แพทย์ชาย：สามีที่อ่อนแอของ CEO ผู้หญิง

บทที่ 4

　　"คุณจะไม่ทำเเหรอ?" โดนัลด์เยาะเย้ย "ในฐานะพนักงานของเฟ่ย เอ็นเตอร์ไพรส์ โฮลดิ้ง จำกัด ตอนนี้ผมเป็นผู้บังคับบัญชาของคุณ ตอนนี้ผมแค่อยากให้คุณดูน่องของผมเพื่อจะได้รักษา และคุณกำลังบอกว่าคุณจะไม่ทำ คุณรู้อะไรไหม พฤติกรรมของคุณจะทำให้เกิดอะไรกับคุณ?”

　　“คุณทำงานไม่ถูกต้อง สำหรับเรื่องนั้น คุณจะถูกปรับ 5,000 บาท และคุณจะแสดงให้เห็นเป็นตัวอย่างแก่พนักงานในการประชุมของบริษัทในสัปดาห์หน้า” โดนัลด์พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับการตัดสินใจของเขาเอง

　　ใบหน้าของเฟดดูเคร่งครึมขึ้นและเขาพูดว่า "คุณเป็นใครถึงมาลงโทษผม"

　　"ผมเป็นใครเหรอ?" โดนัลด์เยาะเย้ย “ผมเป็นเลขานุการของประธานบริษัท ผมมีสิทธิ์ทำเช่นนั้น”

　　“ถ้าไม่ใส่ใจงานของคุณ คุณจะต้องจ่าย 5,000 บาท เป็นการลงโทษ ตอนนี้เพิ่มความผิดของคุณเข้าไปอีก ซึ่งขัดกับคำสั่งหัวหน้าและไม่เชื่อฟังของคุณ สำหรับสิ่งนี้ คุณจะถูกปรับอีก 5,000 บาท นั่นจะเท่ากับ 10,000 บาท และคุณจะต้องจ่ายเงินตอนนี้” ความเย่อหยิ่งในเสียงของโดนัลด์เริ่มชัดเจนมากขึ้น

　　เฟดมองโดนัลด์ด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมไม่จ่าย!”

　　"ถ้างั้นคุณก็ไม่ต้องจ่าย!" โดนัลด์สูดลมหายใจและชี้ไปที่ทางเข้า "งั้นก็ออกไปจากบริษัทนี้ซะ! คุณถูกไล่ออก"

　　เมื่อมองดูสถานการณ์ เซเนียก็รีบลุกขึ้นและพยายามเกลี้ยกล่อมโดนัลด์ "เลขานุการฉินนี่เป็นความเข้าใจผิด คงจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน เราค่อยคุยกัน เฟด..."

　　"ผมบอกให้คุณเสนอความคิดเห็นเหรอ? ถ้ามีเรื่องไร้สาระจากคุณอีกล่ะก็ คุณก็จะถูกไล่ออกเหมือนกัน” โดนัลด์จ้องไปที่เซเนีย

　　“เอาเงินมาหรือไม่ก็ไปซะ!” โดนัลด์มองเฟดอย่างมีชัย

　　เฟดหรี่ตาลง จากนั้นก็ถอดเครื่องแบบออกแล้วโยนลงบนโต๊ะ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าคุณต้องการให้ผมไป ผมจะไป มันไม่ใช่เรื่องใหญ่”

　　“เฟด อย่าดื้อสิ—” เซเนียรีบตะโกน

　　เฟดเหลือบมองเธอ พยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินออกไป

　　โดนัลด์หรี่ตาเมื่อเห็นทั้งสองคน ดวงตาของโดนัลด์เปล่งประกายราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง

　　เมื่อเฟดเดินไปที่ประตู รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นที่มุมริมฝีปากของโดนัลด์ "หยุด!"

