MY SECRET

Prologue " Who Are You?" pabulong na tanong ko sa kanya... Am i just  imagining things? Am i just missing him kaya kung anu anong naiisip ko? Pero hindi, hindi ako pwedeng magkamali... She called me ... ''Mine'' at isang tao lang ang tumatawag sa akin noon... And that man is dead. Dahan dahan akong lumapit sa kanya, i saw him stiffen pero hindi siya lumayo. Nakatayo lang siya while looking at me straight in the eye. Ang lakas lakas ng t***k ng puso ko...  Dugdug...dugdug... Ito pa ang isa sa mga pinagtataka ko.. My heart is beating fast like a hummingbird sa tuwing nakikita ko siya, sa tuwing alam kong nandyan siya sa paligid.. Isang tao lang ang nakakagawa nito sa akin.... I hold his face in my two hands, its very impossible.. Hindi siya si khal... Hindi ito ang lalaking pinakamamahal ko..  Ibang iba ang itsura niya but his eyes... The deep piercing gray eyes.. Na akala mo kung tumingin sayo inaalam niya ang buong pagkatao mo... Yun lang ang tanging pagkakapareho nila... Hindi ko na alam ang iisipin ko, siguro nga nagkamali lang ako ng dinig kanina.. Hindi maaaring siya si khal.. Because we buried him... Nandoon ako nung araw ng ilibing namin siya.. Maybe its just a coincident.. Marami namang magkakaparehas na mata sa mundo. But.. Yung tinawag niya sa akin kanina... Nagkataon lang din ba iyon? The way he called me that... Parehong pareho pati ang boses nila... "khal" pabulong na pagkakasabi ko pero alam kong narinig niya iyon. Marahas niyang hinawakan ang dalawang kamay ko na nakahawak sa mukha niya.. Tinanggal niya ito at umatras siya sa akin ng bahagya.. Napatingin ako sa mga mata niya.. Its empty.. Cold.. No emotions...  "You’re Going Too Far, Ms. Montefalco. You have no right to do whatever you want here.  Remember your place baka nakakalimutan mo kung sino ako dito at kung ano ka dito...  At huwag na huwag mo akong ipagkakamali sa ibang tao..." Napakunot ang noo ko dahil doon... Nasasaktan ako pero bakit? Naramdaman ko na lang na namamasa ang dalawang pisngi ko.. Am i crying? Mabilis kong pinunasan ang luha ko.. Pero walang tigil ito sa pagpatak, i bite my lower lip para mapigilan ang hikbing gustong kumawala sa bibig ko... Tama naman siya, i have no right to do whatever i want here, because  he's my boss... At hindi siya si khal... Dahil kahit kailan hinding hindi gagawin sa akin ni khal ito... Hinding hindi niya ako sasaktan ng walang dahilan... Because he loved me... " I'm sorry, Mr. Dela Serna if i offended you.. Hindi na po ito mauulit." mabilis na sabi ko sa kanya when i compose myself.  Wala akong nakitang reaksyon sa kanya sa mga sinabi ko.. Parang wala siyang pakiramdam... " leave.." he said in a coldest voice i ever heard...