เซ็นต์ชื่อแล้วคุณคือของฉัน

บทที่ 3

　　ทุกคนไม่กล้ามองที่เวทีอีกต่อไป ภายใต้การจัดการของชายชุดดำ พวกเขาออกจากพื้นที่ทีละคนอย่างเป็นระเบียบ

　　เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฮเซลที่กลัวก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอหันกลับมาพยายามจะออกจากเวทีไปหลังเวที

　　แต่เมื่อเธอเคลื่อนไหว เธอได้ยินเสียงที่ไม่พอใจและรุนแรง “ถ้าคุณยังวิ่งต่อไป ฉันจะหักขาคุณ!”

　　รอ!

　　เขาคุยกับฉันเหรอ?

　　ดวงตาของเฮเซลเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ สักครู่หนึ่ง เธอคิดว่าพวกอันตรายที่จู่ ๆ บุกเข้าไปในบาร์ที่มีเสียงดังก็มาหาเธอ

　　แต่ความคิดนี้ไร้สาระเกินไป

　　เธอไม่เคยทำอะไรผิดเลยในชีวิต เธอใช้ชีวิตอย่างธรรมดามาตลอด และสิ่งเดียวที่ผิดคือ...

　　เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เฮเซลก็ยังรู้สึกเขินอาย

　　ขณะที่ฝูงชนแยกย้ายกันไป มีผู้ชายชุดดำเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยืนอยู่ด้านล่างเวที แต่มีผู้ชายเพียงคนเดียวที่ขึ้นมาบนเวที

　　เมื่อเฮเซลเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้น ทั้งตัวของเธอก็รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า ร่างกายของเธอแข็งทื่อขณะที่เธอยืนนิ่ง

　　ผู้ชายคนนี้คือผู้ชายที่เธอเห็นบนเตียงที่นอนอยู่ข้างๆเธอในวันนั้น!

　　ไม่มีทาง!

　　นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!

　　ตอนนี้เฮเซลมั่นใจว่าชายคนนี้มาหาเธอ

　　ในขณะเดียวกัน Regan มองไปที่เครื่องแต่งกายของ Hazel เธอสวมชุดอะไร ผ้าที่หน้าอกของเธอบางมากจนเกือบเผยให้เห็นหน้าอกที่ยุติธรรมของเธอ และกระโปรงด้านล่างสั้นมากจนขาเรียวยาวของเธอถูกเปิดเผย

　　เธอแต่งตัวแบบนี้ เต้นยั่วยวนบนเวที มันเหมือนกับว่าเธอต้องการจะเกลี้ยกล่อมผู้ชายทุกคนที่อยู่ใต้เวที

　　มีคลื่นของความโกรธที่อธิบายไม่ได้ในหัวใจของเรแกน เขาคว้าข้อมือเธอแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณขาดผู้ชายหรือ คุณปีนขึ้นไปบนเตียงของฉัน และวินาทีถัดมา คุณก็ไปยั่วยวนผู้ชายคนอื่นด้วย...”

　　ข้อมือของเฮเซลได้รับบาดเจ็บ เธอขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แต่รู้สึกหงุดหงิดและละอายใจกับคำพูดของชายคนนั้น “อะไรนะ... คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ปล่อยฉัน...”

　　เธอได้ตัดสินใจที่จะเล่นเป็นใบ้แล้ว

　　หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น เธอแอบไปโรงพยาบาลคนเดียวและตรวจร่างกาย โชคดีที่คนนั้นไม่มีโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์

　　เธอยังแอบขอให้ใครสักคนตรวจสอบโรงแรมนานาชาติ อย่างไรก็ตาม วันนั้นกล้องวงจรปิดกำลังซ่อมแซมอยู่ เลยหาประวัติการเข้าของเธอไม่เจอ

　　ไม่เพียงเท่านั้น เฮเซลยังไปที่งานบอลชุดและถาม ในคืนนั้นทั้งสถานที่มืดสนิท มีเพียงแสงนีออนหลากสีสันเท่านั้น ทุกคนในที่เกิดเหตุอยู่ในระดับสูง ไม่มีใครสนใจว่าผู้หญิงที่แต่งหน้าสีสันสดใสบนใบหน้าของเธอมีการแต่งหน้าแบบไหนในงานปาร์ตี้หน้ากาก ดังนั้นคำถามทั้งหมดของเธอจึงไม่ได้รับคำตอบ

　　เมื่อเฮเซลนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เธอจะรู้สึกปวดใจ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจที่จะสอบสวน เธอแค่บังคับตัวเองให้ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นและถือว่าโชคร้าย

　　แต่ตอนนี้เธอไม่ได้คาดหวังว่าชายคนนี้ซึ่งเธอเพิ่งเห็นใน "ความฝันอันเปียกปอน" จะปรากฏต่อหน้าเธอแบบนี้

　　เฮเซลรีบหนีจากมือของชายผู้นั้นที่ข้อมือของเธอ แต่ยิ่งเธอดิ้นรนมากเท่าไร เขาก็ยิ่งจับข้อมือเธอหนักขึ้นเท่านั้น

