สามีของฉันอบอุ่นเตียง

บทที่ 12

　　เธอผลักประตูไม้และเดินเข้าไป มีสนามหญ้าขนาดใหญ่ ศาลา ก้อนหิน น้ำพุ และแปลงดอกไม้ขนาดใหญ่...

　　หลังจากเดินไปกับอิงกมลสักพักหนึ่ง แก้วกานดาก็เห็นอาคารสไตล์ฝรั่งเศสสามชั้น

　　การตกแต่งภายในของอาคารเป็นแบบเรียบง่ายซึ่งออกแบบในธีมธรรมชาติ นี่เข้ากับสไตล์ของกรและแก้วกานดาก็รู้เรื่องนี้

　　ระหว่างทาง เธอรู้สึกทึ่งกับสถานที่ที่สวยงามราวกับสรวงสวรรค์นี้ ถ้าเธอสามารถอยู่ที่นี่ได้บ่อยขึ้น เธอก็คงจะยืดอายุของเธอได้อีกสักสองสามปี

　　อิงกมลไม่ได้เข้ามาในห้อง เธอยืนอยู่ที่ประตูและพูดว่า "เนื่องจากผอ.กรอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ปล่อยให้คุณอยู่ในห้องพักทั่วไปหรอกนะคะ"

　　 แก้วกานดาคิดในใจว่า “ห้องพักเหล่านั้นก็มีราคาแพงมากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ จะธรรมดาได้อย่างไร แต่เมื่อเทียบกับพื้นที่วิลล่าส่วนตัวนี้ ห้องพักเหล่านั้นก็มีราคาถูกกว่ามาก”

　　อิงกมล เสริมว่า "คุณผู้หญิงคะ นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว ไม่มีใครเข้ามาได้ ไม่ต้องกังวลนักนะคะ"

　　คุณผู้หญิง?

　　นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนพูดกับเธอแบบนี้ แก้วกานดาหน้าแดงและหัวใจเต้นรัว “อิงกมล เรียกฉันว่าแก้วกานดาก็ได้ค่ะ”

　　อิงกมลยิ้มและพูดว่า "คุณเป็นภรรยาของผอ. กร ฉันไม่สามารถหาชื่อที่เหมาะสมจะเรียกคุณได้มากไปกว่า 'คุณผู้หญิง' ค่ะ"

　　คำพูดของอิงกมลเป็นความจริง แต่แก้วกานดาและกรยังไม่แม่แต่จับมือกันและใบหน้าของเธอก็ร้อนขึ้น

　　“คุณเข้าไปพักผ่อนเถอะค่ะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” อิงกมลยิ้มและจากไปอย่างสุภาพ

　　แก้วกานดาที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่มองไปรอบ ๆ และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

　　ในตอนนี้กรเข้ามา เขาหยิบกระเป๋าเป้ที่แก้วกานดาคาดไว้บนบ่าของเธออย่างเอาใจใส่ และนำทางขึ้นไปชั้นบน "ห้องอยู่ชั้นสอง"

　　ขาของเขายาว แต่เขาชะลอความเร็วลงอย่างจงใจเพื่อให้แก้วกานดาสามารถตามได้ทัน

　　แก้วกานดาตามเขาไปและพูดว่า "กร ขอคุยเรื่องหนึ่งกับคุณหน่อยได้ไหม"

　　กรเปิดประตูและเข้ามาในห้อง เขาวางกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอไว้บนโต๊ะเก็บสัมภาระแล้วพูดว่า "ที่พักนี้อิงกมลจัดไว้ให้"

　　แก้วกานดาไม่รู้จะตอบอย่างไร "..."

　　เธอควรรับสิ่งที่เข้ามา

　　กรเดินไปที่หน้าต่างและเปิดม่านหนา เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างบานประตูกระจกขนาดใหญ่ ก็มองเห็นทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล บนขอบฟ้าที่ห่างไกล ดูเหมือนทะเลเชื่อมต่อกับท้องฟ้า นี่คือสิ่งที่เรียกว่าการรวมกันของทะเลและท้องฟ้า

　　บางครั้งเธอได้ยินเสียงคลื่นกระทบโขดหิน ราวกับเสียงเพลงที่มีความสุข

　　แก้วกานดาถอนหายใจอย่างจริงใจ “ช่างเป็นสถานที่ที่สวยงามจริงๆ!”

