ทุกคนต่างมองมาที่เกรซและตกใจกับเสียงอันเกรี้ยวกราดของเธอที่ดังขึ้นมาฉับพลัน
เกรซก็ตกตะลึงกับเสียงของเธอเองเช่นกัน
ลิเลียนขมวดคิ้วและส่ายหัวราวกับว่ากำลังบอกเกรซว่าอย่าบอกความจริงกับไฮนซ์
เกรซสัมผัสได้ถึงแววตาที่แสดงถึงคราวเข้าตาจนจากสายตาของลิเลียน แต่ผู้อำนวยการบอกไปแล้วว่าลิเลียนไม่ใช่คนถ่ายรูป
เกรซไม่อยากให้ลิเลียนเป็นแพะรับบาปเพียงคนเดียว เธอควรจะกล้าพอที่จะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย
“คุณโจนส์” เกรซพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะพาคุณรอสส์ออกไป คุณทำแบบนี้มันผิดกฎหมาย การพาคนไปตามใจแบบนี้มันละเลยกฎหมายเกินไปมั้ยคะ?”
ไฮนซ์หรี่ตาลงและมองเกรซด้วยท่าทีที่คาดเดาไม่ได้
เลสเตอร์และบอดี้การ์ดอึ้งเล็กน้อย ไม่มีใครกล้าพูดกับท่านประธานแบบนี้มาก่อน ยกเว้นเกรซ เธอกล้ามาก
“เกรซ เงียบซะ!” ผู้อำนวยการเฉินก้าวไปข้างหน้าทันทีและโค้งคำนับให้ไฮนซ์ “คุณโจนส์ โป
