สามีของฉันอบอุ่นเตียง

บทที่ 8

　　อิงกมลอึ้งกับคำพูดของเขา แล้วเธอก็ตอบ “แก้วกานดาพบกับความเจ็บปวดและการทรยศ เธอไม่มีใครให้พึ่งเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา ถ้าเธอไม่เข้มแข็งเธอจะรอดได้อย่างไรกันคะ”

　　กรหยุดและหันมามองเธออย่างคลุมเครือ

　　อิงกมลเสริมทันทีว่า “แต่เธอมีคุณที่จะดูแลเธอในอนาคตค่ะ”

　　......

　　ห้องประชุมอยู่บนชั้น 23 และฝ่ายขายอยู่ที่ชั้น 19 เมื่อลิฟต์ไปถึงชั้น 22 ประตูก็เปิดออก และมัลลิกาจากแผนกประชาสัมพันธ์ก็เดินเข้ามา

　　แก้วกานดาไม่ชอบคนแบบมัลลิกา เธอจึงยืนอยู่ข้างๆ ไม่อยากทักทายหล่อน

　　มัลลิกาเหลือบมองแก้วกานดา หันศีรษะไปทางประตูลิฟต์ และพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นว่า "บางคนคิดว่าการย้ายมายังที่ใหม่ ทุกคนจะลืมสิ่งเลวร้ายทั้งหมดที่ตัวเองเคยทำมา"

　　แก้วกานดาได้ยินแต่ไม่อยากเสียเวลากับผู้หญิงอย่างมัลลิกา

　　ทัศนคติที่ไม่แยแสของเธอทำให้มัลลิกาหงุดหงิด เธอหันกลับมาและจ้องไปที่แก้วกานดา “แก้วกานดา คุณรู้ไหมว่าเจ้านายของเราแต่งงานแล้ว”

　　แก้วกานดาเม้มปากและหัวเราะเบาๆ ถ้าเธอไม่รู้ว่ากรแต่งงานแล้ว ใครจะรู้ล่ะ?

　　มัลลิกาอยากได้กร เธอจึงคิดว่าแก้วกานดาจะคิดแบบเดียวกัน เธอเอ่ยว่า "เจ้านายให้ผู้ช่วยอิงกมลส่งอีเมลเป็นการภายในเมื่อเช้านี้ เขาประกาศกับทั้งบริษัทว่าเขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว"

　　แก้วกานดายุ่งกับการประมูลของสตาร์ โกลว์คอร์ปอเรชั่น เธอยุ่งมากจนเธอไม่ได้อ่านอีเมลภายในในวันนั้นเลย เธอไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ

　　ตอนนี้เมื่อเธอรู้แล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความหวานในหัวใจ

　　กรบอกว่าเมื่อเห็นผู้ชายคนอื่นอยู่ใกล้เธอ เขาจะหึง และยิ่งไปกว่านั้น เขาได้ประกาศให้ทุกคนทราบแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เพื่อไม่ให้มีความสนใจไม่ประสงค์ใด

　　เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แก้วกานดาก็รู้สึกมีความสุขในใจของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะเริ่มหัวเราะออกมา

　　มัลลิกามีจินตนาการเกินจริงเกี่ยวกับกร แต่เมื่อเธอเห็นอีเมลของเขามาในตอนเช้า หัวใจของเธอก็ทรุดลง

　　เธอรู้สึกหดหู่ใจมานานกว่าครึ่งวัน และเธอต้องการให้คนอื่นหมกมุ่นอยู่กับความโศกเศร้ากับเธอ ทันทีที่ความคิดผุดขึ้นในใจ เธอนึกถึงแก้วกานดา

　　เธอคาดว่าแก้วกานดาจะรู้สึกขมขื่นเกี่ยวกับข่าวนี้ด้วย แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าแก้วกานดาจะมีท่าทีสงบนิ่งเช่นนี้ และนั่นทำให้เธอโกรธมาก

　　มัลลิกาโกรธมาก เธอกระทืบเท้าอย่างแรง เธอกัดฟันและคิดว่า "ตอนนี้ฉันทำอะไรกับแก้วกานดาไม่ได้ แต่สักวันฉันจะจับจุดอ่อนของเธอและลดความเย่อหยิ่งของเธอลง"

　　......

