๆ แต่หมายถึงตุลย์สามีของเธอ “พวกพี่ทะเลาะกันอยู่แล้วผมจะเข้าหน้ากับเฮียตุลย์ยังไง” เปย์ถาม ทว่าอันที่จริงเขาไม่อยากยุ่งกับคนพันธุ์นั้น แม้ตุลย์ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับเขาก็จริง แต่พอพี่กับสามีมีปากเสียงกันบ่อยขึ้น จนถึงขั้นแยกห้องกัน ของที่ตุลย์ให้ตลอดเหมือนกับต้องแลกด้วยอะไรบางอย่างที่เปย์ไม่ชอบมากๆ แต่มันพูดไม่ได้ เปย์อึดอัด อยากจะขอแยกไปอยู่หอ แต่ก็เป็นห่วงพี่ แม้ว่าพี่ดูไม่สนใส่ที่จะประกอบแก้วที่มันร้าวจนจะแตกสลาย ราวกับรู้อยู่เต็มอก ว่าเรือกำลังจะจม แต่ไม่คิดจะทำอะไร เป็นเช่นนี้อีกไม่นานหรอก พี่สาวได้เป็นหญิงหม้ายแน่นอน “พี่ ผมนับนุนให้พี่มีแฟนใหม่นะ...คุณจอนเป็นไง ผมว่าเขาดูใส่ใจความรู้สึกของพี่ดีนะ” เปย์ยิ้มแล้วพลันร้องลั่นห้องครัวเพราะโดนเขกหัว เปย์ลูบหน้าผากรัวๆ “เจ็บนะครับ” “ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกแม่!” “ฮึ” เปย์ทำเสียงขึ้นจมูก “คิดว่าจะโกรธเรื่องคุณจอนสักอีก” “...” เบลล์ไม่ตอบแต่หน้าเห่อร้อน “พะ เพื่อน...หมายถึงเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว จอนน่ะเป็นคนใส่ใจคนรอบข้างอยู่แล้ว” “เหรอครับ” เปย์ถามยิ้มๆ พยักหน้าตาม ปึง! สองพี่น้องสะดุ้งโดยเฉพาะคนที่ถามเซ้าซี้พี่สาว แต่เลือดนักสู้มันแรง เปย์หันไปขึงตาใส่ร่างสูงชะลูด เจ้าของเบ้าหน้าฟ้าประทาน อีกฝ่ายโยนกุญแจรถจากัวร์ลงบนโต๊ะทานอาหารไม่พอ ยังถีบเก้าอี้จนล้มระเนระนาด “อยากได้พ่อใหม่เหรอ หืม?” ตุลย์เลิกคิ้ว “...ได้หมดถ้าสดชื่น” เปย์เอ่ยแล้วเดินผ่านร่างสูงไปที่ประตู โดยมีสายตาคมกริบมองตามไม่กะพริบ “เลิกเรียนแล้วมาช่วยงานที่สนามแข่งด้วย วันนี้พวกเพื่อนฉันจะเข้ามาแข่งรถ...น่าจะมีงานหลายอย่างให้เธอทำ” ตุลย์เอ่ยอย่างไม่ยี่หระ “ครับ” “ค่าขนมของเธออยู่ในห้องฉัน อยากได้ตามมา” ตุลย์พูดอีก ทำให้ขาเรียวที่กำลังก้าวไปด้านหน้าชะงัก เปย์หันมองพี่สาว ฝ่ายนั้นไม่ได้ตงิดใจคำพูดของสามีสักนิด และยังทำเหมือนสามีไม่มีตัวตน เปย์ไม่รู้หรอกว่าทั้งคู่ที่อยู่กันมาเป็นสิบๆ ปีตอนนี้คิดอะไรอยู่ “แม่” “อืม ตามเฮียเขาไปนะ” เบลล์โบกมือ โดยไม่หันมองทั้งสามีและน้องชายสุดที่รักคนนี้ เปย์ที่เหลือเงินติดตัวอยู่แค่ยี่สิบบาท ไร้ทางเลือก จึงเดินนำร่างสูงไปที่ห้องที่อยู่ชั้นสอง แต่ขณะจะเบี่ยงตัวให้ตุลย์เปิดประตูอีกคนก็เอื้อมมือผ่านตัวเขาไปที่ลูกบิด หมุนมันอย่างไม่รีรอ ใช้แขนอีกข้างผลักหลังของเขาเข้าไปในห้องมืดๆ “ไปที่เตียง” “ไม่ไป!” เปย์ตอบทันควัน “ตรงนี้?” “ผมไม่ได้ทำอะไรผิด” “ปากดี...