1
1771 자
tinignan ko sila mama at kapatid ko na nakahiga sa kantre habang mahimbing ang tulog nila, gustong gusto kong hawakan si mama pero hindi ko magawa
gustomg gusto ko silang tabihan sa pagtulog pero hindi ko kaya, natatakot ako na baka itulak nanaman ako ni mama kapag lumapit ako masakit sakin na ganito sila
pakiramdam ko hindi ako parte ng pamilya na ito simula ng mamtay si papa ganito na sila saakin
"M-ma, aalis na po muna ako" sabi ko ng mapansin kong nakamulat ang mata ni mama at tinignan ako na para bang isa akong kasalanan at pahirap sa buhay nila
"Kahit huwag kanang bumalik nazi!" singhal ni mama saka ako nilampasan at lumabas sa kwarto na tinutulugan nila, bakit magkaiba ang pagtrato nya saakin at sa kapatid ko
"B-baka po next week ako makauwi madami po kaseng kailangan na tapusin" sabi ko saka sinundan si mama na nagsasalin ng tubig sa baso saka ako tinignan ng masama at napaatras ako sa kinatatayuan ko pra akong pinapatay ni mama sa pamamaraan ng pagtingin nya
"Uulitin ko Nazi, kahit huwag kanang bumalik sa pamamahay ko! hindi kita kailangan lalo na ang pera mo, kaya kong mabuhay kahit wala kasa buhay namin ayoko sayo" sabi ni mama saka dinuro ang abo kong mata at dinuro ang sintido ko at kahit hindi iyon masakit sobrang lakas ng epekto non sa puso ko
"Huwag kanang sumiksik dito sa pamamahay ko nazi, dahil sayo namatay si mario at dahil sayo hindi na buo ang pamilya namin, malas ka sa buhay namin nazi, hindi kana sana nabuhay sa mundong ito!" sigaw ni mama saka ako tinulak ng malakas
pinigilan ko ang kamay ko sa kung ano ang gusto netong ikilos, natatakot ako sa sarili ko dahil ayokong saktan si mama dahil ina ko padin sya at siya ang dahilan kung bakit andito ako
"sorry po" saka ako napapikit ng mariin ang tumama saakin ang binatong plastic vase na display sa lamesa at mga figurines na nasa ibabaw ng tv
"malas ka nazi! buhay sana si mario kung hindi ka nya binalikan sa nasusunog na bahay! hindi sana ako mahihirapan ng ganito kung di dahil sayo! hindi kita gusto! at kahit gaano kapa magtrabaho hindi na non maibabalik ang buhay ni mario! naging miserable kami ng dahil sa katangahan mo! wala kang kwenta wala kang karapatang mabuhay! ayoko sayo!" sigaw ni mama saka ako pilit na umiiwas sa mga binabato neto, nasanay na ako sa sakit
araw araw ganito kami, minsan hindi na nalabas ng kwarto si mama habang si fierio ay tulog at matamlay kapag ako ang kausap
parang hindi nila ko kapamilya kung itrato nila ako, masakit sakin dahil kahit anong kayod ko hindi parin nakikita ni mama ang paghihirap ko at laging galit ang sinusukli nila saakin at kahot kailan hindi nila ako trinato bilang pamilya hindi ko alam bakit din nagbago si fierio at naging malamig na ang pakikitungo saakin
"kulang pa yang maghihirap mo sa pagkawala ni mario! ikaw nalang sana ang nawala!" para akong paulit ulit na pinipigilang huminga sa sinabi ni mama, hindi ko na napigilan ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan, bakit?
