อุ้มรักมาเฟียไร้ใจ

@บ้านสีขาวหลังเล็ก “แอ้~แงงงง” เสียงเด็กทารกร้องไห้ดังมาแต่ไกล ทำให้หญิงสาวผู้เป็นแม่ที่กำลังหั่นผักอยู่ในครัวถึงกับต้องเดินมายังเปลนอนเพื่อดูลูกน้อยที่งอแงตื่นมาตอนกลางวัน กล่อมเป็นชั่วโมงแต่กลับหลับเพียงแปบเดียว “ โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะคะคนเก่ง” หญิงสาวอุ้มลูกชายตัวน้อยที่ร้องงอแงในเปลขึ้นมาลูบหลังกล่อมเบาๆ เจ้าก้อนน้อยวัยเก้าเดือนที่ขาวอ้วนจํ่ามํ่า หน้าตาน่ารักรีบซุกไซ้อ้อนแม่ “ แอ้~” เสียงเด็กน้อยในเปลร้องขึ้นมาแต่เจ้าหนูน้อยที่นอนในเปลกลับไม่ได้ร้องให้งอแงเสียงดัง ลี่เจินคือคุณแม่ยังสาวที่พลาดท้องเมื่อสองปีก่อน เธอไม่คิดว่าเธอจะคลอดลูกชายฝาแฝด ใช้ชีวิตคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แม้จะมีผู้ชายมากมายอยากจะเข้ามาดูแลแต่เธอก็ปฏิเสธ ทุกวันนี้เธอทุ่มแรงกายเลี้ยงดูสองก้อนน้อยด้วยเงินก้อนใหญ่ที่ทำให้เธอหลุดพ้นมาจากใครคนนึง “ พี่ไทก้าตื่นแล้วหรอครับ เพราะน้องเสียงดังใช่ไหม พี่ไทก้าถึงตื่น” ลี่เจินพูดกับลูกน้อยอีกคนในเปลด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน ถึงแม้ลูกจะไม่ได้เกิดมาด้วยความตั้งใจแต่เธอก็รักและไม่คิดจะทำแท้ง ฟอด~~ “ตัวแสบร้องไห้เสียงดังเห็นไหมพี่ก้าตื่นเลย” หญิงสาวหันไปหอมแก้มขาวอ้วนของลูกชายคนเล็กที่ติดเธอยิ่งกว่าอะไร ทำให้เธอห่วงไทเกอร์เป็นพิเศษเพราะเจ้าก้อนอ้วนไม่ยอมให้ใครอุ้มนอกจากแม่ แม้แต่พี่เลี้ยงที่จ้างมาช่วยก็ไม่ยอม ไทก้ากับไทเกอร์คือลูกชายