Davina

Sa isang hindi pangkaraniwang mundo matatagpuan ang isang kaharian na tinatawag na Sylphoria kung saan naninirahan ang mga hindi pangkaraniwang nilalalang kagaya nalamang ng mga makapangyarihang diwata na may pakpak. Sila ay may kanya kanyang angking kakayahan hindi lamang sa mahika ngunit maging sa pisikal man. Ang kaharian ng Sylphoria ay pinamumunuan ang isang haring malupit dahil sa pagkawala ng kaniyang reyna, ito ay binawian ng buhay noong pinanganak ang kanilang prinsesa na si prinsesa Davina. Siya ang sinisisi ng kaniyang amang hari kung bakit nawala ang kaniyang ina kaya simula ng siya ay isinilang ay hindi siya nakatanggap ng kahit konting pagmamamahal mula sa kaniyang mga magulang. Subalit kahit ganoon ay lumaki parin itong mabait at maunawain sa kapwa niya hindi siya nag tanim ng anomang sama ng loob sakniyang ama kahiit na ganoon ang ginawa nito sakaniya. Davina's POV Habang ako ay lumilipad hindi ko maiwasan na tumingin sa mga batang masayang naglalaro kasama ang kanilang mga magulang, hindi ko tuloy maiwasang ngumiti ng mapait dahil kahit minsan ay hindi ko manlang io naranasan dahil bukod sa lagi akong kinukulong ng aking ama sa aking silid ay hindi rin naman kumpleto ang aking pamilya dahil wala na ang aking ina simula palang ng ako ay isinilang kaya lubos ang galit ng aking ama saakin, ngunit kahit ganon paman ay hindi ko magawang magalit sakaniya o mag tanim man ng sama ng loob dahil kahit papaano ay siya parin ang aking ama. iniwaksi ko nalamang iyong nasaisip ko at bumaba muna para magpahinga pero bago pamandin ako makababa ay may narin akong umiiyak kaya sinundan ko ito at may nakita akong isang batang imiiyak sa isang tabi. ''Bakit ka umiiyak bata?" nag aalalang tanong ko sakaniya dahil baka siya ay napano na. ''Nagkahiwalay po kase kami ng aking ina at kanina pa po ako nag hahanap sakniya hindi ko po siya makita'' sumisinghot na sagot niya saaakin. ''ganon ba kung ganon ay halika, tutulungan kitang hanapin ang iyong ina'' malambing na sabi ko sakaniya at inabot ang kaniyang kamay. "sige po'' akmang aalis na kami ng may biglang tumawag sa likuran namin ng bata kaya kami ay napalingon pag lingon namin ay biglang tumakbo ang bata sabay sabing ina, mukang ito ang ina ng bata kaya ako ay napangit. lumapit silang dalawa saakin ay nag pasalamat bago sila tuluyang umalis. Aalis narin sana ako ng may biglang humigit saakin at nakita kong ito pala ang mga kawal ng aming palasyo. Sinubukan kong magpumiglas para ako ay kanilang mabitawan ngunit sadyang sila ay malalakas kaya wala akong nagawa kundi sumama sakanila. pagkarating namin sa palasyo ay sinalubong kami kaagad ng aking ama na halang galit na galit. ''Ikulong niyo siya sa kaniyang silid at siguraduhing hindi makakatakas, dahil bukas na bukas siya ay ikakaksal sa prinsepe ng kabilang kaharian'' malamig na sabi niya sa tatlong kawal na nag hatid saakin dito sa palasyo. ''Ano! ama anong ikakasal! hindi, hindi ako papayag sa gusto mo!'' galit na sabi ko sakaniya, sa tanang buhay ko ngayon lang ako sumagot sakniya ng ganito dahil sa kaniyang mga tinuran. ''Sa ayaw at sa gusto mo ikakasal ka sa prinsepe ng Syria, tapos ang usapan. Mga kawal dalhin niyo na siya sa kaniyang silid'' malamig na turan ng aking ama. Hindi ko mapigilan kundi umiyak nalang sa disisyon ng aking ama, lalo ko lamang napatunayan na wala talaga akong halaga sakaniya. Pinunasan ko ang aking luha at pumunta ako sa aking aparador para kunin ang aking mga gintong mga naipon. Napag pasayahan ko na tatakas nalamang ako para hindi na matuloy ang kasal. Hinintay kong mag dilim at nung natansiya ko na nakakatulog na ang bantay ko ay dahan dahan kong binuksan ang aking bintana para doon ako lumabas. Matagumpay naman akong nakatakas ng palasyo ngutin ngayon ko lang napaisip isip kung saan ako pupunta, at muka ring kanina pa ako naliligaw kaya umupo muna ako sa ilalalim ng isang kakaibang puno pero hindi nagtatagal ng ako ay umupo ng may magsalita saaking gilid kaya ako na napatalon sa gulat. "Pasensya na kung ikaw ay aking nagulat, ngunit anong ginagawa ng isang diwatang katulad mo sa lugar na ito?" Mahinahong sabi saakin ng isang matandang mukang matagal ng naninihanan dito. "Pasensya na rin po, naliligaw na po kase ako at hindi ko narin po alam kung nasaang lugar ako dahil sa kagustuhan ko po na tumakas sa aking ama" malungkot na sabi ko "Maari nyo po ba akong tulungan na makapunta sa isang lugar kung saan hindi ako mahahanap ng aking ama, ang lugar kung saan maari akong ging malaya?" Nakikiusap na dagdag ko pa aa matanda "Sigurado ka ba sa iyong hinihiling diwata? Ayaw mo na maba mamalagi sa lugar na ito?" Tanong nito saakin "Ayoko na po, gusto ko na po umalis dito" "Siya sige tutulungan kita ngunit ito ay may kapalit" saad nito "Ano ho iyon?" Takang tanong ko at medyo kinakabahan "Ang iyong pagiging diwata, dahil kapag napunta sa mundong ito ay ikaw ay magiging isang pangkaraniwang nilalang nalamang kagaya nila." Napaisip ako ng matagal dahil kapag nangyari yon ay baka hindi na ako makabalik dito, pero yon naman ang gusto ko kaya pumayag na ako sa maaring mangyari saakin. "Ayos lang pumapayag na ako" "Kung ganon ikaw ay pumikit at sayong pag dilat bagong mundo ang iyong masisilayan"