นาตาชาเคยมีความฝันอยากกลายเป็นจิตกรเพราะเธอรักการวาดภาพมาก แต่เธอกลับถูกทรยสโดยเพื่อนที่เธอไว้ใจมากที่สุดนั่นทำให้เธอสูญเสียแรงบันดานใจและไม่สามารถวาดภาพได้อีก ในชีวินนี้เธอไม่มีโอกาสได้ทำตามความฝันและไม่มีโอกาสได้พบโซลเมทหรือที่เรียกว่าเนื้อคู่เหมือนอย่างคนอื่นเธอจึงได้แต่ใช้ชีวิตไปอย่างว่างเปล่าจนกระทั่งเธอเสียชีวิตและได้โอกาสย้อนกลับไปเมื่อ 11 ปีก่อนอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอไม่รู้เลยว่ามีเหตุการณ์เบื้องหลังบางอย่างทำให้เธอย้อนอดีตกลับมา อย่างไรก็ตามเธอได้รับโอกาสแก้ไขอดีตที่ผิดพลาดอีกครั้ง เธอได้แก้แค้น ได้ทำตามความฝัน และเธอได้พบโซลเมทที่เธอไม่มีโอกาสได้เจอในชีวิตที่แล้ว เหตุผลหลักที่เธอถูกลากคอกลับมาในอดีตน่าจะเป็นเพราะมีด้ายแดงแห่งโชคชะตารัดคออยู่เสียมากกว่า แต่โซลเมทของเธอดันเป็นแวมไพร์ที่เย่อหยิง เขาปฏิเสธโชคชะตาและไม่ยอมรับเธอเป็นโซลเมท แต่ดันยอมรับเธอเป็นถุงเลือดแสนอร่อยของเขาแทน แต่เขาจะปฏิเสธความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองไปได้สักเท่าไหร่กันเชียว _______________________ โซลเมท เมื่อใครสักคนบนโลกได้พบโซลเมท แรกพบสบตาจะเกิดความรู้สึกผูกพันและคะนึงหากันอย่างเป็นธรรมชาติราวกับได้กลับมาเจอครอบครัว เพื่อน หรือพี่น้องที่จากกันไปนาน แม้ว่าความจริงแล้วพวกเขาจะเพิ่งได้เจอกันเป็นครั้งแรกก็ตาม และหลังจากที่ผู้ที่เป็นโซลเมทกันได้พบเจอกันพวกเขาก็จะมีปานที่มีลวดลายเป็นเอกลักษณ์เหมือนกันปรากฏบนส่วนใดส่วนหนึ่งบนร่างกาย สิ่งนั้นเรียกว่าสัญลักษณ์โซลเมท เมื่อนานมาแล้วกล่าวกันว่าโซลเมทคือเนื้อคู่ที่ถูกกำหนดให้เกิดมาคู่กันโดยสวรรค์ คู่โซลเมทส่วนมากจึงลงเอยกันในฐานะคนรัก แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปและโลกได้เปิดกว้างมากขึ้น ผู้คนจึงได้มีโอกาสได้พบเจอคนแปลกหน้าจากต่างแดนได้ทุกวัน โซลเมทในยุคใหม่ส่วนมากจึงมีแค่ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนหรือไม่ก็พี่น้องที่เข้ากันได้ดีมากยิ่งกว่าพี่น้องในสายเลือดเท่านั้น อย่างไรก็ตามคู่โซลเมทที่ผู้คนต่างเชื่อมั่นมาตั้งแต่โบราณก็ยังไม่หายไป ผู้คนก็ต่างหวังว่าโซลเมทที่จะเป็นคู่ชีวิตจะปรากฏตัวขึ้นมาและใช้ชีวิตรักด้วยกันดั่งเทพนิยาย แต่ก็มีผู้คนมากมายที่ไม่มีโอกาสได้พบโซลเมทของตัวเองจนตลอดชีวิต _________________________ หลายคนกล่าวกันว่าเมื่อได้พบเจอโซลเมทก็กับเหมือนได้เจอรักแรกพบ แต่มันไม่ใช่ความจริงเลย ความรู้สึกไว้วางใจ ความรู้สึกคุ้นเคย หรือความรู้สึกคิดถึงราวกับได้กลับมาพบครอบครัวที่ไม่ได้พบเจอกันนาน ความรู้สึกทั้งหมดนั้นไม่ใช่ความรู้สึกหลงรักเลยแม้แต่น้อย มันคือความรู้สึกผูกพันทางจิตวิญญาณเท่านั้น สรุปแล้วคู่โซลโมทไม่ได้หลงรักกันตั้งแต่แรกพบอย่างที่หลายคนพูด แต่ความจริงแล้วความรู้สึกผูกพันเหล่านั้นทำให้คู่โซลเมทง่ายต่อการตกหลุมรักกันต่างหากล่ะ ถ้าหากเพียงได้ทำความรู้จักกัน ใช่เวลาอยู่ร่วมกัน ได้รับการช่วยเหลือ หรือได้เห็นด้านที่เปล่งประกายของกันและกัน คู่โซลเมทก็จะตกหลุมรักกันได้อย่างง่ายดาย มันจึงไม่น่าแปลกที่ท้ายที่สุดคู่โซลเมทจะกลายเป็นคู่รักกันมากกว่าจะเป็นเพื่อนกัน

