สามีรอบตัวของฉัน

บทที่ 3

　　ฟีบี้ ซิมสังเกตว่าลูกชายของเธอเปลี่ยนไป แต่เธอยังคงนิ่งเงียบ

　　เธอรู้สึกแย่กับดาร์เรนเพราะเธออยู่ในโรงพยาบาลมาเกือบปีแล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าเขาเปลี่ยนไปเพราะเขาต้องรับมือกับความท้าทายทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง

　　เธอยังพยายามไม่ถามคำถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของพ่อของเขาด้วยเพราะเธอไม่ต้องการทำให้เขาไม่พอใจ

　　เมื่อพวกเขากลับมาที่บ้านที่เช่า ดาร์เรนจ่ายค่าเช่าและรีบย้ายออกไปกับแม่ของเขาในคืนเดียวกัน

　　เหตุผลที่เขาต้องการย้ายออกอย่างรวดเร็วคือเพื่อหลีกเลี่ยงการคุกคามจากบริษัทเงินกู้ และเพื่อป้องกันไม่ให้เคนเนธแก้แค้น

　　แม้ว่าเขาจะค่อนข้างมั่นใจในความสามารถในการป้องกันตัวเอง แต่ก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะปกป้องแม่ของเขาพร้อมๆ กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแม่ของเขาเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล

　　จากนั้นเขาก็เช่าห้องเดี่ยวที่หมู่บ้านในเมืองในขณะที่แซนด์สเตทเพื่อให้แม่ของเขาพักฟื้นในขณะนี้

　　อย่างไรก็ตาม ดาร์เรนไม่กล้าที่จะคลายตัวเองเพราะเขายังคงเป็นหนี้เงินจากบริษัทเงินกู้ออนไลน์ แม้ว่าฟีบี้จะออกจากโรงพยาบาลแล้วและหนี้ค่ารักษาพยาบาลของเธอก็หมดลงแล้ว

　　ยิ่งกว่านั้นเขายังคงตามหาพ่อของเขาที่หายตัวไปเมื่อปีที่แล้ว เขาต้องการคำตอบ ไม่ว่าพ่อของเขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ก็ตาม

　　"ดิง--"

　　หลังจากห้าวัน ฟีบีรู้สึกดีขึ้นเมื่อเธอตื่นนอนตอนเช้า ตอนนี้เธอเกือบจะฟื้นตัวเต็มที่และสามารถดูแลตัวเองได้แล้ว

　　ดาร์เรนไม่ได้ใช้โทรศัพท์ของเขาตั้งแต่ฟีบี้กลับบ้าน โทรศัพท์ของเขาเริ่มสั่นไม่รู้จบเมื่อหมุน

　　จากนั้นเขาก็รับโทรศัพท์

　　เขาสวมหูฟังและรับสาย เขาได้ยินผู้หญิงคนหนึ่งพูดเสียงต่ำจากปลายอีกด้าน

　　“ในที่สุดคุณก็เปิดโทรศัพท์แล้วใช่ไหม ฉันคิดว่าคุณหายไปแล้ว”

　　“คุณไม่รับสายหรือตอบข้อความเลย ฉันไม่เห็นคุณที่บ้านด้วยซ้ำ คุณไปเจออะไรมาบ้าง”

　　“เก็บของแล้วหลงทางถ้าคุณไม่อยากอยู่ในตระกูลถัง”

　　มันโทรมาจากซาแมนธา

　　ดาร์เรนรีบอธิบาย “ซาแมนธา ฉันขอโทษ ฉันอยู่กับแม่มาสองสามวันแล้ว เธอเพิ่งออกจากโรงพยาบาล และเธอต้องการคนดูแลเธอ”

　　“ฉันปิดโทรศัพท์เพราะบริษัทเงินกู้เอาแต่สแปมโทรศัพท์ของฉัน ฉันไม่ต้องการให้แม่ต้องกังวลเรื่องนี้”

　　เขาถามอย่างนุ่มนวลว่า “คุณกำลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า”

　　ดาร์เรนพยายามทำดีกับทุกคนในตระกูล Tang เสมอ แม้ว่าจะไม่มีใครชอบเขาก็ตาม เขารู้สึกขอบคุณพวกเขาจริงๆ ที่พวกเขาให้เงิน 500,000 หยวนแก่เขาเพื่อรักษาแม่ของเขาตอนที่เธอป่วย

　　ซาแมนธาทำให้เสียงของเธออ่อนลงหลังจากรู้ว่าดาร์เรนดูแลแม่ของเขามาสองสามวันแล้ว

　　“ส่งที่อยู่ของคุณมา ฉันจะไปรับคุณ”

　　เขาประหลาดใจ “ฉันคิดว่าคุณยังอยู่ในช่วงพักร้อนเหรอ?”

