เหตุเกิดรักในฤดูร้อน

　　วันนี้เป็นเวลาที่แสนพิเศษของฉัน 　　ฉันชื่อลิซซี่ โซอี้ ฉันอายุ 27และยังโสดอยู่ 　　คืนนี้ฉันอยากจะจับผู้ชายคนนั้นที่บาร์ ฉันต้องการมีลูกและสิ่งนั้นจากเขา เพราะในชีวิตนี้ฉันไม่อยากแต่งงานเลยด้วยซ้ำ 　　"ลูน่า อย่าไปนะ..." 　　ชายหนุ่มพรมจูบลงตำหนิบนร่างกายสีแดงทรงกลมระหว่างคิ้วของฉันพร้อมตะโกนชื่อของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา 　　ลูน่าเหรอ? เธอเป็นใครกัน? ดูเหมือนว่าเขาจะชอบหล่อนนะ 　　แฟนเก่า? หรือ อดีตภรรยาล่ะ? 　　มันไม่สำคัญหรอกนะ ทั้งหมดที่ฉันต้องการก็คือเด็กที่สมบรูณ์แบบที่สุด 　　งั้น ฉันรู้สึกสบายใจล่ะ จะได้ล่อลวงเขาได้อย่างเปิดเผย "ใช่ ฉันอยู่นี่ ฉันตรงนี้..." 　　ฉันไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะทรมานแบบนี้ ยังโชคดีที่ทักษะของผู้ชายคนนั้นดี ดีเกินคาดเลยด้วยซ้ำ ในที่สุด ความพอใจอย่างใหญ่หลวงก็ห้อมล้อมฉันเอาไว้ 　　มันสุดยอดและตราตรึงใจซะจนฉันคิดว่าฉันสามารถตายได้เลย 　　เช้ารุ่งขึ้นตอนฉันตื่นนอนผู้ชายคนนั้นยังคงหลับอยู่ ฉันฝืนทนความเจ็บปวดนี้ไว้พร้อมค่อยๆส่วมเสื้อผ้าก่อนที่จะหนีไป 　　ก่อนที่จะปิดประตูบานนั้นลง ฉันก็ชายตาหันหลังกลับไปมอง 　　เขายังคงสลบไสลอยู่ในห้วงนิทรา ในแสงยามเช้า เขาดูหล่อเหลาจนฉันแทบจะละสายตาจากไปไม่ได้เลย 　　ผ้าห่มพันธนาการรอบเอวแกร่งเผยให้เห็นหน้าอกแกร่งแสนกำยำของชายหนุ่ม เขามีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ 　　ความสมบรูณ์แบบนี้หาผู้ใดมาเทียบได้ ฉันขอสาบานด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ของฉันว่าฉันจะดูแลลูกของเราให้ดี และทำให้เด็กคนนี้เป็นตุ๊กตาที่เพรียบพร้อมไปด้วยพัฒนาการรอบด้านทั้งในด้านศีลธรรม สติปัญญา ร่างกาย ศิลปะ และ หน้าที่การงาน 　　อารมณ์ที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ฉันออกไปเที่ยวกับเพื่อนสนิทของฉันอย่าง เคธี่ แวน 　　"เคธี่ แสดงความยินดีกับฉันด้วยนะ เมื่อคืนฉันทำมันได้สำเร็จ อีกสิบเดือนหลังจากนี้ ฉันจะกลายเป็นแม่คนแล้ว!" 　　ฉันดื่มกาแฟแก้วใหญ่ลงไป ก่อนที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ เคธี่ ฟังอย่างภาคภูมิใจ 　　เคธี่ จ้องมองมาที่ฉันด้วยอารมร์ขุ่นเคือง "จริงป่ะเนี่ย? เธอหลับนอนกับคนแปลกหน้าลงได้ยังไงกันห่ะ?" 　　ฉันดึงปกคอเสื้อลงพร้อมโชว์รอยจูบบริเวณต้นคออย่างภาคภูมิใจ 　　เคธี่แทบเป็นลมล้มลงไป "สุดยอด!" 　　เธอถามฉันด้วยคำถามที่ว่า "ผู้ชายคนนั้นเป็นใครใช่ไหม? เธอตรวจประวัติเขาอย่างดีแล้วใช่ไหม? เขาแต่งงานไปหรือยัง? เขามีไวรัสตับอักเสบบี เอดส์ หรือพวกโรคทางพันธุกรรมหรือเปล่า?" 　　ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน 　　เคธี่ กลอกตาไปมา 　　ฉันพูดต่อว่าเสริมว่า "ฉันเฝ้ามองเขามานานแสนาน ทุกๆวันที่ 15 ของทุกเดือน เขาจะไปที่ร้านมูนไลท์บาร์ เขามักจะอยู่คนเดียวเสมอและไม่เคยจีบผู้หญิงคนไหนเลยด้วยซ้ำ ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นแข็งแรงมาก" 　　เคธี่ถึงกลับพูดไม่ออก 　　หลังจากที่ทั้งคู่เถียงกันอยู่ซักพัก พวกเราทั้งคู่ก็ไม่สามารถโน้มน้าวใจกันและกันได้ สุดท้าย พวกเราเริ่มหารือเกี่ยวกับการโยกย้ายเปลี่ยนแปลงบุคลากรระดับสูงสุดของบริษัท 　　"อำนาจของการรั่วไหลข้อมูลลูกค้ารายนี้มันเลวร้ายซะเหลือเกิน แล้วฉันก็ได้ยินมาว่าคณะกรรมการได้ตัดสินใจเลิกจ้างคุณจางแล้ว" เคธี่พูดด้วยน้ำเสียงเนิ่บๆช้าๆ 　　เธอรับรู้มันมาโดยตลอด 　　"แล้วใครจะมาแทนที่เขาที่เขาล่ะ?" 　　"ฉันไปได้ยินมาว่า เจ้านายคนใหม่ได้รับเชิญจากบริษัทชั้นนำ 500 บริษัท เขาอายุแค่32เอง" 　　"ก็โอเคอยู่ ถึงเจ้านายจะโดนเปลี่ยนตลอดเวลา แต่บริษัทก็ยังอยู่ตลอดแหละ พวกเราไม่ได้สำคัญพอที่จะได้ผลกระทบหรอก" 　　เคธี่ กับ ฉันเป็นเพื่อนร่วมงานกันและเราทั้งคู่ทำงานให้กับบริษัทประกันต่างประเทศ 　　ฉันประจำตำแหน่งแผนกคณิตศาสตร์ประกันภัย และเธอประจำต่ำแหน่งแผนกบริการลูกค้า 　　ระหว่างที่พวกเราคุยกัน แม่ของฉันก็โทรมา 　　"ลิซซี่ ตอนนี้ลูกว่างหรือเปล่า? แม่มีอะไรจะบอกลูกน่ะ" 　　แม่ของฉันถามออกไปอย่างเหนียมอาย 　　ฉันถอนหายใจออกมา “ว่าไงเหรอคะแม่” 　　"น้าโจวอยากแนะนำให้ลูกรู้จักกับคนคนหนึ่งเขาน่ารักมากๆเลยนะลูก เมื่อไหร่ลูกจะว่าง? น้าเขาจะได้หาเวลาให้ลูกได้ทำความรู้จักกับเขาคนนั้น" 　　นัดดูตัวอีกแล้วสินะ 　　แม่ของฉันคือหญิงสูงวัยที่ว่างงานและฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าแม่ไปรู้จักกับคนหนุ่มโสดแบบนั้นได้ยังไง? 　　"อืม อาทิตย์นี้หนูว่าง" ฉันเป็นคนสบายๆ และตกลงตามคำขอร้องจากผู้เป็นแม่ แม่ของฉันชอบร้องไห้ ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของแม่สักเท่าไหร่ 　　"จริงๆเหรอ?" 　　น้ำเสียงแม่ดูตื่นเต้นมากๆซึ่งมันทำให้ฉันเศร้ามากๆ 　　เเม่หย่ากับพ่อของฉันมาสิบกว่าปีแล้ว พ่อของฉันแต่งงานกับเมียน้อยของเขาและมีลูกด้วยกัน สมาชิกครอบครัวที่มีกันอยู่สี่คนชั่งดีเสียจริง 　　แม่มักจะถูกพ่อทุบตีเสมอและคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้พ่อเลิกกับเมียน้อยของเขาฉันเห็นเหตุการณ์แบบนี้ตอนฉันยังเป็นเด็ก 　　มีปัญหากัน การทะเลาะวิวาท ทุบตี การทรยศ... นี่คือความประทับใจของฉันที่มีต่อการแต่งงานของพ่อแม่ 　　เพราะฉะนั้นแล้ว ฉันไม่เชื่อว่าการแต่งการจะมีความสุขบริบูรณ์หรือชายคนไหนจะทำให้ฉันมีความสุขอย่างที่ฉันปรารถนา