“Ahhh! Ezman…” diye dişlerim arasında inledim, odaya girer girmez kapıya yaslamış eteğimi yukarıya sıyırmıştı. Çamaşırımı bir hareketiyle yana itekleyip “Kalçanı çıkar!” Diye belimden tuttu, dediğini yaptım ellerimi kapıya yaslayıp kalçamı ona doğru çıkardım, fermuar sesinin hemen ardından iri erkekliğinin varlığını hissettim tam kalçalarımın üzerine değdi, nefesim kesilmişti. Onun varlığı, baskınlığı, şehveti beni kendimden geçirmeye yetiyordu. Çamaşırımı çıkarma gereği duymadan kalçalarım arasından girişime dayandı ve bir anda içime itti kendini. “Ahhh!” Diye çığlığımı koca eli engelledi. Elini dudaklarım üzerine sıkıca kapatıp kendini çekerek daha sert itti, dişlerimi sıkıp kafamı geriye yatırdım. Daha iki haftadır evliydik ama evliliğimizin süresinden çok birlikteliğimiz olmuştu. İlk günden belli konağa gelince beni odaya çekip sevişiyordu. Sonra da aşağı inip konaktakilerle yemek yiyorduk. İkimizde çıkar uğruna evlenmiştik, birbirimizden bir beklentimiz yoktu. Ben onu Ağa diye istemiştim o da artık yaşı geldiğinden evlendireceklerdi diye beni istemişti. Ezman Dirijan 33 yaşında, Ben Asmîn Dirijan 23 yaşındaydım. Babam beni köydeki yaşlı birine verecekken Ezman istemişti. Yaşlı birine kuma olmaktansa duygusuz ağayla evlenmeyi istemiştim. Babamın işine gelmişti, çokça başlık parasını alıp vermişti hemen. Şimdi ise onun içimde ki seri ve sert hareketlerini avucunun içine inleyerek karşılık veriyordum. İlk günden belli koynundaydım. Ben ikimizde çıkar uğruna evlendiğimizi varsayıp beni görmezden geleceğini sanmıştım fakat öyle değildi, ilk geceden belli beni koynuna alıyordu. Ama sonrası yoktu. İşi bitince üzerini düzeltip sigarasını yakıp oturuyordu. Sevişirken öyle kelimeler kullanıyordu ki, tamam ben bu adamı kendime aşık ederim diyordum, bitince bakıyordum yine o soğuk adam karşımdaydı. Ezman Dirijan. Burnu kaf dağında geceleri şehvetli gündüzleri buz gibi adam.

“Boran Ağa sen kendini ne zannediyorsun? Sen bana engel olabileceğini mi sanıyorsun ha?” Diye nefes nefese kalmış bir hâlde yükseldim, sinirden ellerim titriyor, nefesimi düzene sokamıyordum. Boğazına yapışasım geliyordu, böyle dik dik konuştukça beni çıldırtıyordu. Bilerek yapıyordu, damarıma basıyordu “Seni görmek istemiyorum, nefret ediyorum anlıyor musun?” Diye bağırdım ve kolumu parmaklarının arasından çekmeye çalıştım, çalıştım çünkü öyle bir kıstırmıştı ki ne hareket edebiliyordum ne de kolumu ondan kurtarabiliyordum. Kısılmış kalmıştım. Geriye bir adım daha attım o da aynı şekil üzerime geldi bir adım, dolan gözlerimle “Ne istiyorsun benden, yeter, bıktım…. Boşa sende kurtul, bende kurtulayım” “Boşayayım ha?” Dedi dalga geçercesine, “boşayayımda sen de geber bende gebereyim” “Bıktım….” Diye iç çektim, “sendende, ailemden de, herşeyden de bıktım” “Bıktın diye o şerefsizle mi konuştun, cevabın bu mu Gülnihal Turan” diye dişleri arasından tısladı. Gözlerimi sinirle kapatıp açtım, “Ben Gülnihal Şahmeran’ım” “Gülnihal Turan’sın, sen Boran Turan’ın karısı, Turan aşiretinin gelinisin, buna göre davranacaksın, ister kabul et ister etme Gülnihal sen benim karımsın” “O herifle de bir daha değil konuşmayı gözünün değdiğini hissedeyim, bak göreyim demiyorum Gülnihal, hele bir hissedeyim. Bak o zaman engel olmak neymiş sana gösteririm” diye beni sertçe yatağın üzerine itti ve kendi de kollarını yanıma koyarak üzerime eğildi.