　　ครอบครัว Tang ได้ไปเที่ยวพักผ่อน ทิ้ง Darren ไว้ที่บ้านคนเดียว

　　“หยุดถามแล้วส่งตำแหน่งของคุณมา!”

　　เธอวางสายทันทีหลังจากพูดแบบนั้น

　　จากนั้นเขาก็ส่งที่อยู่ของเขาไปที่ซาแมนธา

　　“วรูม วอรูม!”

　　รถบีเอ็มดับเบิลยูสีแดงจอดข้างหน้าเขาหลังจากผ่านไปประมาณ 30 นาที

　　สตรีผู้งดงามค่อยๆ เดินออกจากรถขณะที่ประตูถูกเปิดออก

　　ผู้หญิงคนนั้นสวมชุดดำทั้งตัว เธอปั้นใบหน้าได้อย่างสมบูรณ์แบบและผิวของเธอก็ขาวราวกับหิมะ ทำให้เธอดูหรูหราและสง่างาม

　　ขาเรียวของเธอทำให้เธอดูน่าดึงดูดและเซ็กซี่ยิ่งขึ้นเมื่อเธอเดิน

　　คนเดินถนนบางคนหลงเสน่ห์ความงามของเธอ พวกเขาไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้ และการหายใจก็เร็วขึ้นและหนักขึ้น

　　นี่คือ Samantha Tang ภรรยาของ Darren ซึ่งเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในมิดเดิลซี

　　“ช่างเป็นสถานที่ที่เลวร้ายจริงๆ ที่คุณเช่า คุณเป็นคนกตัญญูจริงๆ ใช่ไหม”

　　ซาแมนธาหัวเราะเยาะเขาอย่างเย้ยหยันตามปกติ อย่างไรก็ตาม เธอหยิบรังนกและโสมสองสามซองจากกระเป๋าของเธอแล้วส่งให้เขา

　　“นี่สำหรับแม่ของคุณ ขอให้เธอดูแลตัวเองดีๆ”

　　“ว่าแต่ แม่ของเธอจะไม่ทำศัลยกรรมเหรอ ทำไมเธอถึงให้เงินคืนฉันล่ะ”

　　จากนั้นเธอก็โยนบัตรธนาคารให้เขา "เราใช้เงินไปกับนายไปมากแล้ว เราไม่สนเรื่องเงินแสนนี้หรอก"

　　เขาโบกมืออย่างรวดเร็วและพูดว่า “ฉันขอบคุณ แต่เธอสบายดี เธอไม่ต้องผ่าตัดอีกต่อไป…”

　　“เก็บไว้เถอะครับ เผื่อไว้”

　　เธอขัดจังหวะเขาและพูดอย่างหยาบคายว่า "คุณสามารถใช้บัตรนี้ได้ในอนาคตถ้าคุณต้องการเงินแทนที่จะขอความช่วยเหลือและทำให้เรารู้สึกละอายใจ"

　　“หยุดพยายามเป็นคนเข้มแข็งเสียที เธอคงไม่แต่งงานกับครอบครัวฉันหรอกถ้าเธอลำบากจริง ๆ คุณยังไม่ต้องการเงิน 10,000 หยวนจากฉันทุกเดือนเพื่อจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่คุณ”

　　ซาแมนธาพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม ความยืดหยุ่นของ Darren ความพยายามของเขาในการรักษาศักดิ์ศรีของเขา ล้วนเป็นการกระทำสำหรับเธอ

　　Darren รู้สึกแย่มาก เขาพยายามคืนบัตรธนาคาร Samantha แต่เธอกลับมาที่รถของเธอแล้ว

　　เขาเก็บได้แค่การ์ดและของขวัญที่เธอให้ เขาพูดอย่างขอบคุณ “ขอบคุณมาก ว่าแต่พ่อกับแม่กลับมาหรือยัง”

　　น้ำเสียงของเธอเย็นชาเช่นเคย

　　"มันไม่ใช่เรื่องของคุณ."

　　“ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างในแล้วกลับมา ฉันอยากคุยกับคุณ”

　　ดาเรนเงียบไป เขานำสิ่งของทั้งหมดกลับไปที่บ้านและทักทายแม่ก่อนจะจากไป

　　“วรูม!”

