เจ้านายติดยาเสพติด

บทที่ 11

　　การเสียดสีของไมเคิลกระตุ้นแชนด์เลอร์ให้ทำงานหนักด้วยสุดกำลังของเธอ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเธอไม่เคยออกจากสำนักงานเลย

　　เมื่อเธอหิว เธอจะกินบิสกิตและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เมื่อเธอง่วงนอนเธอจะนอนลงและนอนเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ไม่กี่วันต่อมา เธอก็หมดสภาพและมีรอยคล้ำรอบดวงตา

　　เช้าวันนี้ ทันทีที่ลิซ่าเข้าไปในห้องทำงาน เธอรีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า "แชนด์เลอร์ ประธานาธิบดีกวนมาทำอะไรที่นี่"

　　แชนด์เลอร์เงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง “นายทุน? เขาไม่ได้อยู่ที่นี่”

　　“ฉันเห็นเขาออกไปจากที่นี่เมื่อฉันเพิ่งเข้ามา” ลิซ่าชี้ไปที่ประตู

　　ในเวลานี้ แชนด์เลอร์ตระหนักในทันทีว่าไมเคิลต้องมาดูว่าเธอหลอกตัวเอง เขาคิดว่าเธอจะไม่สามารถทำงบประมาณให้เสร็จก่อนวันจันทร์ได้

　　แย่จัง แชนด์เลอร์ม้วนแขนเสื้อขึ้น คราวนี้เธอต้องทำให้เขาประทับใจ

　　“ฉันรู้ เมืองหลวงอยู่ที่นี่เพื่อแอบดูเธอ เขาแอบชอบเธอหรือเปล่า” ลิซ่าพูดติดตลก

　　ตอนนี้นายทุนได้กลายเป็นชื่อเล่นของไมเคิล

　　แชนด์เลอร์เหลือบมองเธอ “เขามาดูว่าฉันเป็นคนโง่”

　　เมื่อเห็นรอยคล้ำรอบดวงตาของแชนด์เลอร์ ลิซ่าก็พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “แชนด์เลอร์ ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณลำบาก คุณเหนื่อยมาหลายวันแล้ว ถึงกับมีรอยคล้ำรอบดวงตา และฉันไม่ สามารถให้ความช่วยเหลือใด ๆ แก่คุณได้”

　　แชนด์เลอร์เงยหน้าขึ้นมองลิซ่าที่รู้สึกผิด และจงใจพูดอย่างสบายๆ ว่า “เธอไม่ได้ดีขึ้นแล้ว ไว้ใจน้องชายของเธอไม่ได้แล้ว ตอนนี้แม่ของคุณพึ่งพาคุณเต็มที่แล้ว ไปทำงานเถอะ” . คุณต้องไปโรงพยาบาลหลังเลิกงาน!"

　　“ขอบคุณค่ะ” ลิซ่ากล่าวขอบคุณแล้วกลับไปนั่งที่เดิมอย่างช่วยไม่ได้

　　แชนด์เลอร์ก้มศีรษะลงและทำงานต่อไป ทุกนาทีและทุกวินาทีมีความสำคัญกับเธอมาก

　　ในเย็นวันอาทิตย์ เมื่อเพื่อนร่วมงานทั้งหมดของเธอเลิกงานและจากไป แชนด์เลอร์ก็ยังคงดิ้นรนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

　　ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าคงที่ในห้องทำงานที่ว่างเปล่า ผมของแชนด์เลอร์ที่ด้านหลังคอของเธอทั้งหมดยืนขึ้นพร้อมกัน และเธอก็เงยหน้าขึ้นทันที

　　ไมเคิลซึ่งสวมสูทสีดำเสมอมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เขารวยมากจนยากสำหรับแชนด์เลอร์ที่จะเชื่อว่านี่เป็นชุดเดียวที่เขามี

　　ไมเคิลมองดูใบหน้าซีดเซียวของแชนด์เลอร์ใกล้ ๆ แล้วถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เหลือเวลาอีกสิบกว่าชั่วโมงก่อนการประมูล ซึ่งจะจัดขึ้นเวลา 9 โมงเช้าพรุ่งนี้ คุณแน่ใจหรือว่าจะทำสำเร็จ? "

　　แม้ว่าคราวนี้การแสดงออกของไมเคิลจะเข้มงวดมาก แต่ก็ไม่มีการดูถูกหรือดูถูก

　　แชนด์เลอร์มองดูงานข้างๆ เธอและตอบด้วยความมั่นใจ “ฉันแน่ใจว่างานจะเสร็จตอนห้าหรือหกโมงเย็นพรุ่งนี้”

　　ไมเคิลพยักหน้า “งั้นฉันจะพักผ่อนในบริษัทคืนนี้ ให้งบประมาณของคุณกับฉันโดยตรงหลังจากที่คุณทำเสร็จแล้ว!”

　　ก่อนที่แชนด์เลอร์จะพูด เขาได้หันหลังแล้วจากไป

　　แชนด์เลอร์นอนไม่หลับทั้งคืน และสุดท้ายเธอก็ทำเรื่องงบประมาณเสร็จเมื่อเวลา 6:30 น.

　　เธอถือแฟ้มคดีงบประมาณหนา 2 นิ้วไว้ในอ้อมแขนและเดินไปที่สำนักงานของไมเคิลอย่างรวดเร็ว

　　ประตูห้องทำงานของประธานาธิบดีถูกปลดล็อก แชนด์เลอร์มองเข้าไปในห้องและเห็นว่าไมเคิลกำลังทำงานอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา เธอคิดว่าเขายังคงหลับอยู่ในเวลานี้

　　“ตุ๊บ ตุ๊บ...”

　　หลังจากที่เธอเคาะประตู เธอได้ยินเสียงที่ลึกและเป็นเอกลักษณ์ของไมเคิล "เข้ามา."

　　แชนด์เลอร์ก้าวเข้ามาแล้ววางแฟ้มคดีเกี่ยวกับงบประมาณไว้ต่อหน้าไมเคิล “ท่านประธานกวน คดีงบประมาณเสร็จแล้ว”

　　ไมเคิลเอื้อมมือไปพลิกดูคดีงบประมาณแล้วถามด้วยความสงสัยในแววตาว่า “ตอนนี้ผมยังไม่มีเวลาทบทวนความถูกต้องของคดีงบประมาณเลย หากมีข้อผิดพลาดในคดีงบประมาณหลังจากที่เรายื่นครั้งนี้ ชื่อเสียงของเราที่จริงจังและเข้มงวดมาหลายปีจะถูกทำลาย เข้าใจไหม”

　　แชนด์เลอร์เริ่มประหม่าในทันที แต่เมื่อถึงจุดนี้ เธอก็ไม่หวนกลับคืนมา ดูเหมือนว่าเธอจะทำมันหรือทำลายมัน

　　"Brilliance Group เป็นแหล่งรายได้ของฉัน ฉันจะไม่เสี่ยงต่อชื่อเสียงของ Brilliance Group" แชนด์เลอร์ยืดหลังให้ตรง

　　หลังจากสำเร็จการศึกษา เธอเข้าร่วม Brilliance Group เธอทำงานหนักมาสามปีแล้ว เพราะ Brilliance Group ช่วยเธอหาเลี้ยงแม่และน้องสาวทางการเงิน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อ Brilliance Group นั้นเกินคำบรรยาย