Aşka dair ne biliyoruz? Aşkı ne kadar tanıyoruz? Siz hiç size çok aşık birinin düşüncesizce canını yaktınız mı? Ya da benim gibi iki kişinin arasında kaldınız mı? Bu hikaye aklının sesini dinlemek varken duyguları ile hareket edenler için yazıldı...

Eski bir inanışa göre kadınlar, içinde iki farklı kişiyi taşır: Umay Ana ve Kara Umay… Ve Umay Ana hiç umulmadık bir anda Kara Umay’a dönüşebilir. Alıntı: Deponun kör noktasında, antlaşmayı videoya çekmek için hazırdım. Bugün bu iş bitecekti ve ben artık Payna adını verdikleri bu beldeden kurtulacaktım. Depoya giren araba ile olduğum yerde dikleştim ve gelenin kim olduğunu anlamaya çalıştım. Çok geçmeden arabadan Ferman indiğinde zihnim istemsiz bir şekilde birazdan yapacağı ihaneti tekrar sorguladı. Kendime neden burada olduğumu hatırlatarak toparlandığımda arabanın bagajını açan Ferman ile ne olduğunu görebilmek için biraz daha yaklaştım ve o an beklemediğim bir şey oldu. Ferman bagajı sert bir şekilde kapatarak benim olduğum yöne döndü ve sanki beni görebiliyormuş gibi tok sesi ile: -Firuze diye bağırdı. Duymayı beklemediğim ismimle olduğum köşeye daha çok sinerken Ferman tekrar: -Firuze buradasın biliyorum. Hadi çık karşıma diye bağırdı. Elim, belimdeki bıçağı kavrarken Ferman adamlarına başı ile çıkmalarını işaret etti. Depo saniyeler içerisinde boşalırken kapanan kapı ile gözlerim çıkabileceği bir nokta aramaya başladı. Gördüğüm pencere ile ayaklanıp yavaş adımlarla ilerlerken depoda yankılanan silah sesi ve Ferman’ın ağzından çıkan gerçek ismim hareket mekanizmamı durdurdu. -Komiser LEYLA Erok olduğun yerde kal…

Oğuz benden böyle bir tepki beklemiyor olacak ki afalladı. Bedeni önce kasıldı daha sonra o da bana sarıldı. Bir süre hiçbir şey demeden öylece sarıldık. Sonunda ayrıldığımızda Oğuz tekrar; -Almina ben dedi. Hızla elimi dudaklarına götürerek susturdum onu. -Bu sefer sen değil Oğuz. Ben konuşmalıyım. Derince nefes aldım; -Özür dilerim dedim. Gözlerime baktı neden özür dilediğimi anlamak ister gibiydi. Özür dilerim yıllarca bana olan sevgini görmediğim için. Bu sefer Oğuz konuştu. Birbirimize fırsat tanıyor gibiydik. -Özür dilemene gerek yok Almina. Senin bir suçun yok. Seni sevdiğim her anımda sana daha çok saygı duydum. Beni görmedin çünkü hayat sana bunun için fırsat tanımadı. Derince nefes aldı. Şimdi de hiçbir şey için kendini zorunlu hissetmek zorunda değilsin. Sen ne istersen nasıl istersen öyle olur. Bu sefer sustum. Derince gözlerine baktım. Benden bir cevap bekliyordu. Aşikardı.