Her Forgotten Husband

Sa pagmulat ng kanyang mga mata, isang lalaking nakatayo ang bumungad sa kanya. His dark eyes fixed on her, intent and full of bitterness. Tama. Ito yong lalaki na nakita niya sa panaginip. Tumatakbo siya at hinabol siya nito. Nang maabotan siya nito, umiyak siya at humingi ng kapatawaran nito, though she had no idea what she'd done. He smiled and open his arms, sinyales na pinapatawad na nga siya nito. She reached out to him, but at the last moment he withdrew at sinabi sa kanya na kung ano man ang pagkakamali ay hindi na maaayos pa. She cried out her despair, and the sound of her on own voice awoke her. Akala niya panaginip lang ang lahat pero nandito ngayon sa kanyang harapan ang lalaking nakita niya sa panaginip. Napasandal ito sa dingding. Tatlong tao ngayon ang nakikita niya sa apat na sulok ng dilaw na kwarto. Isang nurse, isang may kaedarang babae at yong lalaki. He was tall, at hindi maitatanggi na drop-dead gorgeous nga ang lalaking ito, kaya lang ang mga mata nito ay katulad pa rin sa nakikita niya sa kanyang panaginip, madilim at puno ng pait. "Felicity," natutuwang sambit ng may edad na babae. "salamat sa diyos at nagising ka na." But she turned her aching head on the pillow. "Felicity," mangiyak-ngiyak ngayon na saad ng matanda. "Bakit mo ginawa yon, hija?" "Ang ano?" tanong niya sa matabang na boses. "Ang tumakbo sa araw ng kasal mo." She tried to recall running away..kung saan?..kung kanino? Pero wala talaga siyang maalala. Ang pangalang Felicity ay hindi rin niya matandaan, gayundin sa may edad na babaeng ito. Ibinaling niya ulit ang tingin sa lalaki, napasandal pa rin ito sa dingding at walang reaksyon, at tinitigan lang din siya. "Gano ba ako katagal na walang malay?" tanong niya. "Dalawang araw, ma'am." sagot nong nurse. "Naaksidente po kasi ang kotseng sinasakyan mo. Tiyempo namang may nakakita po sa inyo na dalawang lalaki kaya agad ka nilang dinala sa bahay ni Mr. Benitez." "Ganon?" Biglang namayani ang katahimikan hanggang sa nagpatuloy sa pagsasalita ang nurse, "Kilala ka kasi ng mga lalaking iyon bilang asawa ni Mr. Benitez." Asawa siya sa nagngangalang Mr. Benitez? Pero wala siyang kakilala na ganon ang pangalan? Eh hindi nga niya alam ang sariling pangalan. Her thougths echoed wildly through her head, and she looked this way and that, desperately trying to find something or someone that she recognized. Pero wala talaga siyang matandaan. Nakahiga siya ngayon sa malambot na kama, pero hindi niya alam kung kaninong kwarto ito, at ang mga taong nakapalibot sa kanya ngayon ay pawang hindi niya kilala. Inangat niya ang mga daliri niya at tiningnan kung may wedding ring ba siyang suot. Pero wala. At once the man by the wall came forward and leaned over her. "All this can wait. You must sleep now." malumanay ang boses nito ngunit maawtoridad. Parang sumunod naman ang katawan at isip niya sa lalaki at muli nga siyang nakatulog. Nang magising siya ulit yong may edad na babae nalang ang tanging nakikita niya. Nawala na rin and pagkirot ng ulo niya at medyo malinaw na ngayon ang kanyang nakikita. "Hindi ko alam kung sino ako," kalmadong pahayag niya. "And I'm afraid I don't know you. Are you my mom?" "Oh, no mydear. Ako si Auntie Clara mo. Bata ka palang noong namatay ang mommy mo." "Auntie Clara, sabihin mo naman sakin kung sino ako oh, at nasaan ako ngayon." "Nasa Madrid tayo, hija. You came here to be married a few days ago." Napakunot-noo siya dahil wala pa rin siyang maalala. "Can I have my purse, please?" Binigay ito ni Auntie Clara sa kanya habang inalalayan naman siya nito na makaupo. Binuksan ni Felicity ang kanyang purse at naghahanap siya ron ng salamin hanggang sa may makita siya. Pinagmasdan niya ang kanyang mukha, namumutla ito at nakita rin niya ang pasa sa kanyang noo. May nakita rin siyang Philippine passport sa kanyang purse. Ang larawang nasa passport ay sa kanya. "According to this passport I'm twenty-five," sabi niya. "Filipino ako at ang buong pangalan ko ay Felicity Deogracia." "Tama ka, at anak ka ni Eleazar Deogracia ang nag mamay-ari ng Metropolitan Electric Company. Napakatiyaga ng daddy