The Lustful Neighbor

Buwan ng Abril, taong dalawang libo't pito.  Sa kasagsagan ng tag-init ay nagdesisyon ang mag-asawang Delfin at Susan na lumuwas mula sa Cebu patungong Maynila. Hindi para magbakasyon kung hindi para lumipat na sa kanilang bagong tayong bahay sa isang payak at payapang subdivision sa siyudad ng Paranaque.  Nais kasi ng mag-asawa na maging pamilyar na sa bago nilang tahanan at maging sa lugar kung saan sila maninirahan ang kanilang nag-iisang anak na lalaki na si Juan Carlo.  Ang tanging hangad lamang nina Delfin at Susan ay magkaroon ng magandang kinabukasan ang kanilang anak. Kaya nagdesisyon na ang mag-asawa na doon na sa Maynila pag-aaralin si Juan Carlo ng kanyang huling taon sa sekondarya hanggang sa kolehiyo na nito. Gagawin nila ang lahat sa abot ng kanilang makakaya upang matupad ang mga pangarap ng kanilang anak.  Itinuturing na isang milagro ng mag-asawa ang pagdating ng anak na si Juan Carlo sa kanilang buhay. Hindi naging madali para kay Susan ang dalhin ang anak sa kanyang sinapupunan. Dalawang beses na kasi itong nakunan at ayon sa doktor na sumuri sa kanya ay mahihirapan na siya na ipagpatuloy pa ang pagdadalang tao at maaari pa ito maging sanhi ng kanyang pagkamatay kung babalakin pa nilang muli na magkaanak ni Delfin.  Ngunit sa kabila ng paliwanag sa kanila ng doktor ay hindi pa rin natigatig at nawalan ng pag-asa sina Delfin at Susan.  Walang araw na hindi hiniling ng mag-asawa sa Poong Maykapal na nawa'y mabigyan silang muli ng pagkakataon na magkaroon ng isang supling.  Lahat ng uri ng dasal ay kanila nang naidalangin, kumain ng mga masusustansyang pagkain at regular na pagpapatingin sa doktor.  Sa loob ng pitong buwan ay matiyagang ginawa ito ng mag-asawang Susan at Delfin ngunit tila mailap pa rin sa kanila ang pagkakataon. Magkagayunman ay hindi sila pinanghinaan ng loob. Hindi pa rin sila sumusuko at naghanap pang muli ng ibang alternatibong paraan.  Hanggang sa isang araw ay napadpad sila sa milagrosong simbahan ng Simala. Malakas ang kanilang paniniwala na dito nasagot ang kanilang panalangin dahil pagkalipas lamang ng isang buwan ay isang magandang balita ang dumating sa kanilang mag-asawa.  Buntis na si Susan!  Walang pagsidlan ang galak at lubos na pasasalamat ang kanilang nararamdaman sa biyayang ipinagkaloob ng Poong Maykapal sa pagdating ni Juan Carlo sa kanilang pamilya. Ipinangako nila sa Diyos na aalagaan, poprotektahan at bubusugin nila ng labis na pagmamahal ang kanilang anak.  Lumaki naman na malusog, mabait, may takot sa Diyos, mapagmahal at masunurin na bata ito. Kinse anyos na ngayon si Juan Carlo at maipagmamalaki sa lahat ng mag-asawang Delfin at Susan na napalaki nila ng maayos ang kanilang nag-iisang anak na lalaki.  Matangkad ito para sa edad niya, dulot marahil ng vitamins na kanyang iniinom. Nakuha niya sa kanyang ina na si Susan ang pagkakaroon ng maputi at makinis na balat samantala, ang pagkahilig naman nito sa pagguhit at sa asignaturang mathematics ay minana naman niya sa kanyang ama na si Delfin na isang Civil Engineer.  Nagpasya ang mag-asawa na huwag ng bumalik pa sa pagtatrabaho si Susan. Dati kasi itong nagtatrabaho bilang isang front desk officer sa isang five star hotel sa Cebu upang lubos na matutukan at magabayan nang husto nito ang paglaki ng kanilang anak na si Juan Carlo.  Ibinuhos ng mag-asawa ang kanilang buong oras at atensyon sa nag-iisa nilang anak kaya lumaki ito na punong-puno ng pagkalinga at umaapaw sa pagmamahal.  "Nay ako na po." Ang magalang na sabi ni Juan Carlo sa kanyang ina habang kinukuha ang mga bagahe nila sa conveyor. Kasalukuyan silang nasa domestic arrival ng Airport Terminal. Kakalapag lang ng kanilang sinasakyang eroplano sa paliparan ng Maynila.  "Salamat, anak." Ang sagot naman sa kanya ni Susan.  Paglabas nila ng terminal ay agad naman inabangan ni Delfin ang sasakyan na magsusundo sa kanila. Ilang saglit pa ay may huminto sa tapat nila na isang puting kotse.  "Nandito na pala ang susundo sa atin." Ang sabi ni Delfin sa kanyang mag-ina. Bumukas ang pinto ng sasakyan sa unahan at bumaba doon ang driver na nagmamaneho nito. Isang nakangiting lalaki ang sumalubong sa kanilang mag-anak.  "Good morning po, Engineer." Ang magalang na  bati ng lalaki kay Delfin. Agad naman itong sinipat ng tingin ni Juan Carlo. Lingid sa kaalaman ng kanyang mga magulang ay matagal na niyang inililihim dito ang kanyang tunay na kasarian.  Sa edad pa lamang niya na dose ay nalaman na agad ni Juan Carlo na siya ay isang ganap na bakla. Mahilig siyang maglaro ng mga pambabae. Minsan din niyang pinaglaruan ang make up ng kanyang ina. Iba ang kanyang tingin sa mga lalaki kumpara sa mga babae, may halo itong malisya na kasama. Madalas din niyang pinagpapantasyahan ang mga lalaking modelo na nakahubad at tanging brief lamang ang suot sa mga magazine na kanyang tinitingnan kapag siya ay mag-isa lamang sa bahay.  Dahil siya ay nag-iisang anak na lalaki ng pamilya kung kaya't kinailangan niyang ilihim pansamantala ang kanyang totoong kasarian upang hindi ito pagmulan ng sigalot sa pagitan niya at ng kanyang mga magulang.  Pinangangambahan ni Juan Carlo na baka hindi siya lubusang matanggap ng kanyang mga magulang. Batid niya ang kwento sa likod ng kanyang pagsilang at kung papaano naghirap ang mag-asawa. Kaya nangako ito sa kanyang sarili na hindi niya bibigyan ng dahilan sina Delfin at Susan para maging sakit ng ulo ng mga ito.  Ngunit sa kabilang banda ay patuloy na umaasa si Juan Carlo na darating din ang tamang panahon upang masabi niya dito ang tunay niyang pagkatao. Na balang araw ay magbabago ang ihip ng hangin at malugod siyang tatanggapin ng kanyang mga magulang bilang isang bakla.  Nasa kalagitnaan siya ng kanyang pag-iisip ng pukawin ang atensyon niya ng amang si Delfin.  "Anak, ayos ka lang ba?" Ang tanong sa kanya ni Delfin. Agad naman niyang ibinaling ang kanyang atensyon sa ama at sa lalaking kaharap niya.  "P-Po? Ano po yun 'tay?" Ang wika naman ni Juan Carlo sa ama.  "Kanina pa ko nagsasalita dito pero nakatulala ka lang dyan, anak. Marahil ay dulot yan ng biyahe natin. Siya nga pala, ito si Kuya Morris mo. Siya ang magiging driver natin. Ito naman ang nag-iisang anak ko na si Juan Carlo." Ang pagpapakilala ni Delfin sa dalawa.  Malugod naman na inilahad ni Morris ang kanyang kamay kay Juan Carlo.  "Good morning po, Sir Juan Carlo." Ang nakangiting bati sa kanya ni Morris.  Agad naman tumugon si Juan Carlo at inilahad din ang kanyang kamay dito.  "Good morning din po, Kuya Morris. Carlo na lang po ang itawag ninyo sa akin. Nakakailang po kasi kapag may sir ang tawag sa akin." Ang sagot naman niya sa lalaki.  "Ganun ba? Oh sige. Carlo na lang ang itatawag ko kung yan ang iyong gusto. Good morning po, Ma'am Susan." Ang bati ni Morris sa kanyang ina.  "Good morning din naman sayo hijo." Ang sagot naman sa kanya ni Susan.  Samantala, tila may kuryente naman na naramdaman si Carlo ng maglapat ang mga palad nila ni Morris kaya agad siyang kumalas dito. Napansin naman ni Morris ang naging reaksyon ni Carlo kung kaya't napangiti ito.  "Ang mabuti pa ay sumakay na tayong lahat sa kotse at ng makita niyo na ang bagong bahay na titirhan natin." Ang wika naman ni Delfin sa kanila.  Agad naman kinuha ni Morris ang mga bagahe na dala ni Carlo at inilagay ito sa likurang bahagi ng kotse. Sa harapan umupo si Delfin katabi ni Morris habang ang mag-ina naman ay sa likod nila pumuwesto.  "Matagal po ba ang biyahe natin 'tay?" Ang tanong ni Carlo sa kanyang ama ngunit biglang si Morris ang sumagot.  "Wala pang trenta minutos nandoon na tayo sa bahay, Carlo." Ang sabi nito habang nakatingin sa kanya sa rear view ng kotse.  "Bakit anak, excited ka na bang makita ang bagong tirahan natin?" Ang tanong sa kanya ni Susan.  "Siyempre po 'nay pero gusto ko po sana na  magpahinga muna saglit pagdating natin doon sa bahay. Medyo nahihilo po kasi ako." Ang naging sagot naman ni Carlo sa kanyang ina.  "Ganun ba anak? Dulot nga siguro ng maaga natin biyahe yan. Ang mabuti pa ay matulog ka muna dito. Gigisingin na lamang kita kapag nasa bahay na tayo." Ang wika sa kanya ng inang si Susan.  Hindi naman nakatulog si Carlo habang sila ay nasa biyahe. Hindi kasi siya mapakali sa kanyang kinauupuan. Naiilang kasi siya sa mga pasimpleng pagsulyap sa kanya ni Morris.  Hindi tuloy malaman ni Carlo kung saan niya ipapaling ang kanyang sarili para lamang makaiwas sa mga mata ni Morris. Hindi niya mawari ang nais na ipahiwatig sa kanya ng mga tingin ng lalaki at wala din siyang balak na alamin pa ito. Huminto lamang ito nang makapasok na ang kanilang sasakyan sa entrada ng subdivision.  "Nandito na tayo." Ang wika ng kanyang ama na si Delfin pagkahinto ng kotse sa tapat ng kanilang bahay.  Naunang bumaba sa sasakyan si Morris, sumunod naman si Delfin at pagkatapos ay ang mag-inang Susan at Carlo. Isa-isa naman inilalabas ni Morris ang mga bagahe sa likod ng kotse.  "Tulungan na po kita." Ang alok ni Carlo kay Morris.  "Naku hindi na Carlo, kaya ko na ito. Alam kong pagod ka pa sa biyahe kaya ang mabuti pa ay magpahinga ka na muna sa kwarto mo." Ang sagot naman ni Morris sa kanya. Hindi na nagawa pang tumanggi ni Carlo dulot ng pagod sa biyahe kaya hinayaan na lamang niya ang driver nila ang mag-asikaso ng mga gamit.  "Nay, saan po pala ang magiging kwarto ko?" Ang tanong ni Carlo sa kanyang ina.  "Sa itaas anak. Halika at ituturo ko sa'yo." Ang sabi naman sa kanya ni Susan.  Modern Zen ang tema ng disenyo ng kanilang bagong tahanan, ayon ito sa kanyang ama na si Delfin. Ang kanyang ama ang naging punong abala sa pagpapagawa nito habang ang kanyang ina naman ang pumili ng mga gamit at muebles para sa loob ng bahay.  Dalawang palapag ang bagong gawang bahay. Mayroon itong living room, dining room, kitchen, garahe na kasya para sa dalawang sasakyan, mini garden sa harap at limang kwarto.  Sa ikalawang palapag ng bahay ay may tatlong kwarto. Isa para kay Carlo, sa kanyang mga magulang at sa bisita. Ang natitirang dalawa naman ay nasa unang palapag at nakalaan para sa kasambahay at sa kanilang driver na si Morris. Inabot ng halos sampung buwan ang pagpapatayo ng kanilang bahay bago ito natapos.  "Ito ang magiging kwarto mo anak." Ang sabi ni Susan kay Carlo pagbukas niya ng pinto. Bumungad kay Carlo ang kulay asul na loob ng kwarto, may kama sa gitna at mini drawer sa magkabilaang gilid nito, may study table, television at built-in closet. May sarili din itong banyo at higit sa lahat, may balkonahe sa gilid na tanaw ang isang bakanteng lote at isang malaking bahay.  "Nagustuhan mo ba anak?" Ang tanong sa kanya ni Susan.  Isang ngiti ang isinukli ni Carlo sa kanyang ina. "This is perfect! Blue is cool. Salamat po, nanay." Ang wika ni Carlo sabay yumakap ito ng mahigpit kay Susan.  "You're welcome, anak. Blue is cool but nanay is more cooler right?" Ang tanong sa kanya ni Susan.  "A lot more better than that, 'nay. Thank you po ulit sa inyo ni tatay." Ang walang katapusang pasasalamat ni Carlo sabay pupog nito ng mga halik at yakap sa kanyang ina.  "Oh sige na magpahinga ka na muna. Kami na ang bahala nina Tatay Delfin at Kuya Morris mo sa mga bagahe natin. Gigisingin na lang kita kapag kakain na tayo." Ang sabi ni Susan kay Carlo.  "Sige po 'nay. I love you po." Ang wika ni Carlo sa kanyang ina.  "I love you too, anak." Ang sagot naman sa kanya ni Susan.  Agad na inilapat ni Carlo ang kanyang pagal na katawan sa malambot na kama pagkalabas ng kwarto ng kanyang ina. Saglit niyang pinagmasdan ang bawat sulok ng kanyang kwarto. Simple, payapa ngunit masaya. Wala nang ibang mahihiling pa si Carlo sa Diyos kung hindi ang lubos na magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natatanggap.  Isang bagong bahay at bagong panimula sa buhay para sa kanilang pamilya dito sa Maynila.  "Anak kakain na. Gising na." Ang wika ni Susan sa kanya. Pagmulat ng mga mata ni Carlo ay nasilayan niya ang maganda at maamong mukha ng kanyang ina.  "Ang ganda mo talaga 'nay. Hindi ako nagtataka kung bakit labis na nahumaling sa'yo si tatay." Ang sabi ni Carlo sa kanyang ina.  "Walang duda, anak ka nga ni Delfin. Pareho kayong bolero!" Ang natatawang sagot naman sa kanya ni Susan.  "Minahal mo naman si tatay kaya nga naging dalawa na ang bolero sa pamilya natin." Ang biro ni Carlo sa kanyang ina.  "Naku ikaw talagang bata ka, masyado mo na kong binobola. Halika na nga sa baba at kakain na tayo." Ang pag-aya naman ni Susan sa anak. Agad naman itong bumangon at nag-ayos ng sarili.  Masayang lumabas ng kwarto ang mag-ina. Kaagad naman itong napansin ni Delfin pagdating nila sa dining room.  "Mukhang masaya ang mag-ina ko ah." Ang sabi ni Delfin sa dalawa.  "Naku mahal ito kasing anak mo, masyado akong binobola." Ang natatawang kwento ni Susan sa kanyang asawa.  "Kanino pa ba magmamana ang anak natin kung hindi sa akin. Di ba anak?" Ang wika ni Delfin sabay kindat ng mata kay Carlo.  "Anong sa'yo? Kamukha ko kaya si Carlo. Di ba anak?" Hindi naman nagpatalo si Susan sa asawa.  Agad naman pumagitna sa mag-asawa si Carlo. "Siyempre po sa inyong dalawa ako nagmana. Hindi naman po ako mabubuo kung wala kayo pareho." Ang wika niya.  "Oo nga naman!" Ang sabay na sabi nina Delfin at Susan. Napuno ng tawanan ang kanilang hapag kainan.  Sakto naman na parating si Morris sa kalagitnaan ng kanilang kasiyahan.  "Engineer...naku sorry po, mukhang nagkakasiyahan kayo. Mamaya ko na lang po kayo kakausapin." Ang sabi ni Morris kay Delfin.  "Mamaya na yan, Morris. Halika na at sumabay ka na sa amin na kumain." Ang wika naman ni Delfin sa kanya.  "Naku nakakahiya naman po, Engineer. Mauna na po kayo, mamaya na lamang po ako kakain." Ang pagtanggi naman sa kanya ni Morris.  "Huwag ka nang mahiya sa amin, Morris. Simula sa araw na ito ay pamilya na tayo dito. Kaya halika na at saluhan mo kaming kumain ng tanghalian habang mainit pa itong mga niluto ko." Ang segunda naman ni Susan sa kanya.  