เสือเงียบไม่พูดอะไร ได้แต่สูดควันบุหรี่เข้าเต็มปอด เดินตามเพื่อนรักไปทว่าเขากลับหยุดชะงักเมื่อออกจากซอกมาแล้วสายตาพลันเหลือบไปเห็นหญิงสาวรูปร่างอรชรในชุดนักศึกษาเดินฝ่าความมืดมาคนเดียว พร้อมแสงไฟจากจอมือถือและไฟฉายด้านหลังส่องพื้นให้แสงสว่าง พึมพำร้องเพลงอย่างไม่สนใจว่ากำลังมีคนพร่ำมองอยู่ "กูเจอเหยื่อและ"

‘ความสุขที่เคยมีและการใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นของนักศึกษาสาวได้หมดไป เพราะความเป็นห่วงเพื่อนรักทำให้เธอรั้นไม่ฟังคำห้ามเตือนของเพื่อนรักอีกคน จนได้มาพบเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เมื่อเขาและพวกเพื่อนพากันออกมาปล้นครั้งใหญ่ แต่ความโชคร้ายดันมาเยือนเธอ ได้นำพาเขาให้วิ่งตรงมาหา’ Spoil~ "มะ..หมายความว่าไง แต่ฉันมาส่งนายถึงที่แล้วนะ" เธอเบิกตาโพลงกว้างพอจะเข้าใจในคำพูดของเขาว่าหมายถึงอะไร​ แต่พยายามต่อรองเพื่อหวังให้เขาปล่อย​ รู้ทั้งรู้ว่ายากแทบจะไม่มีโอกาสนั้นก็ดีกว่ายอมอะไรง่ายๆ "ส่งแล้วยังไง?" "นายก็ต้องปล่อยฉันกลับสิ" "เหอะ! ปล่อยกลับให้มึงเอาตำตรวจมาลากคอกูอ่ะเหรอ" เขาเค้นเสียงเหอะอย่างเย้ยหยัน​มองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเหยียด​ "อย่าพูดอะไรสิ้นคิดเพราะมึงจะดูโง่​ จะลงมาเองหรือจะให้กูลากลงมา" "ไม่! นายปล่อยฉันไปนะ ฉันสัญญาจะไม่แจ้งตำรวจไม่ยุ่งเรื่องของ...อึก!"

ชายหนุ่มทายาทมาเฟียใหญ่เซ้งกิจการต่อจากเพื่อนรัก แล้วมีเหตุการณ์ให้เขาได้เจอกับเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งทำงานอยู่ในซ่องของตนและเกิดความรู้สึกหลงรักตั้งแต่แรกเจอ จนคิดแผนการขึ้นมามากมายเพื่อทำให้เธอมาอยู่ด้วย Spoil~ "อึก! ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยหนู" แม่บ้านเด็กสาวที่ยังสะอึกสะอื้นประนมมือขอบคุณคนตรงหน้า ถ้าเกิดเขาไม่ผ่านเข้ามาได้ยินป่านนี้ชีวิตเธออาจจะพังไปแล้วก็ได้ "อืม ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่แล้วนะ ฉันจะ..." ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นในประโยคถัดมา แต่ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกแม่บ้านเด็กสาวขัดเสียก่อน "มะ..หมายความว่าไงคุณจะไล่หนูออกเหรอ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะถ้าไล่หนูออกแล้วหนูจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อข้าวกินล่ะคะ แถมยังต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟอีก" "ฟังให้จบก่อนสิวะ ฉันจะให้เธอไปทำงานที่คอนโดฉันแทน"