To Save You

Hindi ko alam kung bakit lahat ng kamalasan sa amin napunta. "Linda, yung bayad ng upa mo!" "Puwede sa susunod na buwan nalang Rosa? Binili ko kasi nang gamot ng bunso ko, promise babawi ako" "Linda, yung tubig mo, may utang ka pang dalawang buwan" "Linda, wala na kaming magagawa mapuputulan ka na muna ng kuryente, babalik ko lang to pagnakabayad ka na" "Hoy Linda! yung utang mo sa tindahan!" "Linda, Mare, wala ka bang pera diyan? Puwede bang makisuyo na sana mabayadan mo yung utang mo kasi may gagamitin lang ako, nilalagnat at natatae kasi yong anak ko at hindi ko alam saan ako pupunta" Hindi ko alam pero naiirita ako sa mga kapit bahay naming walang sawang tumatawag sa pangalan ng aking ina at ang mas nakakairita dahil puro utang yung mga sadya. Nakaupo akong nakatulala sa harapan ng aking kapatid, they've said na swerte daw pag may kapatid kang special child pero ba't sa amin wala? maybe it's not about having a special child means your lucky but maybe this is our fate, may swerte sa buhay na natutulog ng nakakangiti sa mantalang sa iba natutulog ng may sakit at may lungkot sa puso. My little sister smiled at me while waving her hand, she can't walk, she can't speak properly only she does was to smile and that's it, her smile melt our pain away. I've graduated junior highschool but I don't know if I should continue my college knowing how hard life is at wala pa kaming pera. Yesterday was the end of the the school year ang gagawin nalang is to practice perfectly the March for graduation. Even how hard life is I still become on top, I'm part to the honorable list and I'm the Valedictorian and my family was happy about it but I don't think I can go there knowing wala kaming pera pambayad ng toga, make up, and graduation pictorial. I wish that they should give it for free. "Ma, magpahinga ka na muna? Inuubo ka baka magkabinat ka pa diyan" Saad ko habang inaalalayan ang aking ina at may dalang dawalang supot. " May sahod na ako sa paglalaba, kaya makakabayad na tayo sa graduation mo" She said as if that words and purpose of her hard-work paid it all well, as if paying the school expenses for my graduation melt the body pain she felt. "Wag mo nang babarayin ang graduation ko, hindi ako aatend hindi naman yan importante, ang mahalaga nakapagtapos akong nang pag-aaral." I said I know how graduation important but I just don't want to see her suffer just to pay for my tuition, for the expenses. " Importante ang graduation anak, gusto kung makita ka habang hawak mo ang iyong toga" Sabi niya habang naglalakad papunta sa bunsong anak. She's now in her 50, but she looks more than 50, dahil sa kakatrabaho and my father is in his late fifty but his looks so old. It pains me to see them working hard that sometimes I blamed the world for our miserable life. "Hindi nga ako pupunta bakit ba! Ibili mo na lang yan ng pagkain o ibili mo na lang nang gamot ni Eda, o bumili ka nang damit mo! Ayoko ng graduation, ayoko!" Sigaw ko habang napapagod na sa argumento tungkol sa graduation habang tumutulo yung luha ko. Ayoko nang grumaduate kung yan ang madadatnan ko, minsan hindi pa sila makakauwi dahil sa kakatrbaho kahit anong trabaho. Wala akong magawa kasi ako yung nasa bahay, nag-aalaga sa bunsong kapatid. "Wag mong sayangin ang pagod at paghihirap ko at ng ama mo para nakagraduate ka!" Tumayo siya habang hawak ang baywang niya, she almost lost her balance. "Kaya nga ayokong sayangin ang pagod at paghihirap niyo, wag niyo nang alahanin ang graduation ko! Hindi naman yong importante, mas importante yung kalagayan niyo" Tumalikod na ako habang umiyak. Hindi naman importante yong graduation, ang sahod niya sa paglalaba ay hindi sapat para sa pambayad ng graduation ko, sahod sa labada ay three hundred fifty then my graduation total ng lahat ay two thousand four hundred fifty eight then ano? saan kami maghahanap ng pera sa kulang? Bakit ba mahirap tayo? bakit ang malas natin? bakit sa lahat ng ito tayo pa ang nakaranas ng ganito? bakit ako pinalaking mahirap! bakit! Gusto kung isumbat at isigaw dahil napapagod na ding mangarap. Kaya lumabas na ako nang bahay kahit gabii na. Wala akong paki saan man ako mapadpad, gusto ko lang magpahinga. Our place is near at the mountain hills and if gusto mung makakita ng city lights you just need to have a little walk, at may isang waiting shed na kung saan makikita mo lahat ang ganda ng kalawakan and below of it was a beautiful scenery of a city lights. I started to walk there, while thinking I would stop to continue my college and just work para sika naman yong nasa bahay at ako na yung magtratrabaho. My mom married earlier, we are six in the family my four older siblings got married and leave the place and leave us alone, fighting in our own. Sometimes kahit masama ang magtanim ng gakit but I couldn't, how come they chose to be happy while leaving and abandoned their family, us. I don't know if their marriage turns out to be a good marriage dahil wala na kaming alam dahil hindi na sila tumatawag og nangangamusta. Maybe they got tired of living their life with my mother and father. Napapagod ako at nagagalit sa tadhana, na puwede sa susunod naman siya magalit sa akin? Kung galit siya sa buhay ko ako then galit na galit, gusto ko lang maging masaya at mamuhay na walang problema, sa pamilya, sa gastusin, sa lahat ng bagay. Habang yung iba naguguluhan kung saan gagala samantalang ako naguguluhan kung saan kukuha ng trabaho at nang pera. Nakatayo ako habang tinatanaw ang magandang tanawin, I don't know why but seeing thses city lights light up my heart, this is the beautiful view I ever seen in my life. We don't have any idea outside the world, this is the only place na napuntahan namin. When I looked up the sky, there is only one bright star, I looked around to see if there are stars na hindi lang kumikinang pero wala talaga. This is different becuase dahil ang kalangitan ay mayaman sa mga tala, every night the stars bright as if she knows that I need it to recharge my losing self. It makes me smile that owning the star won't let me feel sad that they give me one star. I closed my eyes, and the tears started to grow. "AYOKO NANG MAGING MAHIRAP! GUSTO KUNG YUMAMAN, MAKAKAPUNTA NG IBA'T IBANG LUGAR, GUSTO KUNG PUMASYAL, SUMAKAY NG EROPLANO, GUSTO KUNG MAMUHAY SA ISANG MANSYON, GUSTO KUNG MAKAASAWA NG MARAMING PERA, I WANT TO LIVE MY LIFE NA HINDI NAHIHIRAPAN AT HINDI SALAT SA PERA! GUSTO NG MARAMING KAIBIGAN! GALIT NA GALIT AKO KASI PALAGI NA LANG AKONG UMIIYAK! GALIT NA GALIT AKO! GUSTO KO NA LANG TUMAKBO AT MAGING MASAYA! " sigaw ko, I hope the universe know much I suffered na tao lang ako nahihirapan din. Pag dilat ng mata ko ng aking makita, I smiled to see that the last star became a falling star.