ความรักที่ขมขื่น

บทที่ 6

　　เมื่อสัมผัสได้ถึงหมัดที่โบกมือให้เขา เจซขมวดคิ้ว เขาไม่ได้ปิดบัง แต่เพียงแต่พูดเสียงดังว่า “ก่อนจะฆ่าฉัน คุณยอมรับไหมว่าคุณทำให้ฉันเป็นแบบนี้”

　　หมัดของแมตต์หยุดห่างจากวิหารของเจซเพียงไม่กี่มิลลิเมตร

　　แมทท์ยิ้มขึ้นมาทันใด “ใช่! ฉันเอง! ไม่อยากหาหลักฐานเหรอ? ไปหามันสิ! ไปให้ตำรวจจับทำไม”

　　เจซถอนหายใจเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนว่า “คุณบอกว่าจีบพี่สะใภ้มันน่าสนใจกว่าการหาหลักฐาน พูดตามตรง ฉันก็เหมือนกัน ฉันรู้ว่าแนนซี่เป็นของคุณ ความอ่อนแอ ผู้หญิงคนเดียวที่คุณเคยรักคือเธอ คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นเธอตื่นขึ้นมาเปลือยกายบนเตียงของฉัน”

　　"ฉันไม่มีจุดอ่อน ไม่มีใครคู่ควรที่จะกลายเป็นจุดอ่อนของฉัน!" แมตต์ปฏิเสธและปล่อยเจซ

　　“เห็นผู้หญิงที่คุณรักหักหลังคุณด้วยตาของคุณเองเจ็บไหม นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการเห็น” เจซก็หัวเราะอย่างโกรธจัด จากนั้นก็กัดฟันพูด “แล้วฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณรัก ดังนั้นคุณจะไม่มีวันได้เธอมา! แมตต์ ฉันตาบอดและง่อย แล้วอะไรล่ะ คุณไม่สามารถหาผู้หญิงที่คุณรักได้ คุณยังแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้”

　　“ไม่ใช่อย่างนั้น! เธอไม่สมควรได้รับมัน!” แมตต์ขัดจังหวะเขาและชี้ไปที่แนนซี่ซึ่งยังคงนอนอยู่บนเตียง “ฉันไม่เคยรักอีตัวนั้นเลย! เธอเป็นผู้หญิงที่หลวมตัว!”

　　แมตต์หยุดแล้วเยาะเย้ยเจซ "ผู้หญิงอย่างแนนซี่เหมาะกับผู้ชายขยะแขยงอย่างคุณนะ ส่วนโซเฟีย ซันแห่ง Sun's Group คุณรู้จักเธอใช่ไหม เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เหมาะกับฉัน และเรา" จะแต่งงานเร็วๆ นี้ การแต่งงานที่แน่นแฟ้นในตอนนั้นมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอที่ปล่อยให้คุณกลายเป็นคนยากไร้ หือ?”

　　เจซกัดฟันแน่น “ไม่เพียงแต่คุณจะล้มเหลว แต่คุณจะเสียใจด้วย!”

　　"เสียใจ?" แมตต์หัวเราะอย่างแดกดัน "สิ่งที่ฉันเสียใจมากที่สุดคือการกลับมาที่ครอบครัวนี้เพื่อแม่ของฉันและถูกครอบครัวของคุณผลัก! ยิ่งกว่านั้นฉันเสียใจที่เชื่อนังร่านคนนี้แนนซี่และถูกเธอล้อเล่น! ความอัปยศทั้งหมดที่คุณมี ฉัน ฉันจะเป็นสองเท่าของนาย!”

　　ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าแนนซี่ตื่นขึ้นมาบนเตียง

　　หลังจากได้ยินคำพูดของ Matt น้ำตาแห่งความสิ้นหวังและการเยาะเย้ยตนเองก็ไหลจากใบหน้าของเธออย่างเงียบๆ

　　เธอหันกลับมาและกัดมือของเธอเพื่อไม่ให้ร้องไห้ออกมา

　　เขาบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ผ่อนคลาย เขาบอกว่าโซเฟียเป็นคนเดียวที่คู่ควรกับเขา และเขาบอกว่าสิ่งที่น่าเสียใจที่สุดคือการเชื่อเธอ...

　　“แมท ได้โปรด อย่าพูดแบบนั้น” แนนซี่คิดในใจอย่างเงียบๆ

　　มันเจ็บมาก ราวกับลูกศรนับพันที่แทงทะลุหัวใจของเธอ

　　แม้ว่าเจซจะตาบอด แต่การได้ยินของเขาดีมากจนได้ยินเสียงสะอื้นจากเตียง และเขารู้ว่าแนนซี่ตื่นอยู่

　　คิ้วขมวดของเขาโล่งใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “แมตต์ ยังไงก็ตาม แนนซี่ท้องแล้ว มันเป็นลูกของคุณ และก็เป็นลูกของลูด้วย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันจะแต่งงานกับแนนซี่ แต่ฉันไม่มีความสามารถในการให้กำเนิดลูกแก่เธอ...ได้โปรดเก็บลูกไว้ด้วย ฉัน สัญญานะว่าฉันจะปฏิบัติต่อเด็กคนนี้เหมือนอย่างของฉันเอง และฉันจะมอบทุกสิ่งที่ฉันมีให้เขา”

　　แมตต์หรี่ตาลง และมองไปที่เจซที่จู่ๆ ก็เปลี่ยนทัศนคติ “ฉันจะเก็บมันไว้หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

　　“แมตต์ เจ้าสัตว์ประหลาด! ฉันสาบาน ฉันยอมตายดีกว่าให้กำเนิดลูกของคุณ!” แนนซี่คำราม เธอแสร้งทำเป็นหมดสติไม่ได้อีกต่อไป

　　แมตต์ขมวดคิ้วและเหลือบมองแนนซี่ที่นั่น น้ำตาจะไหลอยู่แล้ว เขายิ้มยั่วเย้า “ถ้าอย่างนั้นก็ลองดู!”