Unveiling His Dark Secret

Hizura Miguel's POV: "What a peace of trash." Naiiling na aniko sa mga kalaban. Inikot-ikot ko pa ang baril ko sa aking kanang kamay bago itutok sa aking itaas. Kinasa ko ito at saka pinagpuputukan ang mga taong nasa bubong. They didn't even know that I already knew in the first place that they hiding on the top of the ceiling.  “Ugh!” “Ahh!” Panay sigaw lang ang narinig ko mula sa itaas. Hanggang sa lumagapak na sa likuran ko ang mga walang buhay na mga sniper na ito. "Ang bilis naman ninyong namatay? Hindi ko pa nga tiningnan ang itaas 'e?" Walang gana kong sabi sa mga ito matapos lumingon sa gawi nito. Puro sila mga ninja. Ang mga baril na ginamit nila ay malayo na sa kanila. They have a chance to shot me. Pero hindi nila iyon nagawa, napatingala pa ako sa itaas. Ngayon ko lang din napansin na ang taas pa pala ng bubong. Kailangan ko pang umakyat sa limang hagdan para makaitaas lang. Napailing na lang ako at naisipan ng lumabas sa warehouse na ito. Hindi naman ganon kagaling ang mga kalaban. Sobrang dami nga lang. Pagkalabas ko sa warehouse ay nakita ko agad si Daddy sa kaniyang kotse. May hawak na sigarilyo habang hinihithit ito. Nakatingin lang siya sa warehouse bago sa akin. Ngumisi pa siya at kumaway sa aking gawi. "Son! Ready for the second exciting scene?"  Tinanguhan ko lang siya. Alam na rin naman niya ang sagot ko rito. Parehas naming gusto ang huling eksena, at siya palagi ang gumagawa nu'n. *BOOM* Napahawak ako sa aking ulo nang marinig ang malakas na pagsabog sa aking likuran. Malayo na ako roon at ilang distansya na lang din ay nasa pwesto na ako ni Dad.  Hinawi ko pa ang aking buhok para maalis lang ang mga hibla na tumama sa aking mata.  Bigla rin akong napangisi sa aking naramdaman. "Nice."  Nagtataka naman si Dad sa aking inaasal sa araw na ito. Ginalaw-galaw ko pa ang ulo ko pa-kanan at kaliwa. Hanggang sa kunin ko ang baril ko sa aking likuran at kinasa sa likod. Mabilis kong ginalaw ang aking mga galamay at tinutukan ang puno sa likuran ni Dad. Napayuko pa si Dad para hindi siya ang matamaan. *BANG* *BANG* *BANG* Tatlong ulit kong pagputok ng aking baril sa may punong iyon. Hanggang sa makita ang dalawang nilalang na nag-eespiya mula pa kanina. "Now, no one will know who we are." Aniko. This day is just a rush day. We forgot to disguise to not know by our enemy. I'm not one of the assassins, mafia nor a gangster. I am just a human who know how to fight. Tinaas ko pa ang aking dalawang kamay. At dahan-dahan itong niyukom. Nararamdaman ko na ang mga kuko kong bumabaon sa aking palad ngunit hindi ko pinansin. Nagugustuhan ko ang ginagawa ko. Wala akong nararamdamang sakit, kundi ginhawa. "Son," pinitik pa ako sa aking noo ni Dad kung kaya napatigil ako sa ginawa ko. Binuklat ko ang palad ko at nakita ko ang mga sugat dito. "Sa susunod putulin mo na iyang mga mahahaba mong kuko. Baka magka-infection pa iyan."  Pinisil pa niya ang aking balikat at hinila para yakapin ako nang hindi ganon kahigpitan. Isang yakap ng isang ama. Nakatitig lang ako sa dibdib ni Dad. Malalim ang iniisip.  Dapat pinatay ko ng may pagkabrutal ang mga iyon. Baka sakaling mawala ang panginginig ng aking mga kalamnan. Lalong-lalo na ang aking mga kamao. Gustong-gusto nitong makahawak at maging ang aking bibig na makalasap ng dugo. 'But…no…' "Let's go home. You need to drink your medicine. Nanginginig ka na naman. Go and sit." Napabalik ako sa aking diwa sa aking narinig mula sa bibig ni Dad. "No." Mabilis na salungat ko sa sinabi niya. "But why? Saan ka sasakay, aber?"  "May kotse ako Dad." Napataas ang kaniyang kilay sa sinabi ko. Nag-pa-process pa ito sa kaniyang utak. "Are you sure son? Hindi ka talaga sa akin sasabay?" Pangungulit niya pa sa akin.  