"อยากตาย" เป็นคำพูดของคนที่ไม่ต้องการจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว หญิงสาวนามฟางเซียนพบกับความลำบากและความเหนื่อยยากของการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มาแล้ว น้องสาวคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอพยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิต แต่เมื่อไม่นานมานี้น้องสาวของเธอก็เพิ่งจะตายไปเพราะโรคร้าย เธอจึงคิดว่าตัวเองไม่มีเหตุผลที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะงั้นเธอจึงพยายามฆ่าตัวตาย... เธอพยายามฆ่าตัวตายมากกว่าสิบครั้งด้วยกัน ผลน่ะหรือ? ล้มเหลวน่ะสิ!! ถ้าสำเร็จเธอคงไม่ต้องมานั่งคิดว่าวิธีตายใหม่แบบนี้หรอก!! "ดื่มยาพิษ กรีดข้อมือ โดดน้ำ โดดตึก ขนาดนี้แล้วทำไมฉันยังไม่ตายอีก!! สวรรค์ ไม่สิ นรกไม่อยากรับคนเพิ่มรึไง!! " ฟางเซียนกรีดร้องอย่างหนักราวกับคนบ้า ในตอนนั้นเองบางสิ่งก็ได้ปรากฏต่อหน้าเธอ [สวัสดีคุณฟางเซียน ผมคือระบบห้ามฆ่าตัวตาย ต่อจากนี้ไปคุณต้องถูกผูกมัดกับระบบห้ามฆ่าตัวตาย กฎของระบบห้ามฆ่าตัวตายที่หนึ่งคือ ห้ามฆ่าตัวตาย กฎที่สองคือ ห้ามฆ่าตัวตาย กฎที่สามคือ ห้ามฆ่าตัวตาย] "...." มองหน้าต่างระบบตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า ฟางเซียนหันไปหยิบมีดขึ้นมาเตรียมฆ่าตัวตายต่อ แต่จู่ๆ ร่างกายของเธอก็ไม่สามารถที่จะขยับได้อีกราวกับว่ามีบางอย่างเข้ามาควบคุมร่างกายของเธอ [คุณจะไม่สามารถฆ่าตัวตายได้จนกว่าจะมีอายุครบหนึ่งหมื่นปี โปรดเข้าใจด้วย] "เข้าใจมารดาแกสิ!! หมื่นปีเรอะ! ใครจะอยากอยู่นานขนาดนั้นกัน! " [มนุษย์] "เออ! แต่พอดีฉันเป็นมนุษย์ต่างดาวจากดาวเนปจูน ฉันจะฆ่าตัวตาย!! " [กฎคือห้ามฆ่าตัวตายเด็ดขาด เนื่องจากสถานที่รอเกิดเต็มแล้ว หากคุณต้องการฆ่าตัวตายคุณต้องทำภารกิจให้สำเร็จ ภารกิจแรก เป็นอาจารย์ของตัวร้ายสูงสุด ภารกิจที่สองจะตามมาในอีกร้อยปีต่อมา และอีกหนึ่งร้อยปีต่อไปภารกิจที่สามจะตามมา และอีกร้อยๆ ปีต่อมาภารกิจที่สี่ก็จะตามมา] "....ไปตายซะไอ้ระบบเฮงซวย!! "

ระบบนักเขียนสามารถพาเธอไปต่างโลกได้อย่างอิสระ มีโลกมากมายที่รอการไปเยี่ยมเยือนและรอให้ถูกเขียนเป็นนิยาย! และรู้หรือไม่ว่านิยายที่พวกคุณอ่านอาจจะเป็นเรื่องราวของบุคคลจริงๆ จากต่างโลก! เลล่า นักเขียนผู้ที่ได้รับระบบนักเขียนได้เดินทางข้ามโลกและได้พบกับเด็กชายที่จะมาเป็นตัวเอกนิยายของเธอ เธอเลี้ยงดูเขาโดยหวังว่าเขาจะกลายเป็นพระเอกแสนดี แต่ว่า....ไหงกลายเป็นว่าเขามีนิสัยเหมือนจอมมารผู้ชั่วร้ายแบบนี้ล่ะ!? เด็กคนนั้นได้กล่าวว่า... "การตบหัวหมาและแมวมันสนุกดีไม่ใช่เหรอ?" "ดูสิ พวกเขาทำหน้าหวาดกลัวรอยยิ้มของผม คิกๆ" "ไม่ได้! คุณจะติดตามเจ้านั่นไม่ได้ คุณต้องสนใจแค่ผมสิ!" "ผมจะครอบครองทุกอย่าง เพราะงั้นอยู่กับผมตลอดไปนะ อย่าหายไปเลย" มันค่อนข้างยากที่จะทำให้เขาเป็นพระเอกแสนดี...