The Princess Found Her Last Husband (Filipino)

6- My return to where it all began

Princess's

Nagising ako sa alarm clock ko na super lakas kaya naman pinatay ko kaagad ito nang nakita ko na may message at calls ako. Who might this be?

I opened my phone early in the morning while I'm lying down in the bed, and I was kinda surprised to see Axel's name on my screen.

What the heck—he called me plenty of times last night. He also has text messages. So, I opened it.

-I miss you.

-I still love you.

-I need you.

-I want to see you.

-Please come back to me.

-You are the most wonderful thing that happened to me.

-I want to hug you.

-I want you in my life again.

-Can we go back to the way we used to be?

-Can we see each other? I really wanted to see you.

What's wrong with him, and he's texting me again? At saka saan galing 'tong mga texts na ito? Isn't he in a relationship with Ruby now?

Akala ko ba naka-get over na siya sa akin, pero bakit nagte-text siya sa akin ng ganito? Nahihibang na ba siya? Or baka may nangyari sa kanila kaya ako ang kinukulit nito ngayon?

Ay, naku, Axel, I'm done with you at wala na ako balak na balikan ka.

I did not mind the text messages and got up already when my phone rings for a call. I looked it up and it's Axel.

What does he want now?

I answered the call on my left ear while standing beside my bed.

"Good morning, Lorainne," malumanay na bati ni Axel sa akin sa kabilang linya.

"Haven't we talked about this already?" bungad ko'ng tanong to stop him from what he is about to do.

"Yes, we did. But...I still love you, babe. I still... wants you," malungkot na replied niya na parang iiyak na.

"Don't say that to me. Matagal na tayong wala, Axel. Stop it, okay? Don't call and text me again, or I will change my phone number," matapang ko'ng sabi at binaba ko na ang tawag without hesitation.

Kaloka siya, after how many years saka niya ako tatawagan at sasabihan na 'I still love you'? Ano siya? Nababaliw na siya.

I wonder what happened to him and Ruby. Anyway, I need to take a shower now, and I have a flight to go to.

——

It's been what—8 years since the last time I visited the Philippines, and now I'm going back.

Am I really ready to go back to the place where everything started?

Looking at the window, hindi ko maiwasan na isipin if ever we get to see each other again. There's a high chance na magkita kami lalo na at konektado pa rin ang buhay namin sa isa't-isa. Ang alam ko friends pa rin sila ni Rachel ngayon at nagkikita sila since she and Alek are back together, ang unang lalaki na nagparanas sa akin kung gaano kasakit magmahal. Pero I am okay now. We are good.

Pero kahit anong gawin ko hindi ko maalis sa isipan ko ang ginawa niyang panggagago sa akin.

Anywayssss, masaya na si Rachel sa kaniya and I should be happy for the both of them kasi finally they are taking responsibility for what they created.

After a long flight, I finally landed in the beautiful country of the Philippines and I was greeted with a cheerful aura such as my best friend, Rachel.

"You're finally here, Sis!!! How are you?! Gosh, finally nakita na kita at hindi na tayo puro videocall!" she exclaimed at mahigpit ako niyakap.

Natawa ako sa energy niya pero niyakap ko rin siya nang mahigpit habang nasa likod niya si Alek at ang nag-iisa nilang anak na si Amara, na sobrang laki na ngayon.

"Is that Amara now?" tanong ko pagkatanggal ng yakap namin ni Rachel at napangiti ako sa direksyon ni Amara.

"Yes. She's a teenager now," banggit ni Rachel na natawa sa reaksyon ko.

"Wow," napamangha ko'ng sambit at nilapitan ko si Amara, ang inaanak ko.

"Hi, Tita Lorainne," magandang bati ni Amara sa akin sabay yakap sa akin din ng mahigpit, na wala na sa kalahati ko ngayon na dati ay maliit lang at karga-karga ko pa noon.

How fast the years go by.

"Hala siya ang laki mo na," malakas ko'ng sabi at hinimas-himas ko ang ulo niya.

"Let's go to the car now bago pa may makapansin sa 'yo rito," komento ni Alek sa gilid na panaka-naka ang ulo sa paligid na parang may napapansin.

Humiwalay naman kaagad sa akin si Amara, samantala nabigla ako kay Rachel ng bigyan niya ako nang shades at facemask.

"Come on, Sis, doon na tayo sa sasakyan," banggit ni Rachel at hinila na ang braso ko.

Napalingon naman ako sa likod ko kasi 'yung bagahe ko pero nawala ang pag-aalala ko nang makita ko na hawak ni Alek ito habang nakasunod sa amin sa paglalakad.

They are more anxious than me.

Nasa byahe na kami nang lumingon mula sa shotgun seat si Rachel, habang si Alek ay nagmamaneho nang sasakyan, at katabi ko si Amara sa passenger seat sa likod.

"Ilang buwan ka nga ulit dito?" tanong ni Rachel with a grin on her face.

"I'm staying here...probably 6 months or more. Hanggang sa matapos ang pinapatayo ko'ng branch dito sa Pilipinas," nakangiti ko'ng replied while thinking of building my branch here in the Philippines.

