-"Sen hala büyüyememişsin yavrum ya? Uğraştırdığın çocuklardan bıktım artık bir kere uslu duramaz mısın kızım? Dudağımı büzmüştüm, gömleğini çekiştirerek,-"Benden sıkıldın mı yoksa?"Çenemi parmaklarıyla kavrayıp ona bakmamı sağlamıştı,-"Senden asla sıkılmam, sadece bebeğime aşık olanlardan bıktım."Kıkırdamıştım, kıskanınca çok aşırı çekici oluyordu. Kirli sakallı çenesi kasılmıştı,-"Onları yok etmemem için bana tek bir neden göster, benim minik kelebeğimin canını sıkmışlar."Dudağımı ısırmıştım, parmağıyla dudağımı okşuyordu. Parmağını emmeye başladığımda sırıtmıştı,-"Birisi beni çok özlemiş..."Parmağını ağzımın içine ittirmişti, eliyle kalçamı sıkarak okşuyordu,-"Bana karşı yaramaz olabilirsin, ama başkalarına bu kadar cüretkar davranman yasak bebeğim."Parmağını ağzımın içinde ileri geri ittirmeye başlamıştı, gözlerime bakıp,-"Anlaşıldı mı?"Dediğinde başımı sallamıştım, keyifli bir şekilde sırıtmıştı. Boşta kalan eli elbisemin altına doğru kaymaya başlamıştı, bana dokunuşuyla bile ıslanıyordum!

Ailesi bir günde sırra kadem basan Hera, her yerde ailesinin izini ararken sahip olduğu bu "rahat" yaşamdan geri kalmamaya çalışmaktadır. Fakat ailesinin peşinde olan sadece kendisi değil A.R.S.L.A.N.Ç.A kod adlı bir mafya da bu kovalamacaya katılacaktır. Kendisini bir anda bir çetenin içinde bulan Hera, zamanla bu çetenin liderine aşık olup hayatını daha bir tepetaklak edecekti. -"Biliyor musun? Ben seninle büyüyünce evleneceğim." Gülerek Ares'in gözlerine bakmıştım. O benim çocuklukluğumun en iyi detayıydı. -"Nereden biliyorsun? Belki ben seninle evlenmeyeceğim." Ares kaşları çatık bir halde bana bakıyordu, -"Ben istiyorum. Hem sana çok aşığım Hera." Başımı sallamıştım, -"Daha büyümemize çok var, hadi saklambaç oynayalım?" Ares gözlerini kapatmıştı, -"Çok zor bir yere saklanma olur mu! Kaybolursan bulamam üzülürüm." Hemen koşmaya başlamıştım. Ares saymaya devam ediyordu. Siyah uzun saçları ellerine düşmüştü. Eteğimin ucunu tutup ağacın arkasına geçmiştim. Ares etrafa bakmaya başlamıştı, beni fark etmesin diye aşağı eğilmiştim. Artık çalılar beni tamamen kapatıyordu. -"Hera!" Gülmemi kapatmak için elimi ağzıma koymuştum, Ares bağırıyordu, -"Neredesin!" Etrafta koştuğunu anımsamıştım, sürekli ondan saklanacağımı düşünür üzülürdü. Ah Ares! Keşke hep böyle masum kalsaydık. Keşke o saklambaç oynadığımız günlere dönseydik. Sen benimle gazozunu paylaşsaydın hep? Ben de reçelli ekmeğimi bölüp sana yedirseydim? Çok mu istiyordum yoksa...Büyüdük işte. Büyüdük de ne oldu sanki?

Hayatınızın en kötü zamanını veya zamanlarınızı düşünün, adeta kendinizi bataklığa batmış bir halde hissedip, çırpındıkça daha çok yorulduğunuzu...Böyle zamanlarda sizi biri tutup çekmiştir? Ya da kendinize güç verip bir dal yardımıyla ağaca tutunup kendinizi o bataklıktan çıkartmış olabilirsiniz. Herkesin kendi içinde ışıksız bir çıkmaz sokağı vardır...Belki en karanlık ve kötü tarafınızı oraya hapsedip tüm sorunları ve duyguları orada yok ediyor olabilirsiniz...Ama orayı aydınlatmak için ufacık bir kibritin saçtığı ateş bile yetecektir bazen. Aşk...her şeyi baştan başlatacak kadar güçlü mü? Hayatı bir anda tepetaklak olan Venüs'ün, elinde bir anda hiçbir şey kalmayacaktı. Her şey bir anda sıfırlanırken, bu bataklıktan nasıl kurtulacaktı?