mo, hija. He started that firm from nothing, but it worth a fortune when he died a month ago. At ikaw ang tagapagmana dahil ikaw lang ang nag-iisang anak." "Ikaw lang ho ba ang kamag-anak ko?" "Ako at ang asawa mo. Siya yong lalaki na nakita mo kanina." "Di ba sinabi niyo po kanina kung bakit ko ginawa yon? Bakit ano pong ginawa ko?" "Iniwan mo ang iyong asawa sa simbahan sa araw ng kasal niyo. Hanggang sa may nagsabi samin na nagmamadali ka raw na umalis sakay ang kotse mo." Napansin niyang mukhang hindi na kumportable si Auntie Clara. "At nakita nalang namin ang wedding ring mo sa ibabaw ng iyong kama." Hinawakan ni Felicity ang kanyang ulo dahil sumasakit na naman sa kakapilit niyang matandaan ang lahat ng nangyari. "Pero bakit?" Napapailing lang si Auntie Clara. "Ikaw lang ang tanging nakakaalam non, hija." Pero hindi ko alam. Hindi ko nga alam kung bakit pinakasalan ko ang lalaking iyon. At kung bakit umalis ako sa araw ng kasal namin. "What is my husband like?" she asked urgently. "My dear, I only met him a few days ago. Mas kilala mo nga siya ng isang buwan kaysa sa akin." "Isang buwan?" "Nagkakilala kayo noong libing ng daddy mo." Napatitig lang kay Auntie Clara si Felicity. "I rushed into marriage with a man I'd only known for a month?" "Pero aminin mo hija, gwapo naman siya, di ba? Siguro na love at first sight ka sa kanya." Tama nga si Auntie Clara na gwapo ito. Pero ang tanong kung na love at first sight ba siya sa lalaki? yon ang hindi siya sigurado. "After all," pagpatuloy pa ni Auntie Clara. "Lahat kami nasurprisa nong--" Biglang huminto sa pagsasalita si Auntie Clara nang bumukas ang pintuan at ilinuwa non si Conrado. Tamang-tama nga ang sinabi ni Auntie Clara, walang duda na gwapo nga ang lalaking ito. Mukhang may dugong espanyol kasi ang features ng mukha nito. His face was lean with high cheek-bones that gave it a look of austerity. At ang natural na mamumulang labi nito ay kay sarap halikan. He was casually dressed in slacks at tinupi nito hanggang siko ang kanyang long sleeve. Makisig na makisig din ito kung titingnan mo. But instinct told her, kahit nawala pa sa kanya ang kanyang memorya, that this man was intriguing, full of subtleties and surprises. Nagpaalam naman si Auntie Clara na lumabas muna, iniwan si Felicity na nag-iisa kasama ang estrangherong asawa niya. His look was distant, reserved, kaya tuloy naisip niya na baka galit ito noong umalis siya sa araw ng kasal nila. Pilit naman niyang binabasa ang kilos ng lalaki, but he was polite and wary. "Are you feeling better now?" anito at naghila ng upuan. "Yes, but I can't remember anything." A strange look crossed his face. "Do you mean that literally?" tanong nito at mataman siyang tinitigan. "Apart from my passport details, I know nothing about myself or my past." napatawa siya ng mapakla. "You could tell me I'm the woman from moon, and I'd believe you." "And you don't know me, either?" mahinang saad nito. Walang malisya namang hinawakan ni Felicity ang balikat ng lalaki, holding him for a long, silent moment. "As far as I know, I never saw you before, parang ngayon lang yata." nasabi rin niya sa wakas. "And yet...it seems that we're married." After a moment's hesitation, napaamin rin niya ito. "In a sense we are." Binitawan na niya ito. "What do you...? Oh, I see. You mean we'd had the wedding ceremony but nothing else." "I mean more than that. Ikinasal tayo sa Pilipinas. Ikinasal rin tayo dito sa Madrid. Your accident...occured on the evening of our wedding here in Madrid. Kasal tayo ng civil sa Pilipinas, church wedding naman ang kasalan natin dito sa Madrid, ngunit tumakbo ka sa kalagitnaan ng seremonya." Nanlaki ang mga mata ni Felicity na nakatitig lang kay Conrado. "You understand?" tanong ng lalaki. "We can either go forward and complete our marriage, or we can go back and have it annulled." Napakuyom siya sa kanyang kamao. "Conrado, bakit kita tinakbuhan sa kasal natin?" she demanded desperately. "I can't tell you that." tugon pa ng lalaki. "Can't or won't?" "Can't," he said harshly. "I'm not a mind reader, Felicity, at hindi mo naman sinabi sakin kung saan ka pupunta. You