ฉันดูเหมือนเธอ

บทที่ 4

　　Emery Sabarth เงยหน้าขึ้นและเห็นโปรไฟล์ด้านข้างที่เป็นมุมของเขา เธอได้กลิ่นเขาเล็กน้อยในระยะใกล้เช่นนี้

　　กลิ่นหอมสดชื่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ และคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก

　　“ถ้าอย่างนั้น บอกฉันมาว่าคุณต้องการอะไรจากฉัน เทย์เลอร์” เสียงของ Aiden Moris อยู่ในหูของเธอ ขี้เกียจแต่เฉียบแหลม

　　“ผมไม่ต้องการอะไรครับพี่” เทย์เลอร์ มอริสยังคงแสร้งทำเป็นปฏิเสธ

　　“เมื่อคืนเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ดังนั้นเธอจึงเป็นของฉันได้ตลอดชีวิตเท่านั้น ไม่มีใครแตะต้องเธอได้อีก เข้าใจไหม” เอเดนถาม

　　Aiden เป็นคนที่คลั่งไคล้ครอบงำ เขาพูดคำเหล่านั้นเพื่อประกาศอำนาจอธิปไตยเหนือ Emery

　　ขณะที่เขาพูด เขามองลงไปที่ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา เขาบังเอิญเห็นเธอยังคงมึนงงสับสน เขาหรี่ตาและถามว่า “ทำไม? การเป็นผู้หญิงของฉันรู้สึกแย่มากเหรอ?”

　　"ใช่แน่นอน." เอเมรี่ตอบอย่างกล้าหาญ

　　“โอ้ ยังไงล่ะ” เขาถาม.

　　“ฉันสามารถเป็นนายหญิงคนที่สองของตระกูล Moris ได้ แต่ตอนนี้… ฉันทำได้แค่เป็นนายหญิงของคุณเท่านั้น” เธอตอบ

　　ไอเดนหัวเราะ นิ้วของเขาขยับอยู่บนริมฝีปากของเธอ “เอเมรี่ มีผู้หญิงมากมายที่อยากปีนขึ้นไปบนเตียงของฉัน แต่พวกเขาไม่มีโอกาส” เขาพูดว่า.

　　“นายเป็นคนเริ่มเมื่อคืนไม่ใช่เหรอ?” เอเมรี่โต้กลับ

　　เทย์เลอร์สามารถไอได้เพียงสองครั้งเมื่อทั้งสองคนไม่สนใจเขา

　　Emery มองไปที่ Taylor และรู้สึกท้อแท้มาก เมื่อเธอจำได้ว่าเขาขอให้ใครซักคนวางยาเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูดอะไร

　　สถานะของเธอต่ำเกินไปและสิ่งที่เธอพูดไม่สำคัญ เธอจะดูเหมือนตัวตลกโดยแสดงความเศร้าและความโกรธเล็กน้อยของเธอ

　　อย่างไรก็ตาม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น เทย์เลอร์เลือกที่จะหมั้นกับเธอเพราะเห็นแก่ส่งเธอไปที่เตียงของพี่ชายของเขาเองหรือเปล่า?

　　เทย์เลอร์ยังคงยิ้มและพูดว่า "พี่ชาย ที่จริงเธอเป็นผู้หญิง คุณไม่จำเป็นต้องแข่งขันกับฉันแบบนี้"

　　“ฉันไม่ชอบเสียเวลา” เอเดนเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “รีบบอกมาเถอะว่าอยากได้อะไร” เขาเพิ่ม.

　　ตั้งแต่เขาพูดแบบนั้น เทย์เลอร์ก็หยุดแสร้งทำเป็น “พี่ชาย ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้แข่งกับนาย ฉันรู้สึกหดหู่อยู่หลายวันหลังจากที่ฉันแพ้ ทำไมเราไม่ทำอีกครั้งล่ะคราวนี้ เธอจะเป็นผู้ชนะการเดิมพันนี้ คุณคิดว่าไง?” เขาพูดง่ายๆ

　　"ตกลง." เอเดนตกลงโดยไม่ลังเล

　　Emery ถูกมองว่าเป็นวัตถุ แต่ไม่มีใครสนใจ เธอเป็นคน ไม่ใช่วัตถุ!