　　กรเอ่ยว่า "ถ้าคุณชอบ คราวหน้าเราจะมาที่นี่บ่อยๆ"

　　แก้วกานดาส่ายหัว "ฉันไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่"

　　ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบ แต่เธอไม่ต้องการใช้เงินที่หามาอย่างยากลำบากแบบนี้ เธอไม่ต้องการใช้เงินของกรอีกต่อไป

　　แม้ว่ากรจะให้บัตรธนาคารแก่เธอมานานแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะใช้เลย ถ้าวันหนึ่งพวกเขาจะต้องหย่าร้างกัน เธอก็จะสามารถจากไปได้ง่ายขึ้น

　　กรบอกได้เลยว่าแก้วกานดาไม่ได้พูดความจริงแต่เขาหยุดถามและพูดว่า “กินข้าวกันก่อน กินเสร็จพักสักหน่อย คุณต้องทำกิจกรรมของแผนกในตอนบ่าย”

　　แก้วกานดาพยักหน้า "ได้ค่ะ"

　　ผ่านไปครู่หนึ่ง กรพูดอย่างกระอักกระอ่วน “แก้วกานดา ถ้าคุณอยากจะแช่น้ำพุร้อนตอนกลางคืน คุณกลับมาที่นี่และแช่บ่อน้ำพุร้อนส่วนตัวของเราได้นะ”

　　แก้วกานดาส่ายหัวตามสัญชาตญาณและพูดว่า "ฉันอยากสนุกกับคนอื่น"

　　กรพูดอย่างจริงจังว่า "ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากให้ภรรยาของเขาสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นให้ผู้ชายคนอื่นเห็น"

　　เอ่อ...

　　จู่ๆ แก้วกานดาก็รู้สึกว่ากรปกป้องเธอมากเกินไป แม้ว่าเขาจะไม่มีความรักต่อเธอ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะถือสาคนอื่นที่เพียงแค่มองภรรยาของเขา

　　หลังจากงีบหลับแล้ว แก้วกานดาก็เข้าร่วมกลุ่มพนักงานกลุ่มใหญ่ มุกพูดด้วยความอิจฉา “แก้วกานดา เธอโชคดีมากที่ได้พักวิลล่าสุดหรู”

　　แก้วกานดากล่าวว่า "ไม่สะดวกเท่าไหร่นะที่อยู่กับหัวหน้า"

　　หัวหน้าที่เธอหมายถึงคือกร แต่มุกคิดว่าเธอหมายถึงอิงกมล เธอพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “เธอพูดถูก การออกไปเที่ยวกับคนคุ้นเคยน่าสนใจกว่า ทำไมเธอไม่มากับพวกเราคืนนี้ล่ะ”

　　"ลืมมันไปเถอะ" แก้วกานดาไม่ตอบตกลง ถ้ากรมารับเธอกลางดึกล่ะ?

　　เพื่อสร้างความสนุกสนานมากขึ้น แผนกบุคคลได้เตรียมกิจกรรมที่น่าสนใจมากมาย ตามแผนกของพวกเขา พนักงานถูกแบ่งออกเป็นทีมสีแดง สีฟ้า สีเหลือง และสีเขียว

　　กิจกรรมแรกเป็นการแข่งขันดื่มเบียร์

　　แก้วใบใหญ่บรรจุเบียร์สองลิตร ผู้ชายและผู้หญิงหนึ่งคู่ต่างหยิบหลอดและดูดเบียร์ ใครหมดก่อนคนนั้นชนะ ผู้แพ้จะถูกลงโทษด้วยพูดความจริงหรือรับคำท้า

　　ทุกทีมขอให้หัวหน้าแผนกลงแข่งก่อน

　　ในรอบแรก ทีมสีแดงที่แก้วกานดาอยู่เป็นฝ่ายชนะ ทีมสีเหลืองแพ้และถูกลงโทษ

　　ขณะที่พวกเขากำลังถูกลงโทษ เจ้านายก็มาถึง ชั่วขณะ เขาก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนอีกครั้ง