　　"คุณต้องการอะไรอีก?" เฟดหันกลับมามองโดนัลด์อย่างเย็นชา

　　โดนัลด์สังเกตเฟดและยกมุมปากขึ้น “ผมเกรงว่าจะไม่ง่ายขนาดนั้นสำหรับคุณที่จะออกไปแบบนี้ ผมต้องตรวจสอบก่อนเพื่อป้องกันพวกขยะจากการขโมยของจากบริษัท”

　　"คุณพูดอะไร?" เฟดจ้องมองโดนัลด์อย่างเย็นชา

　　โดนัลด์เยาะเย้ย "ผมบอกว่า คุณขโมยของจากบริษัท"

　　ขณะพูด โดนัลด์โบกมือและส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งล้อมเฟด โดนัลด์จึงออกคำสั่งว่า "ชายผู้นี้ต้องสงสัยว่าขโมยทรัพย์สินของบริษัท จับตัวเขามาให้ผม"

　　กลุ่มพนักงานรักษาความปลอดภัยรวมตัวกันรอบๆ เฟดทันที สายตาของเฟดหรี่ลง เฟดกำหมัดแน่น พร้อมที่จะต่อสู้

　　ในเวลานี้พนักงานรักษาความปลอดภัยหยิบถุงพลาสติกใบเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าโดยไม่มีใครรู้ จากนั้นจึงยกขึ้นและตะโกนว่า “เลขานุการฉิน ผมพบแล้ว”

　　โดนัลด์หยิบถุงพลาสติกมาเปิดดูก็พบว่าเต็มไปด้วยเม็ดยาสีแดงอยู่ข้างใน

　　โดนัลด์มองไปที่เซเนียและถามว่า "เธอน่าจะรู้ว่ามันคืออะไร จริงไหม?"

　　เซเนียยังประหลาดใจเมื่อเห็นยาเม็ด “นี่..ยาเม็ดที่เพิ่งนำเข้ามา ใช้เพื่อเอาชนะความเหนื่อยล้า”

　　“ยาพวกนี้ราคาเท่าไหร่?” โดนัลด์ยังคงถามคำถามต่อไป

　　เซเนียตอบว่า "มัน.. ชิ้นละประมาณ 500 บาท"

　　“ชิ้นละ 500 บาท มีอย่างน้อยหนึ่งร้อยชิ้นในถุงพลาสติกใบนี้ ซึ่งเท่ากับ 50,000 บาท” โดนัลด์มองเฟดด้วยสายตาที่หรี่ลง โดนัลด์กล่าวต่อว่า "50,000 บาท ไม่ใช่เงินจำนวนน้อย"

　　“หลักฐานมาแล้ว คุณสงสัยว่าจะขโมยทรัพย์สินของบริษัท มีอะไรจะบอกอีกไหม?” มุมปากของโดนัลด์โค้งด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายที่พึงพอใจ

　　เฟดมีสีหน้าเคร่งเครียดและปกป้องตัวเอง “ผมไม่ได้ขโมยยาไป จริง ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น ผมคิดว่าคุณคงรู้เอง”

　　“หลักฐานก็ชัดเจนแล้ว คุณยังพยายามจะปฏิเสธอยู่” โดนัลด์เยาะเย้ยและสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทันที “โทรแจ้งตำรวจแล้วจับเขา”

　　เซเนียตื่นตระหนกเมื่อได้ยินดังนั้น เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “เลขานุการฉิน ต้องมีบางอย่างผิดปกติ เฟดจะไม่ขโมย เขา—”

　　“คุณไม่จำเป็นต้องพูดแทนเขา สำหรับไอ้ตัวแสบที่ครับครัวไม่ได้อบรม การจับกุมเขาถือเป็นการลงโทษเพียงเล็กน้อย” โดนัลด์เยาะเย้ยและกล่าวว่า

　　อย่างไรก็ตาม เมื่อเฟดได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียด เฟดจ้องโดนัลด์และตะโกนอย่างโกรธจัด “คุณพูดอะไร”