อยากให้แม่มึงมีพ่อใหม่นักนี่ ทำไมกูดีไม่พอ ให้เงินมึงน้อยไป หรือเพราะทำแบบนั้นวะ?” ตุลย์ถามออกมารัวๆ “...มะ ไม่ใช่ จริงๆ เรื่องนี้มันไม่ได้อยู่ที่ผมนะ เฮียและแม่ต่างก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ?” เปย์อยากจะอวดดี แต่พอเข้ามาในห้องนี้ก็อวดเก่งไม่ออก เขาโดนอีกคนต้อนไปที่เตียง “คลานขึ้นไป...เร็วๆ” ตุลย์สั่งเสียงแหบ “อยากไปเรียนสาย?” “ไม่ชอบ” “แล้วคิดว่ากูชอบมึงหรือไง” “...” เปย์อยากเถียงใจขาดว่าพ่อเลี้ยง พี่เขย โอ๊ย อะไรก็ช่างเถอะ ไม่ควรมาพูดกับเขาหยาบคายเช่นนี้ แต่พูดไม่ออก เสียงเข็มขัดถูกปลดไปก่อนที่กางเกงจะร่นออกจากขากำยำ ตามด้วยกางเกงใน เปย์คลานขึ้นเตียง นั่งคุกเข่ายกก้นแอ่นไปด้านหลังอย่างช่วยไม่ได้ ผวาเมื่อตุลย์มาซ้อน “เดี๋ยวเอาเงินไปซื้อเจลหล่อลื่นมาด้วยนะ” ตุลย์คว้าขวดออยล์ใต้หมอนมาทาทั่วน่องอวบที่ขาวผ่องแล้วล้วงเข้าไปในกางเกงใน ลูบกลางกายและบั้นท้ายจนมันวาว ก่อนดันนิ้วเข้าไปในรูสวาทแล้วรูดเข้ารูดออกเนิบช้า “อึ่ก...อื้ออ อ่า” เปย์ฝืนได้ไม่นานก็ครางออกมา ตุลย์สอดแท่งร้อนเข้าไปในช่องกางเกงใน ขยับซอยเสียดสีเนื้อนุ่มหยุ่น เสียงเนื้อปะทะกันดังช้าสลับเร็ว ผสานด้วยเสียงเตียงโยก “หุบขาหน่อย” “นั่งแบบนี้จะให้หุบยังไง?” “รึจะให้กูเข้าไปในตัวมึงดีหืม” “ไม่!” เปย์จับมือหนาที่กำลังรูดนิ้วออกไปจากรู เขาไม่ได้อยากลุ่มหลงไปกับอีกฝ่าย แต่มันทนไม่ไหว ทั้งที่ตอนนี้ยังคงมองว่าผู้หญิงน่ารัก “ทะ ทำแบบนี้ดีแล้ว” “กูเมื่อยมือ...แต่ถ้าเป็นตรงอื่น มึงสามารถขึ้นมาควบได้นะ” ตุลย์ผละนิ้วออกจากรูสวาท “ไม่มีวัน” เปย์ว่า แต่ก็แอ่นก้นไปด้านหลังให้ร่างหนาใช้ส่วนที่แข็งขืนขูดรูดผ่านรู ขนดกที่ทิ่มง่ามก้นชวนให้วาบหวิว คันยุบยิบ เปย์ครางอย่างลืมตัว กดบั้นท้ายขนาบขนดกแล้วส่ายสะโพกถูไถ “โอ๊ย ฟู่วว อ่าา ซี้ดด!” แจ๊ะๆๆ แจ๊ะๆๆๆ เปย์หลับตา ฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาเบาๆ แต่ไม่ช้าความเพลิดเพลินก็จบลงเมื่อตุลย์ดึงกางเกงในออกไป แล้วพลิกให้นอนหงาย ตุลย์เปิดไฟหัวเตียง เปย์รีบเบือนหน้าหลบ เพราะดวงตาของเขานั้นหยาดเยิ้มน่าละอาย “น่าเอาลิ้นแหย่เข้าไปฉิบหาย” . . “ถ้ากูไม่ทาออยล์ป่านนี้จับมึงยกซดไปแล้ว”