　　เมื่อเรียนรู้จากประสบการณ์ของเธอในวันก่อน แก้วกานดาก็ไม่รอช้าที่จะกลับบ้านและออกจากออฟฟิศทันทีหลังเลิกงาน เธอหวังว่าเธอจะเตรียมอาหารดีๆ ก่อนที่กรจะเลิกงานเพื่อเขาจะได้ไม่หิวมาก

　　เมื่อเธอไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อวัตถุดิบ เธอโทรหาเขา

　　ขณะที่เธอโทรมานั้น กรกำลังประชุมด่วนกับผู้บริหารระดับสูงหลายคน

　　เขายกมือขึ้นและโบกมือให้ทุกคนเงียบ จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถามว่า "มีเรื่องอะไรเหรอ?"

　　แก้วกานดาพูดว่า "ฉันอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต มีอะไรที่คุณชอบกินไหม"

　　เขาตอบอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่จุกจิกเรื่องอาหารหรอก แล้วแต่คุณเลลย”

　　ขณะที่กรพูดแบบนี้ อิงกมลและณัทก็ยืนอยู่ข้างๆ เขา เมื่อพวกเขาได้ยินที่กรพูด พวกเขาก็มองหน้ากัน

　　ถ้าเขาไม่จู้จี้จุกจิก คนอื่นก็คงไม่มีใครเป็น

　　ขณะที่กรกลับถึงบ้าน แก้วกานดาก็กำลังยุ่งอยู่ในครัว

　　เธอกำลังสวมผ้ากันเปื้อน โดยผูกผมดำยาวของเธอไว้อย่างสบายๆ เผยให้เห็นคอระหง เธอกำลังผัดด้วยไม้พายในมือของเธอ

　　เมื่อเห็นเธอแบบนี้ ก็ไม่ยากที่จะจินตนาการว่าเธอก็เก่งในที่ทำงานเช่นกัน

　　กรจ้องเธออย่างเฉยเมยเป็นเวลานานก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว “แก้วกานดา ผมกลับมาแล้ว”

　　แก้วกานดาหันกลับมาและยิ้มอย่างแผ่วเบา “คุณเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็ได้ เราใกล้จะทานข้าวเย็นแล้ว”

　　กรยืนนิ่ง “แก้วกานดา...”

　　แก้วกานดาไม่หยุดขยับมือ เธอหันกลับมามองเขาแล้วถามว่า " มีอะไรหรือเปล่าคะ"

　　“ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อ” กรอยากบอกเธอว่าเธอไม่จำเป็นต้องทำอาหารหลังจากทำงานมาทั้งวัน เพราะเขาขอให้แม่ครัวเตรียมอาหารให้ได้ แต่ในใจของเขาคิดว่าบางทีอาหารที่ภรรยาของเขาทำเองก็น่าจะดีเหมือนกัน

　　มโนภาพเกี่ยวกับบ้านของเขาคือเมื่อเขากลับถึงบ้านหลังเลิกงาน เขาได้กินอาหารร้อนๆ ที่ภรรยาของเขาทำไว้ให้เองแทนอาหารทุกมื้อที่พ่อครัวเป็นคนเตรียมให้

　　แก้วกานดาเตรียมอาหารสามจานและซุปหนึ่งอย่าง ได้แก่ ไก่ หมูผัดหัวหอม ผัดผัก และซุปเห็ด

　　ตอนเที่ยง เธอเห็นกรเลือกทานอาหารที่จืดหน่อย เธอเดาว่าเขาชอบอาหารแบบนี้ เธอจึงทำอาหารที่บ้านแบบนี้

　　กรเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับไปที่ห้องครัว จากนั้นจานอาหารก็ถูกเสิร์ฟบนโต๊ะ เมื่อเห็นหัวหอม เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทันทีแก้วกานดาไม่ได้สังเกตเขา