　　เอเดนปล่อยมือและผลักเธอออกไป เขาลุกขึ้นจากโซฟาอย่างสง่างามและสงบ

　　Emery ยืนอยู่ด้านข้างเหมือนตุ๊กตาที่ละเอียดอ่อน เธอไม่กล้าที่จะมีอารมณ์ของตัวเอง

　　“คราวนี้ถ้าคุณชนะ คุณจะแต่งงานกับเธอ ถ้าฉันชนะ ฉันจะแต่งงานกับเธอ” เทย์เลอร์ไปต่อ

　　“การเดิมพันที่เข้มข้นเช่นนี้!” ไอเดนเลิกคิ้วขึ้นและพูดอย่างสบายๆ "แต่ตำแหน่งของคุณนายมอริสว่างมาหลายปีแล้ว ถึงเวลาแล้วที่จะต้องมีใครสักคนเป็นเจ้าของตำแหน่งนี้"

　　เทย์เลอร์ดีใจมาก แต่เขาไม่ได้แสดงมันออกมา เขาหันกลับมาและสั่งให้คนของเขาเตรียมพร้อมแทน

　　Emery อ้าปากกว้างและไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน

　　เธอคิดว่าผลลัพธ์สุดท้ายอาจเป็นการยกเลิกหมั้นกับเทย์เลอร์ มอริส หรือกลายเป็นเมียน้อยของไอเดน มอริส

　　แต่... เทย์เลอร์พูดไว้ชัดเจนว่า ใครก็ตามที่ชนะจะได้แต่งงานกับเธอ

　　สถานการณ์เปลี่ยนไป ผลลัพธ์ก็จะเปลี่ยนไปด้วย

　　เธออาจจะเป็นมาดามคนแรกหรือมาดามคนที่สองของตระกูลมอริส

　　ข้างสนามแข่ง.

　　ไอเดนถอดชุดของเขาและเปลี่ยนเป็นชุดแข่งขาวดำ มีคนคุกเข่าลงต่อหน้าเขาและช่วยเขาจัดเชือกผูกรองเท้าให้เรียบร้อย

　　Emery ได้รับคำสั่งให้ยืนเคียงข้างเขาตลอดเวลา และไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้งเขาไว้เกินหนึ่งเมตร

　　เอเดนหันกลับมามองเธอ “คุณต้องการให้ฉันชนะหรือแพ้ หืม?” เขาถาม.

　　“พี่...” เอเมรีตระหนักว่าบรรยากาศไม่ได้เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่เธอเรียกคำนั้น ดูเหมือนไอเดนจะไม่ชอบเลยที่เธอเรียกเขาแบบนี้

　　เมื่อเขาได้ยินคำปราศรัยนี้ เขาก็ขมวดคิ้ว และกรามของเขาก็แน่นมาก

　　เอเมรีเปลี่ยนคำพูดของเธอทันที กระพริบตาแล้วถามว่า “ไอเดน คุณจะแต่งงานกับฉันจริงหรือ?”

　　"ใช่." เขาตอบ.

　　"จริงๆ?" เธอถามอีกครั้งอย่างไม่เชื่อ

　　"ใช่." เขาตอบอีกครั้ง

　　คำตอบของเขาเรียบง่ายและชัดเจน แต่ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่อื่น เขาไม่ได้มองเธอเป็นเวลานานซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นใจ

　　“ถ้าคุณอยากแต่งงานกับผมจริงๆ ผมก็จะแต่งงานกับคุณ” Emery พูดอย่างจริงจังไม่ว่าเขาจะฟังอยู่หรือไม่ “อย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่สูญเสียตราบใดที่ฉันแต่งงานกับใครบางคนจากตระกูลมอริส คนที่จะแต่งงานกับฉันนั้นไม่สำคัญ” เธอเสริม

　　เอเดนหันกลับมาและเดินตรงไปหาเธอในสามก้าว เขาเข้ามาและปลายจมูกของพวกเขาสัมผัสกัน ลมหายใจของเขาวางบนใบหน้าของเธอ “มันไม่สำคัญเหรอ?” เขาถาม.

