Merhaba adım, GÜL ....Büyük bir şehrin kucak açtığı küçük bir bebektim, merhameti ve sevmeyi babamdan öğrendim küçük yaşlarda bana karşı olan sevgisini benimle beraber büyütüyordu,ben büyüdükçe babamın sevgisi daha da büyüyordu ,dört erkek kardeşimin içinde tek kız çocuğu olarak büyüyordum annem erkek kardeşlerime düşkün ama babam bana daha düşkündü .....Babamın sevgisi o kadar yüce bir sevgiydi ki annemin gazına gelerek bana vuracak bile olsa anneme arkasını dönüp iki elini yanağımda birbirine vurarak şaklatır bana göz kırpar bende yalandan ağlardım ,Ergenlik çağlarıma geldiğimde annem tarafından kısıtlanmaya başlamıştım erkek kardeşlerim bir yere gidecek olsa özgürce gidiyor ama ben o kız çocuğu deyimi ile mücadele ediyordum ,, KIZ ÇOCUĞU OLMAK ,ne zor birşeymiş çevredekilerin güzel bakışları benim üzerimdeyken annem neden böyle herhalde annesinden sevgi görmeden büyümüş diye düşünüyordum kişi anneden ve babadan gördüğü saygı ve sevgiyi yansıtıyordu sonuçta çocuklarına anne ve baba nasıl sevdiyse onlarda çocuklarını öyle sevecek bir birey olurlar ,ben annemi yargılamak yerine onun ananemden ne kadar baskı görerek büyüdüğünü anlayabiliyordum yaşadığım hayatın tek güzel yanı babamdı o beni o kadar çok seviyordu ki ben küçücük bir kız iken dışardan bakanların gözünde kendi gözümde koskoca bir ordu ile çarpışacak kadar cesur ve güçlüydüm kendi gözümde çünkü arkamda babam var .....Artık yavaş yavaş büyüyordum anlattıklarımdan anladığınız gibi herşey annem baskıcı ve çok sıkıcı geliyordu bana yavaş yavaş annemle kavgalarımız başladı ve onun babama beni şikayet etmeleride başladı babamla aramda hiçbir sorun yok iken annemle aramda çıt sesini bile çıkarmam problem yaratıyordu ....Sevilmediğimi düşünmedim hiçbir zaman anneme kıyamıyordum çünkü ,doğum tarihimi ezberlemeye başladım artık 11.07.1988 ne güzel bir çocuktum ben aynaya baktıkça kendimle gurur duyuyordum babam beni öyle çok seviyordu ki aynaya baktığımda kendimi öyle güzel görüyorumki ....siyah belime kadar inen dalgalı saçlarım,kahverengi gözlerim,pürüzsüz yüzüm,kusursuz güzelliğim vardı bana göre ben çok güzelim çünkü babam öyle seviyor beni .....Annem birgün ağlayarak içeri girdi babama ve bize hamile olduğunu söyledi babam kızdı aldır dedi annem hayır aldırmayacağım çocuk bizim doğuracağım dedi ,babam aldır deyince inanamadım yüreğim cız etti o gün sahiplendim yüreğimle daha annemin karnındaki kardeşimi ,,kardeşim annemin karnında daha beş aylıkken bir gece annem kalkın deprem oluyor diye bağırmaya başladı deprem neydiki bilmiyorduk hiçbirimiz annem ve babam haricinde ,babam geldi odamıza hepimizi dışarı çıkardı yere basıyorduk ama yer dalga dalga oluyordu ayağımızın altında 3 katlı binamızın giriş katında yaşadığımız deprem sahnesi çok korkunçtu ve üstelik annem 5 aylık hamileydi ....Biz deprem gecesi saat 3 te battaniyelerin altında evimizin karşısındaki çimenlikte sabahladık tv seyredemiyoruz korkudan eve giremiyoruz ve sadece radyolardan dinleyerek gündemi takip edebiliyoruz sadece ....Deprem tehlikesi geçince evimize girebildik ,aradan 4 ay geçti annem ben biryere kadar gidip geleceğim teyzenizi üzmeyin tamammı deyip bizi teyzemize emanet etmişti akşam olunca annem kucağında bebekle geldi kardeşim doğmuş canım annem bizi merak etmesin diye söylemedi bize ama teyzem dayanamamış söylemişti kardeşimizin doğacağını öğrenince diğer kardeşlerimle birlikte adeta camlara yapıştık hiç ayrılmadan gözümüz yolda onları bekledik sonunda geldiler .....Kardeşim çok tatlıydı babamın aldır onu dediği gün aklıma geliyordu böyle tatlı birşeye nasıl kıyar insan annem iyiki babamın her dediğini yapmayan ondan korkmayan dik kafalı ve cesur bir kadın yoksa bugün kardeşim aramızda olmayacaktı ....Annemi hiç üzmedim ,kardeşim olduktan sonra daha çok sevdim annemi kardeşimle aramda 11 yaş vardı ben 1988 kardeşim ise 99 doğumlu....Adeta küçük annesi olmuştum kardeşim annem onu doyuruyor ,altını değiştiriyor ondan sonra bana veriyordu sabahtan akşama kadar kucağımda taşıyordum hiç yorulmadan kollarımın arasında onu şefkatle sallayıp uyutuyordum kokusu çok güzeldi sürekli kokluyordum onu ....Beş kardeşiz artık dört erkek ve bir kızdan oluşan beş kardeşiz annem ben kardeşime baktıkça ilgilendikçe bana merhamet ediyordu ,kıyamıyor ve bana hiç kızmıyordu bende annemi çok seviyordum sanki bana koca bir servet vermişti dünyanın en güzel duygusu insanın bir kardeşi olması .....Kardeşim büyüdükçe evin neşesi ve eğlencesi olmaya başlamıştı ,annem arasıra babama sitem ediyordu kardeşimi severken aldır dediğin çocuğu seviyorsun diyordu ,babamda ona gülerek karşılık veriyordu ...Kardeşimin en büyük şansı annemdi ve babamında en büyük şansı yeni doğan kardeşimdi ....Günler kardeşimin peşinde gezerek geçiyordu ailecek onu büyütmeye çalışıyorduk ....Okula gidecek çağlara geldi artık kardeşim 7 yaşında ve ben artık 18 yaşımdayım liseden mezun oldum ve bir sevgilim var artık ama ailemin haberi yoktu söylemedim kızmalarından korkuyordum kabul etmezler böyle şeyleri hiç mütevazi kesim bizimki