"Berdel, berdel olacak..." diyen ses kulaklarımda çınladı beynimde yankı yaptı.Babamın gözlerinin bir kaç saniyeliğine bana kaymasıyla tekrar çevrilmesi bir oldu "başka yolu yok mudur ağalar" çaresiz çıkan babamın sesi aslında her şeyi ortaya seriyordu. Bundan başka yol yoktu bunu burada oturan herkesde biliyordu. "Başka yolu olmadığını sende biliyorsun Haşmet ağa..." diyen adamın ses tonu bir miktarda kızgın çıkmıştı "ne kadar ağa olursak olalım bir suç işlendi ve bunun sonucunu çekecekler." "Çekeceler tabii de..." deyip duraksayan babam acıyan gözlerini mavi gözlerime tekrar çıkardı, "ben bir umut..." dedi nefeslenerek. Gözümden akan yaşlar çoğaldı. Başka yolu yoktu, abimin yaptığı şeyin cezası benim boynuma kalmış, cezası ise iki suçsuz insana kesilmişti. "Onlar kaçsalar da..." diyen Sergen ağanın sesi yankılandı "Lazen aşireti herşeyi usulünce yapmak ister..." "Akşama kızınız Ahunaz'ı, Kılıç Lazen'e istemeye geliyoruz" diyen Sergen ağa'yla hıçkırıklarım koca taş duvarlarda yankılandı... ****

"Kara Şah" Dediğinde yerimde titredim. Ellerim, ayaklarım boşaldı bir anda.Karşımdaydı, iki yıldır peşinden koştuğum kim olduğunu didik didik aradığım adam şuan karşımda rahatça oturuyordu.Yutkundum."Neden peşimdesin Şimal Yılmaz."Adımı da biliyordu, alt dudağımı ısırıp gözlerine baktım. O kadar korkutucu ve kendinden emin duruyordu ki, bu benim hayalimde ki adam değildi. Ben böyle bir şey beklemiyordum. Çok korkutucuydu, ben ne yapacağımı bilmiyordum. Ortada kalmış bir halde yalnızca adama bakıyordum."Amacın ne senin?" Diye sordu.Sesinde ki tehdit edici tını, vücudumu ürpertti."Sana diyorum duymuyor musun Şimal Yılmaz. Amacın ne senin, neyin peşindesin. İki yıldır tüm villaların etrafında gezdin. Neden?"İki yıldır peşinde olduğumun farkında mıydı yani? O kadar da dikkatli olmuştum ve saklanmıştım. Demek ki saklanamamıştım.Yerinden ayağı kalkmasıyla bir adım geriye attım. O ise hiç istifini bozmadan üstüme üstüme doğru gelmeye devam etti. Bu karanlık, siyahlara bürünmüş odada bizden başka hiç kimse yoktu. Tüm korumaları da odadan çıkarmıştı. Yalnızca Kara ve ben vardım. Kara, adı gibi etrafı da karaydı. Son adımımı da geriye atmamla sırtımı duvara çarptım. Ah lanet olsun, yolun sonu görünmüştü bana. Bittin sen Şimal, kendi kazdığın kuyuya kendin düştün kızım. Bu adamdan kurtuluş yoktu. Ellerini iki yanıma koyup bana doğru başını eğerek "Sen.." diyerek sertçe yutkunmasıyla adem elması yukarı aşağı oynadı. Gözlerim direkt oraya kaymıştı. "Beni neden arıyordun? Son kez soruyorum bir daha sormam." Yutkunup, gözlerine baktım. "Adını duydum." dedim zoraki bir sesle ama öyle korkuyordum ki bu sesime bile yansımıştı. "Senin..." Tek kaşını kaldırıp indirerek "Adımı duydun?" dediğinde başımı sallayarak onayladım. "Mafya olduğunu öğrendim. Ama asıl konu bu değil, başka bir şey de varmış. O yüzden aradım seni başka bir amacım yok." dedim bir çırpıda hızlıca konuşarak. "Başka bir şey?" "Hıı." Diye mırıldandım. "Neymiş o başka bir şey?" Gözlerimi kırpıştırıp, derin bir nefes aldım. Soğuk soğuk terliyordum resmen. Kendi de ne olduğunu biliyordu ama ısrarla üstüme üstüme gelerek soruydu."Şimal..." elini önüme düşen saçıma götürüp kulağımın arkasına götürürken başını kulağıma eğerek kısık bir ses tonuyla "Kuralcı ve Dominant yanımı mı merak ettin?"