"A-aalis na po ako, ingat po kayo. Pakilock nalang po ng pinto" garalgal ang tinig ko ng nagmadali akong lumabas at nadinig ko nalang ang pagbagsak ng pinto namin nasira nanaman
tumakbo ako papalabas ng gate at naglakad papunta sa paradahan ng tricycle papasok sa trabaho ko
hindi bukal sa loob kong pagpasok sa trabaho na ito pero wala akong magawa, kailangan ko para mabuhay ko ang pamilya ko under graduate ako dahil huminto na ako ng kusa nang bumigay ang katawan ko sa pagod s trabaho at pag-aaral at mas pinili kong magtrabaho para maitaguyod ko sila mama at fierio
"Manong sa TNG po" saka ko inabot ang bente at tinahak namin ang daan papunta sa trabaho ko
Pagkababa ko palang ay mga ilaw na malilikot na ang sumalubong sa natutulog at malamig kong katawan at sa labas palang dama mo na ang init ng lugar na iyon, init doon ang tambayan ng mga mayayamang tao at doon nila sinasayang ang pera nila
sa cabaret at isa akong dancer doon, malaki ang kita doon at ang mismong may ari ang lumapit saakin dahil napansin nya na maganda ang mata ko at ang tindig ko daw ay parang mayaman kahit na mahirap lang kami
At dahil narin sa gusto kong gumanda ang buhay nila mama at fierio ay pumasok ako dito, hindi nila alam na kaya lagi akong wala sa gabi ay dito ako nagtatrabaho, kahit mga taga saamin ang alam ay call center agent ako
Pumapayag akong magpahipo, magpahalik at mapafinger. hanggang doon lang. Hindi pa ko handa doon at di ko maatim na makita ang sarili kong nakikipag talik sa ibat ibang tao. hindi pa naman ako ganong kadeterminado na sirain ng tuluyan ng buhay ko.
"oh nazi andyan kana pala! magpalit kana andami nang tao tsaka after mong sumayaw sa main stage ay may isa ka pang sasayawan, nasa private room 7" salubong saakin ni papi na bakla
Hindi lang ito simpleng gusali na may cabaret dahil ang buong building na ito ay pag-aari ng amo ko at hindi lng laman loob ang serbisyo nila pati droga at may bar sa magkasunod na floor at sa pinakataas naman ay doon namamalagi ang mga drug user na costumer namin at tago ang lugar na ito o protektado ng mga pamilya nila.
Sobrang yaman ng angkan ng Avignon, sabi ay pumapangalawa ito kasunod ng montezur dahil sa mga issue na illegal ang mga bagay na napapabalita sa kanila pero successful talaga sila
"Papi, ano isusuot ko?" tanong ko ng pumasok ako sa dressing room at nakita ko nanaman ang anak ng may ari na amo ko, si santana barbara at hindi ako nagkakamali nakatitig nanaman sya sa abo kong mga mata
"how are you nazi santimoral?" tanong nya saka ako pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa t tinaasan ako ng kilay at minostra nya na lumabas muna si papi na nasa likod ko
nag bow ako at ngumiti ng kimi saka pilit kong tinatago ang kaba ko dahil balita ko kapag ayaw nya sa tao ay binabaril nya agad ito at hindi na kinakausap pa
ayoko pang mamatay sino nalang ang kakalinga at bubuhay sa pamilya ko
"so, it's true?" napatingin ako sa abo nyang mata na medyo malamlam at ang labi nya ay di gaanong kakapalan at napaka pula at ang pamamaraan nya ng pagtingin sakin ay para bang kinikilala ang buo kong pagkatao, tumatagos.