　　แก้วกานดาเสิร์ฟซุปให้เขาและพูดว่า "คุณยุ่งมาทั้งวันแล้ว ทานซุปสักถ้วยก่อนนะคะ"

　　"ครับ" กรหยิบถ้วยขึ้นมาและจิบ

　　แก้วกานดาตักหัวหอมใส่จานของเขา "หัวหอมดีต่อสุขภาพ คุณควรกินมากกว่านี้นะคะ"

　　"ครับ" กรพยักหน้า

　　แต่เขาไม่ได้กินมันในทันทีแต่ค่อยๆ ทานซุป

　　เขาทานหมดไปทีละถ้วย เขายังกินไก่สองสามชิ้นและผักบางชิ้น แต่ไม่ได้แตะจานข้าวที่มีหัวหอมเลย

　　ทันทีที่เธอสังเกตเห็น เธอก้มศีรษะลงและกินข้าวไปหนึ่งคำใหญ่ เธอรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย

　　แก้วกานดาไม่พูดอีก เพราะกรไม่ชอบคุยบนโต๊ะอาหาร บรรยากาศจึงเงียบมาก

　　หลังอาหารเย็น กรรับผิดชอบเรื่องล้างจาน โดยไม่พูดอะไร แก้วกานดาเดินตรงกลับไปที่ห้องตัวเอง

　　เธอรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกรไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น แต่เมื่อเธอเห็นว่าเขารู้สึกรังเกียจอาหารของเธออย่างไร เธอก็อดรู้สึกเศร้าไม่ได้

　　แต่เมื่อคิดอีกอย่าง การแต่งงานของพวกเขาไม่ได้เกิดขึ้นจากความรู้สึก มันแค่ง่ายๆ แล้วพวกเขาก็แต่งงานกัน

　　แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ก็ไม่ได้รู้จักกันดีนัก พวกเขาไม่ได้ตักอาหารให้กันเหมือนที่คู่รักทั่วไปทำกัน คราวนี้เธอไม่ระวังเกินไปเอง

　　ในอนาคต เธอจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นแขกรับเชิญในชีวิตประจำวันของเธอ เธอจะไม่ข้ามเส้นอีกเลย

　　หลังจากครุ่นคิดแล้ว แก้วกานดาก็หยุดคิดเรื่องนี้

　　เธอเปิดคอมพิวเตอร์และพร้อมที่จะตรวจสอบแผนสำหรับโครงการสตาร์โกลว์ ในวันศุกร์จะเป็นวันประกวดราคา ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้มานานแล้ว เธอทำผิดพลาดไม่ได้

　　แก้วกานดาคลิกที่โฟลเดอร์ แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นข้างๆ เธอ

　　เธอมองดูโทรศัพท์และเห็นว่าเป็นฟ้า รินกุล เพื่อนสนิทของเธอ เมื่อเธอรับสาย เธอได้ยินเสียงโกรธจัดของฟ้า “นังตัวดี แกไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมแกไม่บอกฉันว่าแกย้ายไปแล้ว? แกอยากทำให้ฉันกลัวจนตายเลยหรือไง"

　　ฟ้าเป็นทั้งเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมและวิทยาลัยของเธอ เมื่อแก้วกานดาออกจากบ้าน ฟ้าเป็นคนเดียวที่เธอมี

　　เมื่อแก้วกานดาตัดสินใจทำงานในเมืองนี้แล้ว ฟ้าก็จัดกระเป๋าเดินทางโดยไม่ได้คิดอะไร และรีบออกมาและมุ่งหน้ามาหาแก้วกานดาทันที

　　เธอกังวลว่าแก้วกานดาจะทำอะไรโง่ๆ ขณะอยู่คนเดียว ดังนั้นเธอจึงอยากอยู่เป็นเพื่อนแก้วกานดาสักสองเดือนแล้วจึงกลับไป หลังจากที่แก้วกานดาตั้งตัวได้