just vanished and left me to discover your disappearance by chance." "Nag-iwan ba ako ng note para sayo?" tanong niya. "Wala." "Siguro may mensahe ako para sayo pero hindi mo lang nakita." "Wala talaga. Kahit tawag man lang, wala. Besides, if you'd gone away for such a reason you'd hardly have removed your wedding ring." "Then the answer must lie between us." Hindi sumagot ang lalaki. "You must know something. You must." "Hush, don't upset yourself." Ito naman ang humawak sa magkabilang balikat niya and pressed her gently back against the pillows. Napatingin naman siya sa daliri ng lalaki, may suot itong white gold na singsing. Napatitig siya sa singsing nito at nang mapatingin siya ulit sa lalaki, halos isang dangkal nalang ang pagitan sa mukha nila. She was suddenly conscious of the rough hair on his arm against her bare skin and the sensation of excitement that it gave her. Napatingin naman siya sa kanyang suot, my gosh! Naka nightie lang pala siya at halatang-halata talaga ang umbok ng kanyang dibdib. His hand on her shoulder seemed dangerously close. Pakiramdam niya parang namumula na ang mukha niya, kaya agad siyang nag-iwas ng tingin sa lalaki. Tas itinaas pa niya ang kumot para lang matakpan ang kanyang dibdib. "Napansin kong naiilang ka sa suot mo." he said wryly. "Pero Auntie mo naman ang nagpasuot sayo niyan." Oo, suot iyon sa mga babaeng bagong ikasal, designed to lure a husband to remove it. Naisip naman ni Felicity na tama nga ang ika-ika tungkol sa pagsuot ng nightie dahil parang naakit nga niya sandali ang taong nakilala niyang asawa. Para namang may naiwan pang ilang boltahe sa balat niya kung saan siya hinawakan ng lalaki. Mabuti nalang at nakapagtakip agad siya ng kumot dahil kung hindi makikita ng lalaki ang pag curl ng toes niya. May nangyari na kaya sa kanila ng lalaki? But instinct told her na wala pa. Amnesia might make her forget herself, pati na rin ang alaala ng kanyang ama ay nalimotan rin niya, but nothing on earth could make her forget lying in the man of this dangerously attractive man. Tinitigan niya ulit ito sa mga mata, hoping to find some hint of the answer, pero napapitlag na lamang siya nang suklian siya nito ng mapaghamong titig. She caught a glimpse of the anger and bitter, outraged pride that he could barely control. Then it was gone, naging blanko ulit ang mga mata nito. "Conrado?" she pleaded. "Please tell me about us. Bakit tayo nagpakasal? Ano ba ang nararamdaman natin para sa isa't isa?" Panandalian itong hindi nakapagsalita, at nang magsalita ulit ito parang nag-aalangan na ito. "This isn't the time. Mahina ka pa. Besides, it's better for you to remember of your own accord." "Ano bang pinagkaiba don, kung sasabihin mo sakin ngayon o kung hihintayin pa nating makaalala ako?" "Because, as you've just pointed out, I could tell you that you were the woman from the moon, and you'd believe me." "So hindi na ako maniniwala sa sasabihin mo, ganon?" "I want you to trust me, Felicity." mahinang saad nito. "At sa palagay ko, mas magtitiwala ka sakin kung hindi ko lalagyan ng ideya yang utak mo." "Pero pano kung hindi na babalik ang memorya ko?" "Let's hope it does, because soon you must make a decision about our marriage. Now, gusto kong matulog ka na. Napatagal yata ako dito." Iiwan na naman ba siya nito? But at the last minute he came to lean over her. Binigyan siya nito ng isang mabilis na halik sa mga labi. Siguro kung nagtagal pa ang halik na yon, ipupulupot sana niya ang mga kamay sa leeg nito. Pero lumayo na ito at iniwan siya. It was only after he'd closed the door behind him that Felicity realized she'd been speaking in fluent spanish. Hindi na tuloy siya mapalagay sa naging pag-uusap nilang dalawa. Mabuti nalang at medyo inaantok na rin siya. Sa pagpikit niya sa kanyang mga mata, gwapong mukha naman ni Conrado ang nakikita niya. Naiba lang ang aura ng mukha nito nang tanongin niya ito kung pano nalang kapag hindi na bumalik ang alaala niya. It was an aura of a man making a swift and vital decision. Na para bang may sekreto ito na natatakot siyang mabunyag, at para na rin sa sariling kapakanan nito. *****