Sa huli ay hindi na nakatanggi pa si Morris. "Sige po ma'am. Maraming salamat po." Ang tanging nasabi na lamang nito kay Susan. Umupo ito sa bakanteng upuan sa tabi ni Carlo.  "Siya nga pala anak, huling taon mo na sa high school. May naisip ka na bang kurso na nais mong kunin pagtuntong mo sa kolehiyo?" Ang tanong ni Delfin kay Carlo habang sila ay kumakain.  "Pinag-iisipan ko pa po 'tay kung Civil Engineering o Architecture ang kukunin kong kurso. May isang taon pa naman po ako para mapaghandaan ito." Ang sagot ni Carlo sa ama.  "Siya nga pala mahal, bukas pa daw darating yung bago natin kasambahay." Ang sabad naman ni Susan sa usapan ng mag-ama.  "Ganun ba? Yung assistant sa shop mo? Anong balita?" Ang tanong ni Delfin sa asawa.  Napatigil naman sa pagkain si Carlo. "Shop? Ano po yung tinutukoy ni tatay na shop?" Ang nagtatakang tanong niya kay Susan.  "Oo nga pala anak nakalimutan namin sabihin sa'yo, dahil malaki ka naman na ay naisipan ko na magtayo ng negosyo dito sa Maynila para may pagkaabalahan ako. Balak ko sana na magbukas ng bakeshop dito malapit sa ating lugar kaya kinailangan ko na din kumuha ng tauhan pati kasambahay upang makatulong sa akin. Pero sa totoo lang ay kinakabahan talaga ako dahil first time ko ulit na magtatrabaho buhat ng isilang ka." Ang paliwanag ni Susan kay Carlo.  "Don't worry, mahal. It's about time to showcase your talent in baking." Ang paninigurado ni Delfin sa kanyang asawa.  "You think so, mahal? Papatok kaya dito ang mga breads, cakes and pastries na gagawin ko?" Ang nangangambang tanong ni Susan.  "Opo naman 'nay. Magiging best seller ang mga ibebenta ninyo. Promise." Ang pagsegunda naman ni Carlo sa kanyang ina.  "Sige na nga. Tiwala naman ako sa mga sinabi ninyong mag-ama. Siya nga pala, Morris mamaya samahan mo ko mamili sa grocery ng mga kakailanganin dito sa bahay. Bibili na din ako ng mga sangkap sa ibabake ko para matikman muna ninyo." Ang bilin ni Susan sa driver.  "Sige po ma'am." Ang sagot naman ni Morris.  "Ako na lang ang sasama kay ma'am mo sa pamimili. Ang mabuti pa ay dumito ka na muna sa bahay at samahan mo si Carlo. Hindi pa niya gamay ang lugar na ito." Ang utos ni Delfin kay Morris.  Sasagot sana si Carlo kay Delfin ngunit naunahan agad siya ni Morris. "Huwag po kayong mag-alala. Babantayan ko po ang anak niyong si Carlo." Ang wika niya.  Matapos nilang kumain ay nagpaalam si Carlo na aakyat muna sa kanyang kwarto upang magpahinga ngunit ang totoo nito ay nais lamang niya na makaiwas sa kanilang driver.  Lumalakas kasi ang t***k ng kanyang puso sa tuwing nandyan si Morris. Sa tuwing magtatagpo ang kanilang mga tingin sa isa't-isa ay may kung anong init na dulot ito kay Carlo.  Sinarado ni Carlo ang pinto ng kwarto upang hindi makapasok agad ang kung sino man. Balak niya na magkulong muna dito hanggang sa makabalik ang kanyang mga magulang mula sa pamimili. Makalipas lamang ang ilang sandali ay may kumatok sa kanyang pintuan.  "Sino yan?" Ang tanong ni Carlo sa kumakatok.  "Anak ako 'to." Tinig ng kanyang ina. Agad naman niya itong pinagbuksan ng pinto.  "Bakit po 'nay?" Ang tanong ni Carlo sa kanyang ina pagkapasok nito ng kwarto.  "Aalis na kami ng tatay mo. Wala ka bang gustong ipabili?" Ang balik na tanong sa kanya ni Susan.  "Don't forget po my favorite drink!" Ang magiliw na sabi ni Carlo sa kanyang ina.  "Sige anak. Oh paano? Aalis na kami. Magtext ka na lang kung may kailangan ka pang ipabili sa akin." Ang bilin ni Susan kay Carlo.  "Sige po 'nay. Mag-iingat po kayo ni tatay sa daan." Ang paalala ni Carlo sa ina.  