"Beni sen terk ettin Cihad" dedim öfke ile, hâlâ o günleri hatırladıkça midem düğümleniyordu. "Bırakan sensin. Şimdi gelip bana hesap soramazsın" dedim sesimi kısık tutmaya çalışarak. İçeridekilerden biri duyacak diye ödüm kopuyordu. 5 yıldır, tam 5 yıl önce beni bırakıp gitmişti. Daha sonra da ne olduysa hapise girmişti. Şimdi de gelmiş bana hesap soruyordu. Hiç bir hakkı yoktu, olamazdı. Karşısın da eski Deva yoktu, ona kanacak değildim. Ben 21 yaşında ki toy Deva değil, 26 yaşında ki ayakları üzerinde durabilen bir kadındım artık. Karşısın da pıstırabileceği bir kız çocuğu yoktu. Kendisi de toy delikanlı değildi, o kara gözleri daha durgundu, daha sertti. Yüzünde ki kirli sakalları, çatık kaşları, kemikli suratı onu daha da olgunlaştırmıştı. Artık 27 değil, 32 yaşındaydı. İkimizde büyümüştük. "Deva.." Dedi tok sesiyle, "bir soru sordum. Tek bir soru" diye kaşları çatıldıkça alnında ki yara derinleşti. Hiç iyileşmeyecek olan yara. "Onu seviyor musun?" Diye tekrar sorusunu dillendirdi. Yutkundum. Aradan beş yıl geçmiş olsa da benim kalbim ondan başkasına ne atmıştı, ne de dönüp bakmıştı. Ben onda tutsak kalmıştım, o gitti ben kendimi her şeye kapattım. O gitti eski cıvıl cıvıl olan Deva'da gitti. "Seni ilgilendirmez. Beni rahat bırak sadece" diye kolumu kendime çektim. Gözleri daha da karardı, mavi gözlerimi kırpıştırıp bir adım geri gittim. Geri gidecek yer de kalmamıştı, birazdan biri gelse buraya her şey bir çıkmaza girecekti. Aramızda ki ilişkiyi eskiden de kimse bilmiyordu. Ben okulum bitene kadar saklamak istemiştim o her ne kadar söylemek istese de. İyi ki kimse bilmemişti, beni terk ettiği zaman mahalle daha çok konuşacaktı. Daha çok konuşulacaktı. Hiç unutulmazdı. Ben onların altın da kalamazdım. "İlgilendirir. Hâlâ karımsın" dedi üzerine basa basa, "gittiğin an bitti Cihad. Ben sildim her şeyi" diye gözlerine öfkeyle baktım. Üzerime ağır bir adım daha attı. Kaçacak bir yerim kalmadığından daha dik durdum. "İstesen de silemezsin zaten. Boşamadım seni Deva, evliyken başkasını mı aldın hayatına""Ben senin gibi aşağılık değilim defol git Cihad. Boşa bitsin de kurtulayım" dedim. Bir delilik yaparak dini nikaha evet demiştim. En yakın arkadaşlarım dahil hiç kimse bilmiyordu bunları. Ben sadece salaktım. Şimdi daha iyi anlıyordum, beni ardında bırakıp giden adama tüm hayatımı vermiştim. Kalbimi vermiştim, aşkımı vermiştim, bedenimi vermiştim.

