เจ้านายติดยาเสพติด

บทที่ 2

　　หลังจากรับประทานอาหารเช้าแบบสบาย ๆ แชนด์เลอร์ก็รีบไปที่บริษัท

　　ระหว่างทาง เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณซู

　　“แชนด์เลอร์ ฉันพบป้าของคุณวันนี้ และเธอบอกว่าคุณปู่ของคุณป่วยหนัก ทำไมคุณไม่ไปเยี่ยมเขาที่บ้านพักคนชราล่ะ เพราะยังไงฉันก็ไม่ใช่สมาชิกในครอบครัวซูอีกต่อไปแล้ว ฉันไม่สมควรไป” นางซูรู้ว่าลูกสาวคนโตของเธอดื้อรั้น เธอจึงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงสนทนา

　　"ฉันไม่อยากไป" คุณปู่เป็นเจ้าหน้าที่ทหารที่เกษียณแล้วและเงินบำนาญของเขาสูงมาก เมื่อไหร่ก็ตามที่พ่อและนายหญิงที่เสียเธอไปเห็นเธอมาเยี่ยมคุณปู่ พวกเขาจะทุบตีเธอและดุเธอ โดยบอกว่าเธอหาเงินจากคุณปู่

　　“คุณปู่ของคุณดูแลคุณเป็นอย่างดีก่อนที่เขาจะป่วย อย่างไรก็ตาม เขาอายุเกือบ 90 ปีแล้ว เขามีเวลาเหลือไม่มาก แค่ไปที่นั่นสักครั้ง” นางซูพยายามเกลี้ยกล่อมเธออย่างจริงจัง

　　ก่อนที่ปู่จะล้มป่วย เขาได้ปฏิบัติต่อพี่สาวทั้งสองเป็นอย่างดี แชนด์เลอร์จึงต้องทำอย่างไม่เต็มใจ

　　“ฉันจะไปตอนกลางคืน” แชนด์เลอร์พูดหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

　　“แล้วจำไว้ ถ้าเจอพ่ออย่าพูดมาก” นางซูพูดอย่างกระตือรือร้น

　　“ถ้าเขาไม่ยุ่งกับฉัน ฉันก็จะไม่ยุ่งกับเขาด้วย” แชนด์เลอร์จึงวางสายไป

　　ย้อนกลับไปในตอนนั้น แม่ของเธอคุกเข่าลงกับพื้นและอ้อนวอนพ่อของเธอ โดยบอกว่าตราบใดที่เขาไม่หย่าและหาบ้านให้เธอและลูกของเธอ เธอสามารถเมินเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนั้นได้

　　อย่างไรก็ตาม คุณพ่อจอมฉุนเฉียวของเธอก็ยังไม่พอใจ เขาไม่เพียงแต่หย่ากับเธอเท่านั้น แต่เขายังเอาเงินทั้งหมดไปอีกด้วย มีเพียงแม่และลูกสาวสองคนของเธอเท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาผ่านความยากลำบากมาอย่างไรในช่วงหลายปีที่ผ่านมา...

　　ทันทีที่แชนด์เลอร์นั่งบนเก้าอี้ ลิซ่า เฉียว เพื่อนร่วมงานและเพื่อนสนิทของเธอก็เข้ามาดูแชนด์เลอร์ “นี่คุณยังไม่หายงอนเลยเหรอ ทำไมแก้มคุณดูเป็นสีชมพูจัง”

　　"เมื่อคืนฉันใช้เงินไป 150 เหรียญเพื่อปลอบประโลมใจที่แตกสลายของฉัน" แชนด์เลอร์พูดและหัวเราะเยาะตัวเอง

　　"คุณไม่สามารถหาของดีราคาถูกได้!" ลิซ่าขดริมฝีปากของเธอ

　　ไม่ว่าพวกเขาจะพูดถึงอะไร จิตใจของพวกเขาก็ยังไร้เดียงสาอย่างยิ่ง ดังนั้น ลิซ่าจึงคิดว่าแชนด์เลอร์กำลังพูดเรื่องไร้สาระ

　　“อีกอย่าง นี่คือข่าวด่วน บอสใหญ่ได้รับมอบหมายจากสำนักงานใหญ่ให้กับพวกเรา Brilliance Group” จู่ๆ ลิซ่าก็พูดขึ้น

　　แชนด์เลอร์ส่ายหัวอย่างเฉยเมย “ฉันเป็นผู้ช่วยตัวน้อย ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นหัวหน้าใหญ่”

　　“ฉันได้ยินมาว่าประธานาธิบดีคนใหม่เป็นเด็กชายสีทองจากสำนักงานใหญ่ พ่อของเขาเป็นข้าราชการระดับสูงในจังหวัด และแม่ของเขาเป็นประธานของสำนักงานใหญ่ เขายังหนุ่มและหล่อเหลา และผู้หญิงทุกคนในกลุ่ม Brilliance Group ต่างก็เป็น แทบอยากจะเห็นหน้าเขา!” ปากของลิซ่ามีน้ำลายไหลออกมา

　　“คนแบบนี้สูงเกินกว่าที่เราจะเอื้อมถึง” แชนด์เลอร์กลอกตามาที่เธอ

　　ในเวลานี้ ผู้จัดการ Cao ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงของ Chandler ได้เข้ามาและพูดกับเธอด้วยสายตาที่จริงจังว่า "ประธานคนใหม่ได้เข้าร่วมแล้ว บุคลากรที่สูงกว่าระดับผู้ช่วยผู้จัดการทุกคนจะต้องไปที่ห้องประชุมเพื่อเข้าร่วมการประชุม "

　　แชนด์เลอร์หยิบสมุดบันทึกและปากกาอย่างรวดเร็วแล้วเดินตามแมทธิวเฉา ลิซ่าขยิบตาให้เธอ แชนด์เลอร์รู้ว่าเธอต้องการให้เธอถ่ายภาพเจ้านายใหญ่ในระยะใกล้

　　มีคนจำนวนมากนั่งอยู่ในห้องประชุม และในฐานะผู้ช่วยตัวน้อย แชนด์เลอร์ทำได้แค่เบียดเสียดที่มุมห้องเท่านั้น

　　อันที่จริง เธอไม่ได้สนใจว่าเจ้านายใหญ่จะหล่อขนาดไหน เธอกลับนึกถึงใบหน้าที่ชัดเจนซึ่งเธอพบเมื่อเช้านี้ เมื่อคิดถึงใบหน้าที่ขบขันของเขา แชนด์เลอร์อดไม่ได้ที่จะปิดปากและหัวเราะคิกคัก

　　เธอรู้สึกผิดมากหรือน้อยสำหรับคำพูดที่เลวทรามของเธอ แต่ในท้ายที่สุด เขาก็ฉวยโอกาสจากเธอเช่นกัน นอกจากนี้เขายังได้รับเงิน ผู้ชายคงฝันถึงเรื่องแบบนั้นที่จะเกิดขึ้นกับพวกเขา

　　แชนด์เลอร์เงยหน้าขึ้นมองและเห็นชายรูปงามในชุดดำเดินเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับฝูงชนจำนวนมาก

　　"ทุกคน ยินดีต้อนรับ คุณมิเชล กวน ประธานคนใหม่ของกลุ่มบริษัท Brilliance"

　　แชนด์เลอร์จ้องไปที่ "ใบหน้าที่คมชัดนั้น" เป็นเวลานานพอสมควรตกใจจนไม่สามารถหุบปากได้