Napaismid naman ako at biglang napaisip din kung bakit nga ba kami nandito. Galing kami sa isang away na hindi magawang talunin ng mga pinadala namin. Kaya pumunta kami rito na kaniya-kaniyang dala ng kotse. I have no choice too but to let him do what he want. Dito siya masaya, dito niya nagagawang makalimot sa nakaraan nila kaya hahayaan ko siya. I burst out into a deep sigh. "Dad I already told you that I have a car. Hindi ko ito iiwan na mag-isa lang." Sabay turo ko pa sa pulang kotse ko na malayo sa kotse niya na nakaparada lang sa parking-an. I'm not like him who follow what's the tarpaulin said. I'm just a d*ckhead who loved doing some sh*t. "Oh! Yeah! So…be careful and don't take so much time in the road. Ano bang palagi mong ginagawa kaya natatagalan ka sa pag-uwi?" Here we goes again. The sermon of a dad. Pero ngumisi ako na parang nakikipaglaro. "I'm doing some kind of 'you know'…" tinaas ko pa ang dalawang kamay ko at gumawa ako ng bilog sa kanang kamay at sa kaliwa naman ay hintuturo lang ang nakaturo. Mag-a-act sana ako na ipapasok ko ang hintuturo ko sa kamay ko nang hampasin niya ako ng kaniyang palad. Napangiwi tuloy ako sa sobrang sakit na ginawa niya. "Ikaw talagang bata ka! You're acted so cold but you're so naughty! Haist!" Frustrated na anito bago kumaway sa aking harapan. Binuksan na niya ang kaniyang kotse at pumasok.  Nilabas niya muli ang kaniyang ulo at tinignan ako nang seryoso. Hindi iyan aalis hanggat hindi siya nakakasigurado na aalis ako rito. He already know….sometimes? "Umuwi ka nang mabilis. Huwag kang pabagal-bagal. Kapag hindi kita nakita sa bahay ng blah blah blah blah." Hindi ko na pinakinggan pa ang sinasabi niya. Alam ko na rin naman kung ano ang lalabas na kataga sa bunganga niya. 'I need to go home at exact 10 in the evening. If not, he will surely kick me out to my room and let me sleep outside of our house.' What a kind of father he is? Parang nangyayari na ako ang asawa niyang lalaki at siya ang babae tapos kapag hindi nakauwi, bahala ka sa labas. Doon ka matulog. "MIGUEL!" Sigaw niya sa pangalawang pangalan ko. Oh he's mad! "Time to run! D*ckhead!" Sigaw ko sa sarili ko at mabilis na tumakbo para lang makalayo sa direksyon ni Dad. "MIGUEL!" Pumasok ako sa isang liblib na lugar na malapit sa nasusunog na warehouse. Sobrang dilim at ma-puno. Wala akong makita kundi sarili ko lang na tumatakbo palayo sa ama ko na galit.  Napatigil ako nang malaman na wala na akong naririnig na boses ni Dad.  Naglakad-lakad na lang ako upang ipagpatuloy ang aking gustong gawin. Malayo ako pero may naririnig akong sigawan at tawanan. Ilang distansya na lang ang layo ko mula roon. Kaya nag-mabilis ako sa aking paglalakad. May daan dito na hindi na kailangan pang sumuksok sa mga d**o. Napatigil lang ako nang tuluyan ko na ngang makita ang isang maliit na bahay. Lumiliwanag ito dahil sa isang flashlight na sakop lahat. May nagtatawanan, nagsisigawan at maririnig ko rin ang paghampas ng latigo sa kung sino man. "Oh, torturing?"  Para patunayan ang aking sarili sa lumabas na kataga sa aking bibig. Tahimik akong naglakad sa likuran ng bahay. May maliit na siwang doon na kayang makita ang nagaganap sa loob. Wala rin namang nagbabantay. Hindi ata narinig ang pagsabog sa hindi kalayuan sa kanila sa kadahilanan na nag-eenjoy sila. Nang makalapit ako sa bahay ng safe. Sumilip na agad ako sa siwang na maliit. Ginagalaw ko pa ang aking ulo upang makita nang mas malinaw pa. Nakikiramdam din ako sa aking paligid kung may makakita man sa akin. "T-tama na…" napaawang ang aking panga sa aking nakita. 'Sh*t'