บทที่ 4
879 Kata
“ปล่อยเธอ ออกไป!” เสียงชั่วร้ายของแมตต์และเสียงครวญครางของแนนซี่ทำให้เขาแทบบ้า
“เจซลู่ ฉันมีขา ฉันจะไปไหนก็ได้ ถ้าฉันต้องการ ถ้ามีคนถอยออกไป แสดงว่านายตาบอดแน่!” พูดจาที่ฉุนเฉียวและน่าขายหน้า แมตต์เร่งการเคลื่อนไหวของเขาและพาตัวเองไปสู่จุดสูงสุดพร้อมกับแนนซี่
แนนซี่เป็นอัมพาตบนพื้น หอบและนอนนิ่ง
แมตต์สวมกางเกงของเขาอย่างสบาย ๆ และจากไปอย่างน่าพอใจ “Jace Lu เวลาที่คุณสบตาแม่ของฉัน คุณควรเตรียมพร้อมสำหรับการดูฉันทำลายทุกคนรอบตัวคุณ!”
น้ำเสียงไม่ดัง แต่ทุกคำ ทุกประโยค เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เจซกำหมัดและแขนก็กระตุก “แมตต์ มีแต่จิ๋มเท่านั้นที่จะรังแกผู้หญิงคนนั้นและเอาเปรียบเธอ ถ้าคุณได้ลูกบอล คุณควรหาหลักฐานเพื่อพิสูจน์ว่าฉันฆ่าแม่คุณ!”
“ฮะ!” แมตต์พูดอย่างเหยียดหยาม เขาหันไปยืนต่อหน้าเจซ และหัวเราะข้างหูว่า "การเย็ดพี่สะใภ้ของฉันสนุกกว่าการหาหลักฐานซะอีก"
"สัตว์ร้าย!" เจซยกมือขึ้นตีแมตต์ แต่แมตต์จับข้อมือได้ทันและผลักเขาออกไป "ฉันจะไม่รังแกคนขี้แพ้ที่ตาบอดและไร้ความสามารถ!"
ขณะที่พวกเขากำลังทะเลาะกัน แนนซี่ตื่นขึ้นและดึงชุดของเธอขึ้นเพื่อปกปิดร่างกายของเธอทันทีที่เธอเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น "คุณ..."
เธอยังคงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้...
แต่เจซขึ้นมาเมื่อไหร่?
เขารู้เรื่องนี้ทั้งหมดหรือไม่?
แมตต์เยาะเย้ยเธอ “คุณไม่จำเป็นต้องซ่อนมัน แม้ว่าพี่ชายของฉันจะมองไม่เห็น แต่ฉันยังสามารถบอกเขาได้ว่าฉันทิ้งร่องรอยไว้บนร่างกายคุณที่ไหน…”
“แมตต์ คุณเป็นสัตว์ประหลาด!” แนนซี่ตัวสั่นด้วยใบหน้าซีด
เธอรู้สึกละอายใจที่เห็นเจซซึ่งตอนนี้ใบหน้าของเขาเป็นหิน “เจซ ฉันขอโทษ ฉันสมควรตาย...”
เธอรีบวิ่งไปที่ราวบันไดในขณะที่ทำเสร็จแล้ว
เธอถูกแมตต์ขายหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อหน้าคู่หมั้นของเธอ เธอจะมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?
Matt ชำเลืองมอง เดินเข้าไปหาเธอด้วยก้าวใหญ่ และคว้าข้อมือเธอโดยตรง จากนั้นหันหลังให้เธอและกดเธอลงที่ขาของ Jace “แนนซี่ หยวน ฉันบังคับเธอให้ฆ่าตัวตายได้ และสามารถบังคับทุกคนที่อยู่รอบตัวเธอได้! หากคุณกล้าที่จะตาย ทั้งครอบครัวของคุณจะต้องตกนรก!”
ชายคนนั้นบีบคอเธอด้วยดวงตามืดมน กัดฟันและเตือน
เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยอยู่ใกล้เธอ แนนซี่ก็หลับตาลงอย่างเจ็บปวดด้วยน้ำตา
“แมตต์ลู คุณจะต้องเสียใจสำหรับเรื่องนี้!” แนนซี่ลืมตาขึ้นและจ้องมาที่เขาอย่างเกลียดชังด้วยดวงตาสีแดงของเธอ
“อย่าปล่อยให้ฉันรอวันนั้นนานเกินไป” แมตต์ยิ้มอย่างชั่วร้าย หันหลังกลับและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอย่างสง่างาม แล้วเดินออกไปอย่างก้าวกระโดด
แนนซี่ ราวกับว่าเธอสูญเสียกระดูกของเธอ เป็นอัมพาตกับพื้น เธอจับขาของเจซ “เจซ ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน”
เจซคว้าข้อมือเธอไว้อย่างคลุ้มคลั่ง “แนนซี่ อย่าทำอะไรโง่ๆ มันไม่ใช่ความผิดของคุณ มันเป็นความผิดของฉัน แมตต์เกลียดฉันมากจนเขาพยายามจะโกรธฉันเพราะคุณ เมื่อเขารู้ความจริงในอนาคต เขาจะเสียใจ”
เมื่อมองดูคู่หมั้นที่แสนอบอุ่น แนนซี่ก็ยิ่งน้ำตาไหล “ฉันขอโทษ ฉันสกปรก…”
“โง่ ความเจ็บปวดทั้งหมดมาจากฉัน…” เจซกอดแนนซี่ “ฉันซื้อบ้านใหม่ในย่านชานเมือง คุณย้ายเข้ามาก่อน แล้วฉันจะย้ายไปที่นั่นหลังจากที่เราแต่งงานกัน มีบอดี้การ์ดอยู่ที่นั่น แมตต์ไม่กล้าไปรังแกคุณที่นั่น”
แนนซี่พยักหน้าอย่างหนัก “ขอบคุณ เจซ”
แม้ว่าแมตต์จะไม่พอใจ แต่เจซก็อบอุ่นและใจดีอยู่เสมอ
หลังจากที่แนนซี่ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านใหม่ของเจซ เธอไม่เคยเห็นแมตต์อีกเลย
เมื่อเธอคิดว่าเธอปลอดภัยดี เธอก็พบว่าตัวเองท้อง!
เมื่อมองไปที่เส้นสีแดงสองเส้นบนแท่งทดสอบการตั้งครรภ์ เธอตัดสินใจที่ยากลำบากและลงนามในความยินยอมที่ได้รับการบอกกล่าวสำหรับการทำแท้งในแผนกสูติศาสตร์
เธอเป็นคู่หมั้นของ Jace โดยมีลูกของ Matt อยู่ในร่างของเธอ ความอัปยศที่ Matt นำมาให้เธอและ Jace ก็เพียงพอแล้ว เธอไม่สามารถเก็บเด็กที่ไม่ควรเข้ามาในโลกนี้ได้
ห้องผ่าตัด.
แนนซี่กำลังนอนอยู่บนโต๊ะผ่าตัด โดยเอื้อมมือออกไปหลายครั้งเพื่อจับตัวเด็กที่เป็นของเธอและแมตต์เป็นครั้งสุดท้าย แต่ไม่เคยมีความกล้าที่จะทำเช่นนั้น
เธอกลัวว่าจะปล่อยมันไปไม่ได้ตราบใดที่เธอสัมผัสมัน...
หมอเพิ่งฉีดยาชาไปที่ร่างกาย "ปัง" ได้ยินเสียงดังและมีคนเตะประตูห้องผ่าตัดออกไป
- Penulis
