The Desperate Wife-SPG

“Ahh! Babe f-faster!"  Rinig kong ungol ng babae sa loob. Nakatayo lang ako sa labas ng kuwarto namin ng asawa ko habang hinahayaan ang luha kong kanina pa umaagos. "Be patient baby, I'm c*mming," sagot ni King. Naikuyom ko ang aking kamao at hinayaan ang luhang umagos nang umagos. Unti-unti akong tinutupok ng sakit na parang kinukunan ako ng karapatang huminga. Hindi ko nakayanan kaya’t pumasok na ako sa loob. Kitang-kita ko kung paano pinapaungol at binabayo ng asawa kong si King ang girlfriend niya na nakaawang pa ang labi. Nanghina ang katawan ko sa nasaksihan. Para akong kandilang unti-unting nauupos. Gusto ko silang puntahan at patigilin dahil para akong pinapatay sa sakit. Tiningnan lamang ako ng asawa ko. Alam kong sa oras na ito nawala na lahat ng respito ko sa kaniya. “What the f-ck? Get out!” malakas na singhal niya sa ’kin. Hinayaan kong makita niya ang luhang nagsiunahang mamalisbis sa mukha ko. Tumalikod ako at narinig ko na naman ang halinghing nila. Bawat ungol ay paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko at palagi akong dinadalaw kahit sa pagpikit ng mga mata ko. Wala man lang akong magawa kasi mahal ko siya. Tinitiis ko kasi alam kong kagustuhan ko ang nangyayari ngayon sa akin. kahit na ganito, tawagin niyo man akong martir, wala eh mahal ko siya. Wala akong ibang magawa kung hindi ang umiyak na lang ito naman talaga ang role ko eh ang umiyak tapos okay na kinabukasan. Sanay na ako na palaging ganito. Sinara ko na lamang ang pinto ng kwarto namin at pilit iwinawaglit ang sakit na hindi ko alam hanggang kailan ko kakayanin. Habang pababa ako ng hagdan ay hindi ko maiwasang masampal ang sarili ko sa inis. Sobrang naiinis ako sa sarili ko. Kahit alam kong ginagago na ako hindi ko siya kayang iwan at bitawan. Bakit ba kasi mahal na mahal ko siya to the point na kahit nasasaktan na ako ay kinakaya ko pa rin? Bakit ganito na lamang ang nangyayari sa buhay ko? Ni hindi ko nga alam kung pinapahalagahan niya ako. Napaupo ako sa hagdan dahil hindi ko kaya ang nangyayari. Pagod na pagod na ako. Nang dahil sa kagustuhan kong makuha siya ay ito ngayon ang balik sa akin. “Sawang-sawa na ako, King. Sobrang sawa na. Kailan mo ba ako matututunang mahalin pabalik? ‘Pag sa araw ba na sumuko na ako? Sa araw ba na handa na kitang i-give up at handa na kitang iwan? Sana ang pagmamahal ko ay sapat pa para hintayin ka na mahalin mo ako pabalik,” wika ko sa aking sarili. Napahilamos ako sa mukha ko’t tinuyo ang aking mga mata. Natawa ako nang pagak habang nakatingin sa kuwarto namin. Wala na ang malalakas na ungol at halinghing ng kabit niya. Parang tinutusok ang puso ko nang karayom sa sakit at hapdi. Subalit wala, hanggang iyak lang ako. Tbc zerenette