I hope na maging maganda ang business ko rito.

"That's great. Panigurado matutuwa si Chard kapag nalaman niya na bumalik ka na—ouch!" sambit ni Alek all of a sudden nang napatigil siya dahil kinurot siya ni Rachel sa tagiliran.

"Shut up," dinig ko'ng suway ni Rachel sa boyfriend niya na matabing ang dila.

Nawala tuloy ang ngiti sa mukha ko at natahimik ako.

Si Chard.

I wonder how he is now.

The ride becomes quiet because of it.

Afterward, nakarating na ako sa dating mansyon dito sa Makati at nagulat ako nang biglang may sumigaw at nakita ko si Nanny Deli na tumatakbo palapit sa akin kaya natawa ako.

"Oh, my goodness! Salamat naman at nagbalik ka, anak ko!" malakas na sigaw ni Nanny Deli at mahigpit ako niyakap.

"It's nice to see you, too, Nanny Deli," natatawa ko'ng bati habang tinatapik ang likod niya.

Ang warm naman ng welcome niya sa akin, nakakatuwa. In fairness, na-miss ko rin siya at ang dating bahay na ito.

"Come, come, anak, at marami ako niluto for you lalo na at nalaman ko na babalik ka nga dito sa Pilipinas. Syempre, pinagluto kita nang mga favorites food mo. Halika na kayo sa loob," paanyaya ni Nanny Deli at hinatak na ako sa dining table.

Habang sila Rachel, Alek, at Amara ay nakasunod sa amin.

"Wow naman," sambit ko nang makita ko ang malaking lamesa na may maraming pagkain na puno nang mga favorite ko'ng food. "Parang wala pang isang linggo tataba ako rito, ah," biro ko.

At tumawa silang lahat.

"Naku, alam mo ba 'yang si Nanny Deli, walang araw na hindi nagkukwento 'yan sa akin tungkol sa 'yo. Sobra ka na-miss niyan," sabi ni Rachel na binuking si Nanny Deli kaya natawa ako.

"Aba, syempre, paborito ko atang alaga 'yan," replied ni Nanny Deli at pinaupo na ako sa gitna, ang dati ko'ng pwesto.

At naupo na sila sa harap ko, sa kaliwang side ko si Nanny Deli at Amara, habang magkatabi na naupo si Alek at Rachel sa left side ko.

"Thank you po sa pagkain. Let's eat," pasalamat ko at nagsimula na ako kumuha nang pagkain ko.

"Matutulog ka ba muna pagkatapos mo kumain?" tanong sa akin ni Rachel habang kumukuha rin siya nang food niya.

"No, maybe a tour would be nice," sagot ko with a cheeky smile, and I am thinking of going to the mall today since I have a lot of energy.

"Tour? Hindi ba masakit ang paa mo?" nag-aalala niyang tanong, pagtutukoy niya sa mga paa ko.

"Naku, uminom ako nang pain reliever going here kaya hindi sila masakit ngayon kaya I might as well spend my day around," masaya ko'ng komento.

"Let's go to the Mall, Tita," singit ni Amara habang ngumunguya.

Natawa tuloy ako sa itsura niya, at dahil nahulaan niya kung saan ko gusto pumunta after this. "Sureness," maikli ko'ng sagot at nagsubo na rin ako nang pagkain sa bibig ko.

"If I were you, Princess, patingin mo na 'yang paa mo. Alam mo napag-alaman ko sa kapatid ko na masama 'yung laging umiinom ng pain reliever. It's not helping you out," banggit ni Alek na nagpawala na naman ng ngiti ko.

Nananadiya ata itong lalaking ito.

"Ano ba, tumigil ka nga. Quiet, sshh," suway ulit ni Rachel sa kaniya.

"What? I'm just telling the truth," pagtatanggol ni Alek sa sarili.

"It's okay, Rachel, I got over with it a long time ago," nakangiti ko'ng sambit, not minding him anymore.

"See. She's okay with it so, it's okay to mention Chard," wika ni Alek na binanggit ulit ang kapatid niya.

Babatukan ko na talaga ang lalaking ito kapag ako hindi makapagpigil, eh.

Kakarating ko lang, ah. Hindi ba niya alam ang salitang 'maghunos-dili'?

"Tumigil ka, tumigil ka. You're not funny," dinig ko'ng bulong ni Rachel kay Alek.

"Alam mo, babe, nandito siya sa Pilipinas at nandito rin si Chard. There's a high chance na magkita sila at hindi mo iyon mapipigilan," matalinhagang banggit ni Alek na ayaw talaga tumigil.

"Pakainin mo nga, Sis. Pasmado na bibig, eh," pasaring ko with a smile on my face to let them know na naaasar na ako kay Alek.

"Pagpasensyahan mo na, sis," paumanhin na lang ni Rachel at pinasukan ng kutsara na may pagkain ang bibig ng boyfriend niya.

Kapag ako hindi makapagpigil talaga ay susungalngalin ko na siya sa lamesa. Isa pa.

Itutuloy...