"Gitmek istiyorsan git..." Dedi bana kapıyı göstererek "ama nasıl tek geldiysen öyle gidersin Dilşah" diye bağırdı. Dolan gözlerim ile yutkundum. "Saçmalama iki çocuğumu sana bırakıp gidecek değilim" "O zaman sineye çekip oturacaksın Dilşah" sinirle gözlerim döndü. Beynime kan hücum etti neredeyse "ne demek sineye çek. Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu Bozgun. Senin yaptığını ben yapsam, ben aldatsam ne yapardın" diye benim sesim onu geçti. Yükseldim, hala hazmedemiyordum, zaten hazmedilecek bir şey değildi. Bir de sineye çek otur diyordu. Neyini sineye çekseydim. Aldatmıştı ya aldatmış. Bundan ötesi yoktu. Ben herşeyim bellediğim adam benden başkasına gitmişti. "Aldatmadım lan. Kendi kendine kurup durma" "Kurmuyorum Bozgun. Olanı dillendiriyorum" diye bana ihanet eden gözyaşlarımı sertçe yüzümden sildim. Bana herkes ihanet ediyordu annem, babam, kocam... Nasıl yapabilirdi. "Çocuklarımı da alıp gideceğim. Boşanacağım senden" "Git boşa..." Dedi tekrar o indiği yerden yükselerek tekrar bağrışlarımız bizi esir aldı. "Bak ki hangi avukat seni benden boşuyor. Hiç kimse seni benden alamaz. Beni dinleyeceksin önce, Ha yine gitmek istiyorsan tek başına gidersin Dilşah"

"Ya sen kimsin ki karışıyorsun ha sevgilim misin? , kocam mısın?" diyerek yüzünü haykırdım. O da iyice yüzüme doğru eğildi dudaklarımızın arasında santimle vardı ve bu durum hiç hoşuma gitmiyordu ama ona inat geri çekilmedim gözlerimi kısarak gözlerine odaklandım. " yakında" dedi. Ne diyordu bu ne 'yakında'. "ne diyorsun" dedim. "kocan olacağım diyorum yakında kendini buna hazırlasan iyi edersin karıcığım" Sertçe yutkunup "nereden çıktı, neyden bahsediyorsun sen" dedim. Gözlerini hiç ayırmadan "böyle karar verildi evleneceğiz" dedi. "Pardon kim karar verdi" dedim hırçınlaşarak, sabrım bitiyordu aktanın saçmalıklarını artık dinleyemeyecektim. "Yer altı"

"Eda, eda eda... " dedi o efsunlu sesiyle. Omzunun üzerinden bana dönmüş elinde ki sigarasıyla bana bakıyordu, bu gece içmiş bir şekilde gelen adama aynı ters tavrımla cevap verdim "ne var?" aslında kendindeydi ama içkili gelmesinden nefret ettiğimi de biliyordu. Bile bile bu gece içmişti. "Atarlı giderli karım" Gözlerimi devirip "karın?" dedim kendimi tutamayıp gülerek. Her günümüz abi kardeş gibi geçen Pamir\\\'in bu hali benim sevdama da hakaretti. Dumanını içine çekip havaya ağır ağır saldı "şu kelimeyi bir yabancıymış gibi dile getirmekten vazgeç. Karımsın işte" dedi, benim aksime az bir sinirli halde. Yerimde duramayarak oturduğum koltuktan ayağa kalktım "sen kendini kandır ancak Pamir. Biz seninle bir adım öteye bile gidemiyoruz, gidemeyizde" "İzin versen gideceğiz de" "İçmişsin, yat uyu. Rahatsız da etme beni" Elinde daha bitmeyen sigarayı küllüğe bastırıp söndürerek tam dibimde bitti. "He içtim Eda. Evet." dedi kafasını hızla onaylar anlamda sallayarak, "aynen öyle. İçtim." "Seninle bir adım bile gidemeyiz, ben ayrılmak istiyorum" Güldü, ruhsuz bir şekilde yüzünde gülümseme oluştu "her kavgamız da aynı şey dile geliyor farkında mısın? Ayrılacağım, boşanacağım..." dedi söylediklerimi kendi dilinde bu seferde bana karşı söyleyerek "sormadın neden böyleyiz diye. Bir gün sormadın." "Neyini sorayım" dedim haklı bir isyanla, titreyen dudaklarımı zorlukla zapt edip "biz evlendiğimizden beri böyleyiz. Yürütemiyorum" "Eda, sabah konuşalım tamam. Kırmak istemiyorum seni" "Neyi? Neyi konuşacağız" "Boşanmıyorum tamam mı? İzin de vermiyorum. Karımsın ve artık bu konuyu kapat" "Ha bir de...." dedi aklına yeni bir şey gelmiş gibi iyice dibime girerek kulağıma eğildi "bir daha boşanma kağıdı elime gelmesin Eda."