"a-alin po lord santana?" tanong ko saka napatinginda baba at iniiwasan na makipagtitigan sa kanya, nanlalambot ako sa pamamaraan ng pagtingin nya
"nothing, get up may kailangan kapang gawin" she said saka tumalikod at nilampasan ako. Napahinto sya sa likod ko at may nilapag sa lamesa
"That's my calling card, call me if you need help" saka sya tuluyang umalis at sinara ng marahn ang pinto, nakahinga ako ng maluwag. akala ko katapusan ko na
"buhay ka nazi!" masayang bungad saakin ni papi saka ko naman mabilis na tinago ang calling card at sinuksok sa hidden pocket ng jacket ko at ngumiti sa kanya
"akala ko mawawala kana! kinabahan ako kay lord santana, pero sabi nila mas baliw daw ang kuya nya na si lord christ na lahat ng maisip gagawin tapos si lord santana naman daw ay tahimik sobra at walang pasabi na papatayin ka kapag di ka nya gusto. teka kilala mo ba si lord S?" tanong nya saka ako marahang tumango
"naging classmate ko sya sa university sa major subject at minsan nakakasalubong pero di ko inakala na ganon pala sya kaya nailang ako at natakot syempre" saka ko tinanggal ang tali sa buhok ko at kinulot lang ni papi ang dulo saka pinasuoot saakin ang two piece at half mask
"papi, kinakabahan ako kahit tatlong buwan nako dito" sabi ko habang naglalakad at tunog lamang ng stilettos na suot ko ang nadidinig sa pasilyo bukod na hiyawan sa loob ng malawak na kwarto
"Don't be nazi, tandaan sumayaw ng mabuti para buhay ay bumuti" saka naman ako napailing ang tanda ko ay mag-aral yon
saktong ako na ang sasayaw kaya huminga muna ako ng malalim at napapikit ng mariin
"para kila mama at fierio" bulong ko saka nagumpisang lumabas sa stage kasabay ng pag-giling ko
may sariling buhay ang buhok ko na sumasyaw din sa kada pag-galawa ko, matinding hiyawan ang nasa harapan ko at andaming pera sa baba ng main stage kung saan ako nasayaw at nadadagdagan iyon sa twing paplapit ako sa mga manonood
Hinigit ko ang tali ng pangibabaw kong saplot at unti-unti itong nalalaglag
napalipat ang paningin ko sa lalaking nakatungo at ang pangagatawan nya ay nangingibabaw sa mga lalaking katulad nya na naka office attire
magulo ang buhok nyang pinaghalong blonde at itim at ang kutis nya di ko maaninang kung maputi ba o kayumanggi pero ang pangangatawan nya naiiba
nagulat ako ng tumingin din sya saakin pabalik kaya nahiklat ko ng tuluyan ang bra ko at hinagis sa mga nanonood sa harap ng stage at nag-agawan pa sila habang nakapako saakin ang mga mata nyang nag-aapoy at naaninag ko na sya muka syang amerikano sa tangos at ganda ng labi nya
salamat sa pagpilit sakin ni papi na isuot ang contact lens na ito dahil hirap talaga ako makakita sa dilim
malapit nang matapos ang kanta at ang panghuli ay bumaba ako sa stage, lahat sila nakatitig saakin gustong gusto akong hawakan. Tangging tape lang ang takip sa n****e ko at sinadya na iyon dahil nakasanayan ko nang magtanggal ng bra kapg nasayaw
lumapit ako sa kanya, ang mga mata nya nakatutok sa mga mata ko hindi sa katawan ko, pakirandam kl kinikilala nya ang pagkatao ko ngayon
umindak ako sa harapan nya saka marahang dinilaan ng leeg nya paangat sa tenga neto at marahang kinagat at para naman syang natuwa sa ginawa ko
pinaupo nya ako sa hita nya at dama ko doon ang pagkalalako nya na tumamas pwetan ko at marahan nyang ginalaw galaw ng balakang ko para madama ko pa lalo ang p*********i nya na tumtama sa p********e ko at pwetan ko
nakatitig padin sya sa mga mata ko at tanging ngisi ang ginawa nya at pakiramdam ko napunta ang lahat ng dugo ko sa muka ko
"gorgeous" he whisper saka ako napatayo at lumakad paalis, tapos na ang oras ng pagsayaw ko may pupuntahan pa akong VIP costumer sa room7
pagkapasok ko sa back stage sinalubong agad ako ni papi at nagtutumalon
"ang hot mo doon kanina! andaming pera sa stage bago ka umalis! grabe ka teh! halika na nga baka magalit na ang sasayawan mo sa private room" saka naman ako napalingon sa kinauupuan nya kanina pero wala na sya doon, nakaramdam ako ng pagkadismaya at lumakad kasunod ni papi
hayaan mo na, wala lang yon. Costumer yon at nagpapalipas lamang ng oras tapos.
Hindi ako naasa.
- 작가