　　ซาแมนธาเหยียบคันเร่งจนสุดเมื่อดาร์เรนเพิ่งเข้าไปในที่นั่งผู้โดยสาร

　　รถก็สั่น ดาร์เรนบังเอิญแตะต้นขาของเธอด้วยมือซ้ายของเขา

　　ต้นขาของเธอเรียบและสวยงาม

　　ระหว่างนั้นก็มีข้อความปรากฏขึ้นในใจของเขา

　　เงื่อนไข : ถูกวิญญาณร้ายรายล้อม ประสบเคราะห์ร้าย ทำอันตรายแก่ครอบครัวและเพื่อนฝูง และถูกคุกคามด้วยความตาย...

　　สาเหตุ: "เครื่องรางที่ได้รับในช่วงวันหยุดถูกสาป..."

　　รักษาหรือทำลาย?

　　ซาแมนธามองดูดาร์เรนด้วยความโกรธก่อนจะสั่งการได้

　　เขารีบเอามือออกจากต้นขาของเธอ

　　เขาต้องการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายที่ล้อมรอบเธอ แต่เขาต้องการสัมผัสร่างกายของเธอ ในทางกลับกัน เธอจะไม่มีวันปล่อยให้เขาแตะต้องเธอ

　　ดังนั้น เขาทำได้เพียงพยายามเตือนเธอ เขาพูดเบาๆว่า

　　“ซาแมนธา วันนี้คุณดูไม่ค่อยสบาย ดูเหมือนว่าคุณจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น คุณไม่อยากพบหมอดูเหรอ…”

　　เธอเยาะเย้ยและพูดว่า "จริงเหรอ ฉันหายไปแค่ไม่กี่วัน และเธอกลายเป็นหมอดูไปแล้ว"

　　เขาพูดอย่างงุ่มง่าม “ฉันไม่ได้ล้อเล่น คุณอยู่ท่ามกลางวิญญาณชั่วร้ายจริงๆ มีคนสาปแช่งคุณเมื่อคุณไปเที่ยวพักผ่อน...”

　　“เจ้ามียันต์อยู่กับตัวหรือไม่”

　　เขาพยายามอธิบายสถานการณ์ให้เธอฟัง

　　"หุบปาก! คุณเป็นคนทำให้ฉันรู้สึกแย่ สิ่งต่างๆ จะผิดพลาดสำหรับคุณ ไม่ใช่สำหรับฉัน"

　　เธออายและโกรธ เธอพูดว่า "ฉันสบายดี ออกไปจากรถฉัน ถ้าคุณยังต้องการสาปแช่งฉัน"

　　เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันไม่ได้พยายามสาปแช่งคุณ…”

　　“งั้นก็หุบปากซะ”

　　ซาแมนธามองดูเขาอย่างดุเดือดและพูดว่า “หยุดพูดไร้สาระเสียที ถ้าคุณไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร คุณเพิ่งรู้วิธีทำอาหาร และตอนนี้คุณกำลังบอกฉันว่าคุณกลายเป็นหมอดู?”

　　ดาร์เรนยังคงเงียบเพราะเขารู้ว่าเธอไม่เชื่อเขา

　　ซาแมนธายิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าดาร์เรนไม่แม้แต่จะปกป้องตัวเองด้วยซ้ำ เขาไร้ความสามารถและอ่อนแอ เป็นผู้แพ้ในสายตาของเธอ

　　อย่างไรก็ตาม เธอยังสงสัยว่า Darren จะรู้ได้อย่างไรว่าเธอมีเครื่องราง

　　เธอสวมมันใกล้กับหน้าอกของเธอ เป็นไปได้ไหมว่าไอ้บ้านั่นแอบมองเธอแล้วแกล้งทำเป็นว่าโง่?

　　"มันต้องเป็นอย่างนั้น"

　　ซาแมนธาได้ข้อสรุปแล้ว และเธอก็ผิดหวังในตัวดาร์เรนมากขึ้น

　　ดาร์เรนไม่เพียงแต่ไร้ความสามารถเท่านั้น แต่ยังเป็นคนในทางที่ผิดด้วย

　　“ดาร์เรน ฉันจะหย่ากับคุณหลังจากที่ฉันทำธุรกิจเสร็จในเดือนนี้”

　　ดวงตาของเธอมั่นคงอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

　　“ไม่ว่าคุณจะคิดอย่างไร ฉันต้องการหย่า”

　　ครอบครัวถังประสบปัญหาร้ายแรงเมื่อปีที่แล้ว ซาแมนธาก็ป่วยหนักในขณะนั้นเช่นกัน ครอบครัว Tang ปล่อยให้ Darren แต่งงานกับครอบครัวของพวกเขาเพราะพวกเขาเชื่อว่าการแต่งงานของ Darren และ Samantha จะทำให้ครอบครัวโชคดี