"Ben Zamir" dedi adının üzerine bastırarak."Benim kumarhaneme girdiysen. Burdan benim iznim olmadan da çıkışın olmayacak. Sınırlarımdasın."Yutkunup bir adım geriye atmak istedim ama belimi öyle bir sıktı ki, olduğum yerde durdum."İpek kor. Benim kurallarımın içindesin. Ayağını denk al."

"Yeni bir döngüye giriyoruz" diye fısıldadım. Kendime de bunu hatırlatmaktan çekinmeyerek devam ettim "ben o evlilik sözleşmesini de asla imzalamıyorum" Dik dik bana bakan yeşil kuyulara bakıp devam ettim "eğer bu eve başka bir kadının gelmesini bırak aklından dahi geçerse Aktan. Beni ve Gece'yi unut" diye her kelimenin üzerine basa basa dile getirdim. "Seni yakarım" diye sözlerimi tamamladım.

"Seni öldüreceğim" diyen sert ve hırıltılı sesle histerik bir kahkaha attım. "Bu haldeyken kimin kimi öldürdüğü konusunda yanlışın var" diyerek kendimi sertçe sürttüm "Sikeyim" diyen altımda ki adamın uzun kızıl saçlarımı parmaklarına dolamasıyla beni altına alıp kendisi üste çıktı... "Bakalım şimdi kim kimi öldürecek Diba" hırltılı sesi benim çığlığımla son buldu, haber vermeden kendini tümüyle içime itmesiyle kasıklarımda büyük bir acı hissettim.İçim parçalanmış gibi hissediyordum. "Öldürüyorsun beni Diba..." dudaklarımın üzerine doğru son kelimelerini dile getirdi "Yakıyorsun, yanıyorum"... *** +18 bir kitaptır şimdiden söylüyorum \\\\\\\'ayy, ıyy, öğğ" yazacaksanız hiç okumaya başlamayın lütfen ?

"18 yaş altı yasak değil mi?" hem gözlerimin içine bakıyor hemde yanında mekanın sahibi olan Metin\\\'le konuşuyordu. Kimsenin konuşmasına müsaade etmeden kendim araya girdim. "18 yaşındayım." diye,bir miktar sesimi yükselterek konuştum. Başını iki yana sallayıp kabul etmedi. "Daha gece on ikiyi geçmedi. Seni emniyete alacağız." dediğinde inanmazca kafamı iki yana sallayıp geriye doğru bir adım attım. Gecemi zehir etmek için bilerek gelmiş ve başarıyordu da. Gözlerimi büyüterek "Gerçekten mi?" diye, ağzımın içinde mırıldandım. Bar sessizliğe bürünmüş tüm gözler bizim üzerimizdeydi. Sinirimi yatıştırmak adını başımı tavana kaldırıp yanıp sönen lambaya baktım. Alparslan\\\'dan kurtuluşum yoktu, bunu gözlerinde ki sinir ve öfkeden çok net anlamıştım. Emniyete gidip ifademi verdikten sonra bu sefer beni tutamayacağını bilmeliydi. Ellerimi ona doğru uzatıp, biçimli kaşlarımı kaldırıp indirerek, "Birde kelepçeyi tak tam olsun" diyip dalga geçtiğimde, Alparslan arkasında duran memura doğru başını döndürüp, "Kelepçe..." dediğinde polis memuru kendi kelepçelerini Alparslan\\\'a uzattı. Başımı yana yatırıp "Yuh artık..." beni kaale almayarak uzatmış olduğum kollarıma kelepçeyi taktı. Kollarıma taktığı kelepçeye birde yanımda yürü dercesine bakan Alparslana inanmaz bir halde baktım.

Bizim hikayemiz Arslanın beni bulmasıyla başladı. ARSLAN DEMİR KARA ; "Seni kimseyle paylaşamam doktor sen benimsin" Askerlerin sesi hep ciddidir ama bugün bu kelimelerinden arslan daha bi hırslı daha bi ciddiydi. "sadece evliliğimiz görevimiz için Arslancık" benim bu kelimeyi kullanmam onu hepten çıldırtmış gibi masanın üzerindekileri eliyle yere fırlattı. "bu kadar ciddiye alma Arslancık sen bana demedin mi ?doktor çok ciddiye alıyorsun diye" onun kelimeleriyle onu vuruyordum. Ama çok kırmıştı beni.. Arslan kaşlarını olabildiğince çatıp sinirle üzerime gelip dudaklarımı olabildiğince hırsla öpmeye başladı.