Hinalikan ni Susan sa noo ang anak bago ito lumabas at bumaba ng hagdanan. Hinintay muna ni Carlo na makalabas ng kanilang garahe ang sasakyan bago niya muling isinara ang pinto ng kanyang kwarto.  Sinigurado niya na nakasara ito ng maigi bago siya humiga sa kama. Nagpatugtog muna siya ng kanta sa kanyang cellphone hanggang sa tuluyan na siyang dalawin ng antok at makatulog.  Nasa kalaliman na si Carlo ng kanyang pagtulog nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Agad naman niyang kinapa ito saka sinagot ang tawag habang nakapikit pa ang kanyang mga mata.  "Hello." Ang bungad na bati ni Carlo sa kabilang linya.  "Hello anak, si nanay ito. Natutulog ka ba?" Ang tanong sa kanya ni Susan.  "Opo 'nay, kakatulog ko lang po. May kailangan po ba kayo?" Ang balik na tanong ni Carlo sa ina.  "Oo anak. Makikisuyo sana si nanay sa'yo na kung maaari ay pakihanap si Morris sa ibaba. Pakisabi naman sa kanya na sagutin ang tawag ko. Hindi kasi siya sumasagot magmula pa kanina." Ang pakiusap sa kanya ni Susan.  "Sige po 'nay. Saglit lang po at hahanapin ko muna si Kuya Morris." Ang tugon naman ni Carlo sa kanyang ina.  "Salamat anak. Pasensya na sa abala." Ang wika ni Susan kay Carlo.  "Walang anuman po 'nay. Sige po at hahanapin ko muna si Kuya Morris sa ibaba." Ang sabi sa kanya ni Carlo.  Agad naman sumunod sa utos ng kanyang ina si Carlo pagkatapos ng kanilang tawag. Pagbaba niya ay wala siyang nakitang bakas ni anino man lamang ng kanilang driver.  "Nasaan kaya si Kuya Morris?" Ang nagtatakang tanong ni Carlo sa kanyang sarili. Nagtungo siya sa may garahe ngunit wala din ang lalaki doon. Naisipan niyang puntahan si Morris sa kanyang kwarto na matatagpuan sa likuran bahagi ng kanilang bahay.  Papalapit pa lamang si Carlo sa kwarto ng lalaki ay may naulinigan na siyang boses na tila galing sa isang babae. Inakala niya na baka may dumating na bisita si Morris kaya hindi nito agad napansin ang tawag ng kanyang ina.  Pagtapat niya sa may pintuan ng kwarto ay saka pa lamang napagtanto ni Carlo na ang tinig na kanya palang naririnig sa loob ay ungol pala mula sa isang babae!  Lihim na napamura si Carlo. Hindi niya akalain na magdadala ng babae ang kanilang driver habang wala ang kanyang mga magulang.  Upang matiyak niya ang kanyang hinala ay umisip ito ng paraan kung papaano niya masisilip ang loob ng kwarto. Doon ay nasipat ng kanyang mga mata ang nakauwang na bintana sa may sampayan ng mga damit.  Dahan dahan niyang inihakbang ang kanyang mga paa papalapit sa may bintana upang silipin ang nangyayari sa loob ng kwarto. Nanlaki ang mga mata ni Carlo nang bumungad sa kanya si Morris na nakahiga sa kama habang wala itong saplot sa katawan.  Nasilayan niya ang morenong pangangatawan ng driver na nangingintab dulot ng kanyang mga pawis. Hawak ng kaliwang kamay nito ang kanyang cellphone habang ang kanang kamay naman niya ay nakakapit sa naninigas nitong alaga. Ang ungol ng babae na naririnig ni Carlo ay mula sa pinapanood na porn video na galing sa cellphone na hawak ni Morris.  Nagsasariling sikap pala ang kanilang driver!  "Kaya pala hindi masagot ni Kuya Morris ang tawag ni nanay ay dahil may iba itong pinagkakaabalahan." Ang wika ni Carlo sa kanyang sarili habang pinagmamasdan niya ang pagsasalsal ng kanilang driver.  Balak na sanang umalis ni Carlo sa kanyang pwesto ngunit bigla niyang naulinigan ang mga katagang sinabi ni Morris na siya niyang kinabigla.  "Arrrggghhh! Tang ina ka, Carlo! Ang sarap mo! Ooohhh..." SUSUNDAN...