　　กรส่งสัญญาณให้ทุกคนเล่นต่อ เขานั่งข้าง ๆ และดูเกมอย่างเงียบ ๆ

　　เมื่อเจ้านายอยู่ใกล้ๆ พฤติกรรมของทุกคนก็ค่อนข้างถูกจำกัด แต่เมื่อพิธีกรประกาศเกมที่สอง ทุกคนก็เป็นตัวเองอีกครั้ง

　　เกมที่สองมีชื่อว่า 'กินแอปเปิ้ล!'

　　เป็นการแขวนแอปเปิ้ลด้วยเชือกโดยทั้งสี่กลุ่มเลือกชายและหญิงตามลำดับเพื่อเข้าร่วม เริ่มจากทั้งสองด้านของแอปเปิล พวกเขาต้องกินแอปเปิ้ลให้หมด ทีมที่หมดหลังสุดจะถูกสาดด้วยถังน้ำแข็ง

　　แก้วกานดาเป็นมืออาชีพในเกมนี้ และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมสมาชิกของทีมสีแดงจึงผลักเธอออกไปแข่ง

　　แก้วกานดาเหลือบมองกรอย่างรู้สึกผิด เขาดูไม่ใส่ใจ เธอต้องลุกขึ้นและก้าวไปข้างหน้า

　　วิทวัศจากทีมสีแดงเช่นกัน ก้าวไปข้างหน้าเพื่ออาสาร่วมทีมกับแก้วกานดา

　　ในตอนนี้ อิงกมลมองไปที่กร และสิ่งที่เธอเห็นในท่าทีของกรแตกต่างไปจากที่แก้วกานดาคิดไว้มาก จู่ๆ เธอก็ปรบมือและพูดว่า “ทุกคนอยากให้ผอ. กรมาร่วมสนุกไหม?”

　　ทุกคนต่างก็หวังอย่างนั้น แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เนื่องจากผู้ช่วยอิงกมลพูด ทุกคนจึงรั้งตัวเองน้อยลง

　　พวกเขาตะโกนพร้อมกัน “ผอ.กร! ผอ.กร! ผอ.กร!”

　　กรลุกขึ้นอย่างช้าๆ หลังจากนั้นสักพัก เมื่อพิจารณาจากท่าทีเย็นชาของเขา ดูเหมือนว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับการท้าทาย

　　เมื่อเห็นเขาเดินไปหาทีม แก้วกานดายังคงสวดอ้อนวอนในใจโดยหวังว่าเขาจะไม่เลือกให้เธอเล่นในทีมของเขาแต่กรหยุดและยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

　　"ว้าว!" ทุกคนกรี๊ดอย่างตื่นเต้น

　　ผู้หญิงคนอื่นๆ ต่างก็เสียใจในทันที หากพวกเธอรู้ว่าผอ.กรจะเข้าร่วม พวกเธอจะทุ่มเททุกวิถีทางเพื่อเข้าร่วมการเเข่งขันนี้ แม้ว่าพวกเธออาจจะต้องเปียกน้ำก็ตาม

　　ตรงกันข้ามกับความตื่นเต้นของฝูงชนอย่างสิ้นเชิง แก้วกานดาก้มศีรษะลงและไม่กล้าสบตากับกร ถ้าเธอรู้ว่าเขาจะมา เธอก็จะใช้ช่วงเวลาทางกายภาพเป็นข้ออ้างในการหลบหนี

　　พิธีกรตะโกนว่า "เตรียมพร้อม!"

　　อีกสามทีมขยับเข้ามาใกล้ทันทีและมองดูแอปเปิ้ลที่ตกลงมาระหว่างพวกเขาด้วยความสนใจอย่างเต็มที่

　　แก้วกานดายังคงก้มศีรษะโดยคิดว่าเธอควรจะออกไปและยอมรับความพ่ายแพ้ไหมนะ แต่ในขณะนั้นกรพูดเบา ๆ “คุณอยากแพ้จริง ๆ เหรอ?”