ฉันตื่นมาขึ้นมาบนเตียงหรูของโรงแรมดังกลางมหานครแห่งนี้ ด้วยอาการปวดเมื่อยตามเนื้อตัวและร่องรอยแห่งอารมณ์เป็นจ้ำๆ ด้วยสติที่ยังไม่เต็มร้อยสักเท่าไร กับอาการมึนงงอีกเล็กน้อย ไม่สิ มึนมากๆเลยต่างหาก ฉันอยู่ที่นี่ได้ยังไง ที่นี่ที่ไหน? แล้วเกิดอะไรขึ้นบ้างก่อนหน้านี้? ยังไม่ทันจะลุกจากเตียง ก้อมีเสียงดังขึ้นข้างๆหู "ตื่นแล้วหรอ?คุณโอเคไหม?" ก่อนที่ฉันจะหันไปตามเสียงที่ได้ยิน พระเจ้า!ใครส่งเทพบุตรลงมาเดินเล่นบนโลกมนุษย์กันนะ? ถ้าจะหล่อลากขนาดนี้ฉันต้องตกใจหรือทำหน้าคลั่งไคล้ก่อนดี แต่เดียวนะ ฉันก้มลงมองตัวเองที่ร่างกายเปือยเปล่าใต้ผ้าห่ม พร้อมกับมองหน้าคนตรงหน้า "คุณเป็นใคร แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?" ผู้ชายตรงหน้ามีจมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมมองฉันอย่างระอาแล้วอมยิ้มน้อยๆตรงมุมปาก "ผมกับคุณ เมื่อคืนเรา...เอา...กันทั้งคืน!" พูดเสร็จก้อหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แต่เดียวนะ มันคือเรื่องตลกหรอ? มันใช่เรื่องที่พูดไปหัวเราะไปได้ด้วยหรอ ฉันไม่รู้จักคุณ แต่คุณกลับพูดได้อย่างอย่างเต็มปากว่าเมื่อคืนเราเอากันทั้งคืน ขอกรี๊ดให้ลั่นห้องแล้ววิ่งไปหลบหลังเสาสักต้นก่อนได้ไหม "ฉันจำอะไรไม่ได้เลย ถือซะว่าเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้นก้อแล้วกัน" ฉันตัดบทง่ายๆเพราะรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องแปลก ฉันเข้าใจแม้ว่ามันจะเป็นครั้งแรกของฉันก้อตามเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ก้อให้มันผ่านไปแบบนี้แล้วกัน ผู้ชายตรงหน้าฉันทำหน้าตาย บอกบุญไม่รับ พยักหน้ารับรู้ "คุณคิดดีแล้วใช่ไหม แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้!" ฉันก้มหน้าคิดสักหน่อย พยักหน้าตอบ "อืม! ฉันคิดดีแล้ว คุณไม่ต้องรับผิดชอบอะไรหรอก ถือว่าต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ด้วยกันทั้งคู่ จะเรียกร้องสิทธิอะไร แฟนก้อไม่ใช่!" เขามองหน้าฉันเหมือนฉันจะพูดอะไรผิดไปสักประโยค แต่สักพักเขาก้อก้มหน้ามองนาฬิกา อาจจะมีธุระหรือต้องรีบไปที่ไหนสักที่หนึ่ง "เอาตามนั้นก้อได้ ถ้าคุณไม่ถือ ผมก้อไม่ติด" ฉันนั่งฟังประโยคนั้นผ่านๆแล้วมองตามหลังคนพูดแบบไม่จริงจังเท่าไหร่นัก อาจเพราะคนรอบตัวฉันต่างก้อมีคู่กันไปหมดแล้ว ยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ไม่จำเป็นต้องเก็บรักษาความบริสุทธิ์ผุดผ่องให้ผู้ชายในวันเข้าหออีกต่อไป เขาเดินออกไปช้าๆ พร้อมกับกลิ่นครีมอาบน้ำอ่อนๆหอมละมุน ชุดสูทสีเข้มบวกกับเนคไทสีกรมท่า ออกแนวสุภาพหน่อยๆบวกกับหุ่นนายแบบของเขา ยิ่งมองยิ่งสะกดสายตานี่ฉันกำลังคลั่งผู้ชายที่เพิ่งเจอกับบทรักบนเตียงครั้งแรกกับชายแปลกหน้าคนนี้น่ะหรือ ให้ตายเหอะ มึนเป็นบ้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนดื่มไปเยอะแค่ไหน รู้แค่เพียงว่าตอนนี้ยังไม่สามารถจำอะไรได้เลยแม้แต่อย่างเดียว แต่อีกสักพักพอทุกอย่างเข้าที่ ความทรงจำคงหลั่งไหลมาเป็นสายน้ำเลยแหละ เพราะฉันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอเวลาที่เหล้าเข้าปาก ลืมแนะนำตัวไปหรือเปล่านะ ฉันชื่อเมจิกา นวเลิศอมรชัย เรียกสั้นไปว่า เมจิ! ปีนี้ก้อปาเข้าไป25ปีแล้ว ชีวิตก้อง่ายๆเรียนจบออกมาก้อทำธุรกิจของครอบครัว มีธุรกิจโรงแรมในเครือกว่า20แห่งในประเทศ และร้านเครื่องเพชรในห้างอีก50สาขาในห้างแต่ละจังหวัด บ้านฉันรวย อันนี้ไม่ปฎิเสธ แถมฉันยังสวยและเซ็กซี่อีกต่างหาก ไม่ใช่ว่าไม่มีคนมาจีบนะ แต่ว่าฉันค่อนข้างเรื่องมากนิดนึง แค่ขอเบ้าหน้าดีหน่อย นิสัยสุภาพหน่อย บ้านรวยหน่อย เป็นคนอารมณ์ดีหน่อย แค่นั้นเอง แต่ที่มีเข้ามาเบ้าหน้าไม่ได้ก้อเยอะ นิสัยไม่ได้ก้อมาก ก้อเลยไม่มีแฟนสักที ไม่ได้เรื่องมากจริงๆนะ แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆคนนั้นต่างหาก นี่ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว แต่ภาพผู้ชายคนนั้นยังคงติดตาอยู่เลย เราแยกกันตรงห้องนั้นง่ายๆโดยไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของกันและกัน มันเป็นความตั้งใจของฉันเอง แต่ตอนนี้กลับคิดถึงเขาซะงั้น ฉันจะหาเขาเจอได้ยังไง คิดไปก้อเสียดายด้วยความที่เบ้าหน้าฟ้าประทานที่นานๆจะเจอสักที ความจริงน่าจะขอเบอร์ติดต่อเอาไว้หน่อย เผื่อเวลาหิวจะได้มีคนควงไปกินข้าว แต่ก้อเอาเถอะ ถ้าเป็นคู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันหรอกจริงไหม สักวันเราจะได้เจอกันอีก ฉันหวังให้มันเป็นแบบนั้นนะ หลังจากที่ผมเดินออกมาโรงแรมพวกคุณรู้อะไรไหม ใจผมมันจะกระโดดออกมานอกอกซะให้ได้ คนอะไรไม่รู้เซ็กซี่เป็นบ้า ตากลมโต ปากอมชมพู ผิวเนียนนุ่มสัมผัสทีนึงใจแทบละลาย ผมว่าผมก้อเจนโลกนะ เรื่องอย่างว่าน่ะก้อไม่เคยเป็นรองใคร ผู้หญิงแบบไหนก้อเคยเจอมาหมดแล้ว แต่ติดใจตรงที่มันเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เธอกลับบอกกับผมง่ายๆแบบนั้น เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น ผมเพิ่งเคยเจอ เพราะที่ผ่านมาเจอแต่ที่มันง่ายๆ แต่ไม่เคยเจอใครที่เป็นครั้งแรกเหมือนกับเธอเลยสักคน อย่างน้อยเธอก้อน่าจะเรียกร้องสักหน่อย ให้ผมได้จ่ายเงินทิ้งเล่นๆก้อยังดี จะได้ไม่ต้องมาคิดมากเหมือนตอนนี้ ไม่ต้องห่วงผมกันหรอกนะครับ ผมไม่ได้คิดจะคลั่งไคล้เธอหรอก ผมแค่แปลกใจที่เธอไม่คิดจะสานต่อกันสักหน่อย ผมก้อหล่อเอาเรื่องอยู่นะ หรือความหล่อของผมมันใช้กับเธอไม่ได้ ไม่สิ! ผม คุณานนท์ สัตวานิชย์ นะครับ นักธุรกิจค้าเพชรส่งออก90ประเทศ 450สาขาเชียวนะ ทั้งหล่อ รวย เพอร์เฟคขนาดนี้ จะหาที่ไหนได้อีก ผมโสดใครก้อรู้ เลือกกินนิดนึง แต่ส่วนใหญ่ก้อไม่ได้ควงใครนานๆ ผู้หญิงน่าเบื่อนะครับเวลาอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ดังนั้นผมก้อเลยไม่ผูกปิ่นโตกับใครนานเกินไปเพราะเดียวจะคิดว่าผมจริงจังด้วย สลัดยากอีกทีนี้ นานสุดอย่างตอนนี้ก้อน้องกิฟซี่ ดาราหน้าใหม่ที่เพิ่งโลดแล่นในวงการ ใสใส เด็กๆ ผมควงมาเกือบ2เดือนแล้ว ผมให้มากสุดแค่3เดือนครับ อีกแค่เดือนเดียวก้อคงได้หาคนใหม่แล้วล่ะ ผมก้อกำลังเล็งๆอยู่ครับ ระหว่างน้องเจนนี่กับน้องแอนนา ไม่รู้จะเลือกใครดี น่ารักทั้งคู่เลย คงต้องลองก่อนคนละรอบสองรอบ ค่อยมาคิดพิจารณาว่าจะเอาคนไหนเป็นปิ่นโตเถาต่อไปดี? ให้ตายเถอะพูดไปพูดมาก้อคิดถึงเธอคนนั้นขึ้นมาอีกแล้วถ้าเจอกันอีกสักครั้งหวังว่าจะมีโอกาสได้ขึ้นเตียงด้วยกันอีกสักครั้ง หรือจะให้ดีได้เธอมาเป็นปิ่นโตเถาต่อไปคงดีไม่น้อย น่าจะขอเบอร์ขอชื่อติดต่อไว้หน่อยไม่น่าเดินหยิ่งออกมาเลยไอ้นนท์เอ๋ย แล้วเมื่อไรบุพเพจะพาแม่กวางน้อยตัวนั้นเดินเข้ามาหาอีก ยิ่งคิดภาพร่างเปือยเปล่าขาวผ่องบนเตียงครั้งนั้น ผมก้อลืมไม่ลงสักที