　　“ก็… ฉันหมายถึง ฉันไม่ชอบเทย์เลอร์อยู่แล้ว ฉันก็เลยไม่ผิดหวัง…” เอเมรีอธิบายอย่างรวดเร็ว

　　“ถ้าเจ้ากล้าที่จะผิดหวัง ข้าจะไล่เจ้าออกไปเดี๋ยวนี้” ไอเดนพูด ทันใดนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปากของเธอ

　　เขากัดริมฝีปากของเธออย่างแรง และเธอก็เจ็บปวดมากจนใบหน้าของเธอมีรอยย่น

　　"คุณเป็นของฉัน." เขาพูดขณะที่ปลายนิ้วถูเบาๆ ที่มุมริมฝีปากของเธอที่ถูกกัด “ฉันไม่เคยล้มเหลวที่จะได้สิ่งที่ต้องการ” เขาเพิ่ม.

　　Emery มองดูดวงตาของเขาซึ่งหล่อเหลาราวกับภาพวาด เขามีเกียรติมากจนดูเหมือนมุ่งมั่นที่จะชนะ

　　เธอไม่กล้าสบตาเขาอีกต่อไป ดวงตาของเธอเดินไปรอบ ๆ ไม่เต็มใจที่จะมองเข้าไปในดวงตาของเขา

　　ไอเดนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา หันกลับมา หยิบหมวกนิรภัยจากชายที่อยู่ข้างๆ เขา แล้วพูดว่า "ถ้าฉันพบว่าคุณกำลังมองเทย์เลอร์อยู่ ฉันจะควักดวงตาของคุณออกทีหลัง"

　　Emery ขดริมฝีปากและคิดว่า "ชายผู้นี้มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าจริงๆ..."

　　Aiden ขึ้นรถและมองดูเส้นทางโดยยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขามืดและลึก

　　เห็นได้ชัดว่าเทย์เลอร์จะแพ้เขาโดยตั้งใจเพื่อให้พี่ชายของเขาสามารถแต่งงานกับเอเมรีได้

　　นี่ไม่ใช่การเดิมพัน เห็นได้ชัดว่าเป็นการแจก

　　มีเสียงคำรามของรถแข่งที่ไม่เหมือนใคร Emery มองดูรถสองคันขับเคียงข้างกันตั้งแต่ต้นแล้วค่อยๆ ห่างออกไปอย่างช้าๆ

　　รถของเอเดนอยู่ข้างหน้า

　　เธอเข้าใจความจริงที่ว่านี่เป็นการเดิมพันกับผู้ชนะที่ชัดเจน เทย์เลอร์จะมอบให้กับพี่ชายของเขา

　　อย่างไรก็ตาม สายตาของเธอยังคงไล่ตามรถของไอเดนจนกระทั่งมันขึ้นนำและผ่านเข้าเส้นชัย มันจบลงด้วยการดริฟท์ที่สวยงามและมาหยุด

　　“คุณซาบาร์ธ ถึงเวลาที่คุณต้องไปข้างหน้าและนำผู้อำนวยการไอเดนลงจากรถ” จู่ๆ ก็มีคนข้างๆ พูดขึ้น

　　“คุณคือ...” เธอหันมามองเขา

　　“ฉันเป็นผู้ช่วยผู้กำกับไอเดน แฮร์รี่ คาร์ล” เขาพูดว่า.

　　Emery พยักหน้า กระซิบ "ขอบคุณที่เตือนสติ" แล้วเดินไปที่รถของ Aiden