　　ส่งผลให้โชคลาภของตระกูล Tang ดีขึ้นในปีที่ผ่านมา ซาแมนธาก็ฟื้นตัวเต็มที่เช่นกัน ดังนั้น พวกเขาจึงพยายามจะไล่ดาร์เรนออกจากบ้านของพวกเขาในตอนนี้

　　ไม่มีใครในครอบครัว Tang ชอบเขาจริงๆ

　　ซาแมนธาเริ่มไม่ชอบเขาเพราะเธอมองไม่เห็นศักยภาพในตัวเขาเลย

　　ดาร์เรนนิ่งเงียบและตาเศร้าเมื่อได้ยินว่าซาแมนธาต้องการหย่ากับเขา

　　ฉันเป็นคนล้มเหลวโดยสิ้นเชิง ใช่ไหม

　　“รู้ไหมทำไมทุกคนถึงผิดหวังในตัวเธอ”

　　"ไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนจน แต่เป็นเพราะคุณไม่มีวิสัยทัศน์สำหรับอนาคตของคุณ"

　　“คุณช่วยเราทำงานบ้านเมื่อปีที่แล้ว คุณไม่เคยพยายามหางานที่ดีและไม่มีแผนสำหรับอนาคตของคุณ คุณเป็นคนไร้ประโยชน์และไร้ค่าเช่นนี้”

　　“ฉันไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลือกับคนอย่างคุณจริงๆ คุณเป็นแค่เครื่องมือสำหรับครอบครัวของฉันที่จะกำจัดความโชคร้ายของเราออกไป!”

　　“ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้เงินคุณอีก 500,000 หยวนเมื่อเราหย่ากัน”

　　“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่ารักษาพยาบาลของแม่แล้ว”

　　เธอทำหน้าไร้อารมณ์และพูดว่า "อย่ามีอารมณ์รุนแรง อย่าปล่อยให้ฉันดูถูกคุณ"

　　ไม่มีความรู้สึกยาก?

　　ร่องรอยของความเจ็บปวดแวบวาบในดวงตาของเขา

　　เขาจำเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งในชุดสีแดงที่มีผมเปียไว้ได้ช่วยเขาด้วยซาลาเปาร้อน ๆ ในเย็นวันหนึ่งของฤดูหนาว

　　เขายังคงจำใบหน้าของหญิงสาวและความเมตตาอันอบอุ่นของเธอได้ แม้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นเมื่อสิบแปดปีก่อน

　　นี่เป็นเหตุผลหลักที่เขายอมแต่งงานกับตระกูลถัง

　　แม้ว่าเขาจะต้องใช้เงินมากในตอนนั้น แต่เขาก็รู้สึกว่าการตอบแทนน้ำใจของตระกูล Tang นั้นสำคัญกว่า

　　มิฉะนั้น เขาจะทำเงินได้มากขึ้นถ้าเขาขายตัวเองในตลาดมืด

　　เขาถอนหายใจอย่างเศร้าๆ 'บางทีอาจถึงเวลาปล่อยมือแล้ว...''

　　“ฉันชัดเจนไหม”

　　ซาแมนธารู้สึกผิดหวังมากขึ้นเมื่อเธอเห็นเขาในภวังค์ เธอบอกว่า "ฉันอยากหย่ากับเธอ..."

　　"วู้ว!

　　ดาร์เรนรู้สึกกระทันหันว่ามีสิ่งเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นเมื่อซาแมนธายังพูดอยู่ เขายืดร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและเคลื่อนไปทางซาแมนธา

　　เขาพิงกับซาแมนธาอย่างรวดเร็วและกดเธอลงด้วยกำลังมหาศาล

　　จากนั้นเขาก็หมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็วด้วยมือซ้ายแล้วกดที่ต้นขาของ Samantha ด้วยมือขวา

　　รถของพวกเขาควรจะชะลอตัวลงที่ทางแยกก่อนไฟแดง แต่มันเร่งขึ้นทันทีและผ่านสี่แยกเหมือนลูกศรแหลมคม

　　“ดาเรน!”

　　ซาแมนธากรีดร้อง “คุณบ้าหรือเปล่า”

　　“วรูม!”

　　ทันทีที่รถไปถึงฝั่งตรงข้ามของทางแยก รถลากพ่วงหนึ่งคันก็เสียหลักไปชนรถหกคันติดต่อกันและทำให้ถนนเสียหาย

　　เสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่ว

　　ซาแมนธาผลักดาร์เรนออกไปและเหยียบเบรก เธอหันกลับมามอง

　　พื้นดินมีเลือดสาดกระเซ็น