ปั่นรัก - ก็แค่คนปากหนักทั้งที่รักจะเป็นจะตาย (หวงเมียหนัก กินเมียดุ) * จากเดิมไรท์ตั้งชื่อ ปั่นรัก แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนเป็น ปั่น(ให้)รัก นะคะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องมากกว่า ส่วนใครจะปั่น หรือใครจะถูกปั่น ไปหาอ่านเอาเองเจ้าค้า * ฉาก NC จะไม่ค่อยมีน๊า เพราะเราไม่หนัดเล๊ย แต่จะพยายามให้ได้ฟินกันบ้าง แต่ไม่ชัวร์เจงๆ ว่าจาถูกใจรี้ดหรือเปล่า อย่าว่าเราน๊า * การเดินเรื่อง ก็จะสลับไปมาบ้าง เพราะเราปรับพอตใหม่ คือจากตอนแรกจะเขียนเรียง 1 2 3 4 5 แต่เปลี่ยนใจปุบปับ เป็นไม่มีระบบระเบียบ

ท่านประธานหน้าหล่ออย่าง ววัชร ต้องช่วยแม่ไม่ให้ทุกข์ใจ ด้วยการฉกรดาวดีไปจากอกพ่อ ที่เจ้าชู้ไม่เลิก พอได้เธอเขาก็ติดใจ แต่แม่ก็ทำให้ต้องปล่อยเธอไป โดยไม่รู้ว่าเธอไม่ได้ไปตัวเปล่า พอรู้ทีหลัง เขาจึงต้องทวงคืนอย่างเอาเป็นเอาตาย +++ รดาวดี หรือชื่อใหม่คือ นัดดากร เพื่อช่วยชีวิตแม่ที่นอนรักษาตัวในโรงพยาบาล กับช่วยพี่ชายไม่ให้ต้องโทษรุนแรง เธอจำเป็นต้องใช้ความสาวเข้าแลก แต่เธอก็คาดไม่ถึง ว่าจะพ่วงชีวิตที่เหลือของตัวเองไปด้วย เมื่อมีลูกของเขาอยู่ในตัว เธอต้องการให้เขารับผิดชอบ แต่เขากลับหนีหน้า แถมยังไล่เธอให้ออกไปจากชีวิตเขา ชนิดไม่ต้องเผาผีกันอีก แล้วมันใช่เหรอ! ที่เขาจะมาบอกเธอว่าอยากได้ลูกคืน เธอเหรอจะเชื่อ! ในเมื่อเขาไม่เคยสนด้วยซ้ำ

ดนตร์ เจ้านายจอมเจ้าเล่ห์ จอมร้ายกาจ จอมเรื่องมาก ที่เปลี่ยนเลขาเป็นว่าเล่น คัดเฟ้นเลขาอย่างเข้มข้น แต่จนแล้วจนรอดก็ต้องมาเจอ ผู้ช่วยเลขาหน้าใส ปากไวใจเร็วอย่างหนูช่า .............. “ชื่อคุณคือพิชชา อรุณเรืองรัตน์เหรอ” ดนตร์ก้มลงไปอ่านในใบสมัครอีกรอบ ก่อนจะเงยขึ้นมองเจ้าของชื่อที่ทรุดกายลงนั่งที่เดิม “ค่ะ” “ที่เก่าเท่าไหร่ ผมมีเวลาน้อยนะ จะบอกหรือไม่บอก” “เอ่อ! สามหมื่นค่ะ” “คุณจะมีปัญหามั้ย ถ้าผมเรียกให้มาช่วยงานในวันหยุด หรือต้องทำงานต่อดึกๆ แต่ผมก็จ่ายโอทีตามกฎหมายแรงงานนะ เผลอๆ จ่ายมากกว่าด้วย อันนี้แล้วแต่ว่าคุณจะทำงานถูกใจผมมากน้อยแค่ไหน” “ไม่มีปัญหาค่ะ” “ดี แล้วปกติคุณใส่รองเท้าส้นสูงหรือส้นเรียบ” “คะ?” “ตอบผมมา รู้ไว้ด้วยว่าถ้าเราจะทำงานด้วยกัน ผมไม่ชอบต้องพูดซ้ำ โอเค๊ ตอบ!” “ส่วนใหญ่จะเรียบค่ะ” “เพราะ?” “เดินคล่องดีค่ะ แต่เวลาออกงานก็มีบ้างที่ใส่ส้นสูง” “กี่นิ้ว สาม สี่ หรือว่าห้า?” “เอ่อ! สองถึงสามค่ะ” “ชอบแต่งหน้ามั้ย วันนี้คุณไม่แต่ง แล้ววันต่อไปจะแต่งมั้ย หมายถึงเวลามาทำงานที่นี่?” “ปกติไม่แต่งค่ะ ยกเว้นเวลาออกงานมีบ้างนิดหน่อยค่ะ” “ใส่กระโปรงสั้นหรือยาว?” “คะ?” เริ่มหมั่นไส้ไม่น้อยแล้ว จะถามอะไรนักหนาและไม่เกี่ยวกับงานสักนิด “ตอบผมมา” คนสัมภาษณ์เลยส่งเสียงหนักให้ เพราะรำคาญเช่นกัน “เอ่อ! ส่วนใหญ่จะยาวค่ะ หรือบางทีถ้าต้องออกนอกออฟฟิศก็จะใส่กางเกงค่ะ” “มีแฟนหรือยัง? ในนี้บอกว่ายังไม่แต่งงาน แต่ไม่ได้หมายความว่าจะยังไม่มีแฟน” “คะ?” พิชชาส่งเสียงสูงนิดๆ เพราะรู้สึกว่ามันจะมากไปแล้ว ลามมาถึงเรื่องส่วนตัวแล้ว มาสมัครงานนะ ไม่ได้มาหาแฟนหรือหาคู่เดต จะได้มาถามซอกแซก “ยัง” “ยังนี่คืออะไร คุณนาถยังไม่บอก หรือยังไม่มีแฟน หรือว่ามีแฟนแล้วแต่ยังไม่ได้แต่งงาน” “ทั้งสามอย่างค่ะ” “ทำอาหารเป็นมั้ย?” “เป็นค่ะ” “อาหารอะไร ไทย จีน ยุโรป?” “เอ่อ! ส่วนใหญ่จะไทยค่ะ จีนก็แบบง่ายๆ ยุโรปก็จะแค่พวกพาสต้ากับสเต๊กค่ะ” “โอเค ผมสรุปคร่าวๆ นะ ว่าคุณมีประสบการณ์ด้านเลขาสามปี นับตั้งแต่เรียนจบก็ทำงานที่เดียวมาตลอด ได้เงินเดือนสามหมื่น คุณไม่ค่อยใส่ส้นสูง ไม่ค่อยแต่งหน้า ไม่มีปัญหาถ้าถูกเรียกมาช่วยงานในวันหยุด หรือทำงานล่วงเวลาดึกๆ ดื่นๆ คุณใส่กระโปรงยาวมากกว่าสั้นหรือไม่ก็ใส่กางเกง คุณไม่มีแฟน คุณทำอาหารไทยเป็นหลัก จีนก็แบบง่ายๆ ยุโรปก็จะแค่พวกพาสต้ากับสเต๊ก ทั้งหมดนี้ถูกต้องมั้ย?”