COBRA สามีคลั่งรัก

เกิดใหม่ โลกในปัจจุบันคือโลกที่ทุกพื้นที่ล้วนอยู่ใต้อำนาจของห้าตระกูลใหญ่อย่าง เรยอง ฟิลิดี ริว คอบร้า และวาชิ โดยแต่ละตระกูลมีสัญลักษณ์เป็นของตัวเองนั่นคือสิงโต เสือ มังกร งู และอินทรี ‘ไวเปอร์ ทอเรีย’ แห่งตระกูลคอบร้าชายผู้มีใบหน้างดงามดุจเทพบุตรหลุดออกมาจากเทพนิยาย บวกกับผิวพรรณความเป็นลูกคุณหนูตระกูลผู้ดีมีอำนาจยาวนานนับศตวรรษทุกการกระทำคำพูดคำจาล้วนแต่บ่งบอกถึงสติปัญญา ความเฉลียวฉลาดทันคน ทุกอย่างบนตัวผู้ชายคนนี้ล้วนมีแต่คำว่าเพอร์เฟคๆๆ ไวเปอร์คือทายาทเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลคอบร้า หนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ผู้มีอำนาจเหนือกฏหมาย ที่ผู้คนไม่อยากยุ่งด้วยที่สุด เพราะถ้าคุณเผลอล่วงเกินคนพวกนี้คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าพรุ่งนี้คุณจะตื่นมาในโลกแบบไหน แบบแรกสวรรค์ หรือแบบสองยมโลก พอเทียบกับ ‘วาดะ อามารุ’ คนนี้แล้วช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว ดาวกับดิน งูกับหนอน สิงโตกับเหี้ย อะไรก็แล้วแต่ที่มันต่างกันสุดขั้วนั่นแหละคือเขากับไวเปอร์ ไม่ใช่แค่หน้าตาที่แซงโค้งไปไกล ยังมีอายุที่ห่างกันเกือบรอบนึงในหมู่สัตว์สิบสองตัว ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องขาวโอ่โมขาวเหลืองขาวซีดของผิวเลย เขามันแทนทั้งตัวจะเรียกว่าดำก็ได้ อาบแดดมาเป็นปีๆ ฝึกฝนร่างกายใต้แสงแดดแผดเผาร่างกายเกือบทั้งชีวิต อบผิวให้ตายสีผิวอันซื่อสัตย์ไม่อาจขาวขึ้นได้ถ้าอากาศมันยังร้อนทั้งปีแบบนี้ อีกเรื่องที่ล้ำหน้ากว่าไวเปอร์คงเป็นร่างกายบึกบึนมีแต่กล้ามเนื้อ พอเทียบกันแล้วความงามของเขาอาจลดเหลือเท่าขี้เล็บของไวเปอร์ เป็นที่รู้กันว่าคอบร้าคือตระกูลที่ได้ครอบครองโรงพยาบาลหลายหนหลายแห่งในประเทศและนอกประเทศ ทายาททุกๆรุ่นต่างต้องเรียนจบจากแพทย์เพื่อสารต่อธุระกิจของตระกูล คอบร้าไม่ชอบความวุ่นวายหรือเกี่ยวข้องกับธุระกิจสีเทา แต่ใช่ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวเลย ในอดีตคอบร้ามีส่วนร่วมกับธุระกิจมืดมากมาย เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆให้คงอยู่ยืนยาวคนรุ่นหลังจึงค่อยๆถอยห่างออกมา ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยมือ การโดนตามล่าจากองค์กรนักฆ่าเป็นเรื่องปกติสำหรับตำแหน่งนายใหญ่ทุกตระกูล ‘จาฟาร์’ ผู้เป็นทั้งนายใหญ่ตระกูลคอบร้าและพ่อของไวเปอร์ไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาวกลัวจนต้องหนีพวกนักฆ่าทั้งหลายที่รายล้อมทั่วทิศทาง สิ่งที่จาฟาร์กลัวคือชีวิตลูกชายเพียงคนเดียวกับตระกูลที่มีแค่ลูกชายเท่านั้นที่มารับช่วงต่อ ภรรายาของเขาชีวิตไปด้วยโรคที่รักษาไม่หาย ตอนนี้เขาก็แก่เกินจะมีลูกอีกคน ไวเปอร์จึงเป็นความหวังเดียวของตระกูล ในถานะพ่อเขาต้องมั่นใจว่าลูกชายตัวน้อยของตนได้รับการคุ้มครองอย่างดี ต้องปลอดภัยก่อนได้รับตำแหน่งนายใหญ่คนต่อไป มันจึงเป็นสาเหตุทำให้จาฟาร์ตามหาตัวบอดี้การ์ดฝีมือดีมาประกบดูแลไวเปอร์​ และนัมเบอร์วันในใจของจาฟาร์เป็นใครไปไม่ได้นอกจากอามารุ อามารุเคยช่วงชีวิตจาฟาร์ตอนที่ไปดูงานที่ญี่ปุ่น ความเชื่อใจทำให้อามารุได้กลายเป็นบอดี้การ์ดของไวเปอร์ ได้เป็นทั้งผู้ปกครอง พี่เลี้ยง ครูฝึก คนกล่อมนอน จนกระทั้งวันที่อามารุบอกความจริงว่าเขามาจากองค์กรนักฆ่า และแฝงตัวเข้ามาฆ่าเป้าหมายอย่างไวเปอร์ ทอเรียมาตลอดหกปี ‘ผมเกลียดคุณ’ ‘ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ’ ‘ขอบ-’ ‘ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นผมไม่อยากได้ยิน!’ ‘ถ้าผมเห็นหน้าคุณอีกผมจะจับคุณ ผมจะไล่ล่าคุณไปทุกทีเพื่อเอาตัวคุณกลับมาทรมาน!’ วันนั้นอามารุก้าวขาวิ่งสุดชีวิตเพื่อออกจากคฤหาสน์ แต่กลับมายืนทำหน้าโง่ท่ามกลางสวนดอกไม้หลากสีสถานที่ที่เป็นความทรงจำช่วงเวลาที่อามารุมีความสุขที่สุดในภารกิจแฝงตัวครั้งนี้ ในตอนนั้นเองอามารุสังเกตเห็นแสงเลเซอร์สีแดงตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาหยุดอยู่กลางหน้าผาก เขาก้าวขาไม่ออก ไม่คิดว่าความประมาททำให้ตัวเองกลายเป็นเป้านิ่งจนได้ อามารุมองใบหน้าของเพื่อนรักอย่างคลาวด์เจ้าของปืนที่กำลังจ่อมาทางเขาด้วยความสับสนและผวาจนไม่สามารถเปล่งเสียง ปังงง! รีบหนีออกจากห้องไวเปอร์เพื่อมาตายด้วยน้ำมือเเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดในสวนดอกไม้ในคฤหาสน์คอบร้าเนี่ยนะ เวรเอ๊ยยย สาบานว่าเขาจะตามไปหลอกหลอนไอ้เพื่อนชั่วที่ฝังกระสุนไว้ในหัว “เฮือก!” อามารุลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีที่ได้สติ ภาพสุดท้ายในความทรงจำของเขาคือท้องฟ้ายามกลางคืนไร้หมู่ดาว มีเพียงแสงจันทร์ที่สวยงามอย่างที่ไวเปอร์กล่าวไว้ก่อนจากกัน และทุกอย่างก็ดับสลายหายไป เพียงพริบตาเดียวเขาได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเต็มหน้าผาก เขาพยายามปรับสายตากำลังประมวลผลในหัวเป็นไอคอนโหลดดิ้งหมุนเป็นวงกลมอยู่หลายรอบ ‘นี่มันทีไหนวะ สวรรค์?’ไอคอนโหลดดิ้งชะงักค้างทันทีเพราะเขาไม่คิดว่าการที่ฆ่าคนเป็นพันๆสวรรค์จะเวลคัมเขา มันน่าจะเป็นภาพลวงตามาทำให้อยากแล้วจากไปแน่ เขาลองกะพริบตาอีกทีเผื่อว่าภาพตรงหน้าอาจกลายเป็นดินแดนนรก ปริบ ปริบ ‘นี่กูได้ขึ้นสวรรค์จริงดิ!’ อามารุดีดตัวขึ้นจากเตียงด้วยความดีใจ ทว่าพอมองรอบกายเขาคิดว่าที่แห่งคือห้องนอนกว้างๆห้องหนึ่ง เขาพยายามปรับสายตาเข้ากับแสงพระอาทิตย์ยามเช้าที่เล็ดลอดเข้ามาระหว่างรอยแยกของผ้าม่าน ก่อนเลื่อนสายตาลงมองข้างเตียงปรากฏว่าเขาไม่ได้นอนบนเตียงคนเดียว แต่มีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังนอนเปลื่อยหันหลังให้เขา โดยมีผ้านวมสีสว่างคลุมถึงช่วงเอวของชายคนนั้น แผ่นหลังของชายแปลกหน้ามันช่างคุ้นตายิ่งนัก “นี่มันที่ไหน?” คำถามค้างอยู่ในหัวไม่นานเขาก็ใช้แรงดันไหล่ชายแปลกหน้าให้หันกลับมาเผชิญหน้าตนเพื่อชักถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น ที่แน่ๆมันไม่ใช่การตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ เขาดันกลับมาอยู่โลกเดิม!