　　เธอรู้สึกโดยสัญชาตญาณทันทีว่าชายคนนี้อันตรายมาก

　　“ข้าพูดไร้สาระ ดูชุดไร้ยางอายของเจ้าสิ ทำไมเจ้าถึงกระตือรือร้นที่จะสวมเสื้อผ้าบอบบางสำหรับผู้ชายพวกนั้น” เรแกนพูดด้วยอำนาจและอำนาจ

　　สายตาของเขาจ้องมองไปที่ผิวที่เปลือยเปล่าของเธอ และดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น

　　เขาถอดชุดสูทที่เขาสวมอยู่ออกโดยไม่เตือนล่วงหน้า และสวมมันลงบนร่างของเฮเซลอย่างไม่เป็นทางการ

　　ปกปิดผิวกายที่เผยออกมาทั้งหมด

　　เฮเซลหน้าแดง และเธอยิ่งกลัวการกระทำของชายผู้นี้มากขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะตอบสนอง ร่างกายของเธอก็ถูกยกขึ้น

　　ก่อนจะกดเข้าไปที่หน้าอกของชายคนนั้น

　　เฮเซลตัวสั่นด้วยความกลัว เธอดิ้นรนอย่างหนัก แต่ไม่ว่าเธอจะตีหน้าอกของชายคนนั้นหนักแค่ไหน เขาก็ยังคงนิ่งอยู่

　　“ใคร...คุณเป็นใคร! ปล่อยฉันนะ... คุณบ้าไปแล้วเหรอ…

　　วินาทีถัดมา เสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้นในหูของนาง “หรือจะให้ข้าถอดเสื้อผ้าออกให้หมด?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฮเซลก็ไม่กล้าต่อสู้อีกต่อไป

　　เธอสามารถบอกได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ล้อเล่น

　　เฮเซลมองเห็นกลุ่มชายชุดดำรายล้อมอยู่ข้างหน้า พวกเขานำทางในลักษณะที่ป้องกัน ปิดกั้นการมองเห็นจากผู้อื่น

　　เฮเซลรู้สึกหนาวสั่นในหัวใจของเธอ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายผู้นี้กล้าที่จะเอะอะวุ่นวายในที่สาธารณะเช่นนี้จริงๆ

　　เขาเป็นคนนอกกฎหมายอย่างแน่นอน!

　　ราวกับว่าเขาไม่มีความรอบคอบเลย!

　　เขาเป็นใครบนโลก?

　　นี่เป็นครั้งแรกที่เฮเซลเจอสถานการณ์ดังกล่าว

　　ความคิดแรกของเธอคือการโทรหาตำรวจหรือใครก็ได้ที่สามารถช่วยเหลือเธอได้

　　แต่ก่อนที่หล่อนจะถูกโยนขึ้นรถ เธอเห็นชัดเจนว่ามีรถตำรวจมาถึงแล้ว อย่างไรก็ตาม ตำรวจเพียงแต่โค้งคำนับและพยักหน้าด้วยความเคารพด้วยใบหน้าแสดงความไม่พอใจก่อนจะกลับไปที่รถของพวกเขา

　　ในขณะนี้ เฮเซลตกตะลึง

　　โดยไม่มีการเตือน เธอถูกโยนลงบนที่นั่งรถโดยที่ชายคนนั้นกดทับเธอ

　　นิ้วของเขาถูกหนีบคางของเธอ และเขามองเธอด้วยสายตาที่ดูถูกและโกรธเคือง "น่าเกลียดแค่ไหน" เขากล่าว

　　ในที่สุดเขาก็จับผู้หญิงที่กล้าจากไปหลังจากนอนกับเขา

　　และในที่สุดเขาก็เห็นสิ่งที่เธอดูเหมือน

　　เป็นเวลาหลายวันที่เขาหงุดหงิดจนจำเหตุการณ์ในคืนนั้นได้

　　อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับการหลบหนีของเธอ สิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากขึ้นคือความจริงที่ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่ชอบทำท่าเจ้าชู้ ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังยั่วยวนชายอื่นที่ไม่ใช่เขาอีกด้วย

　　เห็นได้ชัดจากเสื้อผ้าของเธอ การแต่งหน้าบนใบหน้า และท่าเต้นของเธอว่าเธอยั่วยวนผู้ชาย

　　ใบหน้าของเฮเซลเริ่มแดงขึ้น “ใช่ ฉันน่าเกลียด ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้ไหม ฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ ทำไมคุณถึงลักพาตัวฉันโดยไม่มีเหตุผล”

　　มุมปากของ Regan แสดงรอยยิ้มชั่วร้าย และนี่เป็นสัญญาณว่าเขากำลังโกรธ "ไม่มีเหตุผล? คุณไม่รู้จักฉัน...? คุณนอนกับฉันและวิ่งหนีไป บอกฉันที นั่นเป็นเหตุผลที่ดีพอสำหรับคุณหรือไม่"

　　เฮเซลตะลึงทันที!

　　เธอตั้งใจจะเล่นเป็นใบ้ แต่ปรากฏว่า ผู้ชายคนนี้พูดโจ๋งครึ่มมาก!