Chapter 1:The Unexpected Encounter Nagsimula ang malambot na patak ng mga patak ng ulan bilang isang mahinang bulong sa bintana, na naging isang maindayog na symphony na pumuno sa maliit na cafe. Umupo si Mia sa kanyang karaniwang sulok, isang umuusok na tasa ng kape ang duyan sa kanyang mga kamay, nawala ang kanyang tingin sa mundo sa labas. Ang mga lansangan ay kumikinang sa repleksyon ng mga ilaw sa kalye, na lumilikha ng isang mahiwagang kapaligiran na tila nag-aanyaya sa mga panaginip.Habang bumuhos ang ulan, bumulong ang café sa daldalan, ngunit naramdaman ni Mia ang pamilyar na pakiramdam ng pag-iisa. Palagi siyang nakatagpo ng ginhawa sa ulan; para bang ang bawat patak ay nahuhugasan ang kanyang mga alalahanin, iniwan siyang malayang mangarap. Gayunpaman, ngayon, may pinagbabatayan na pagkabalisa. Hindi niya maalis ang pakiramdam na may isang bagay—o isang tao—ang magbabago sa kanyang gawain. Sa sandaling iyon, bumukas ang pinto, at isang bugso ng hangin na sinamahan ng isang malakas na ulan ang pumasok. Isa itong lalaki, matangkad at magulo, na may maitim na buhok na nakakapit sa kanyang noo. Tumingin siya sa paligid, sinisipat ang mataong café, at si Mia ay likas na napabuntong-hininga. Nagtama ang kanilang mga mata. Sa sandaling iyon, nawala ang mundo sa paligid niya. Ang mga tawanan, ang mga lagaslas ng mga tasa, ang tunog ng ulan—lahat ito ay natunaw sa kanyang paligid. May kung anong bagay sa kanya—isang kislap, isang koneksyon na hindi niya lubos malagay. Lumapit siya sa counter, at hindi maiwasan ni Mia na magnakaw ng tingin. Habang nag-order siya ng kape, napansin niya ang paraan ng pagngiti nito, ang mga mata ay lumukot sa mga sulok. Ito ay tunay, mainit-init, at nagpadala ito ng kaba sa kanyang dibdib. “Is this seat taken?”tanong niya sabay tango sa bakanteng upuan sa table niya. "Um, hindi, hindi naman," sagot niya, ang boses niya ay halos pabulong. Umupo siya, tinanggal ang basang jacket at inilagay sa upuan sa tabi niya.“I didn’t expect the weather to turn like this,”sabi niya, habang nakatingin sa ulan. "Ngunit sa palagay ko ang buhay ay may paraan upang masupresa tayo bigla."Napangiti si Mia, naiintriga sa pagiging usapan basta about sa kapaligiran.“It’s true. Sometimes the best moments come from unexpected changes." “Exactly! I’m Jake, by the way.”Inunat niya ang kanyang kamay, at kinuha ito ni Mia, nakaramdam ng kuryente sa maikling kontak. Habang nag-uusap sila, patuloy ang pagbuhos ng ulan sa labas, na bumubuo ng isang maaliwalas na cocoon sa paligid ng kanilang maliit na sulok ng cafe. Nagbahagi sila ng tawanan at mga kuwento, natuklasan ang mga karaniwang interes at isang magkabahaging pagmamahal para sa mga pakikipagsapalaran na basang-ulan. Bawat sandali ay parang isang pahinang lumiliko sa isang kwento na pareho nilang gustong isulat. Habang napuno ang cafe ng bango ng kape at tunog ng mga patak ng ulan, naramdaman ni Mia ang pag-asa na pumupukaw sa kanyang kalooban. Minsan, mahahanap ka ng pag-ibig sa hindi mo inaasahan, tulad ng biglaang pagbuhos ng ulan sa maliwanag na araw.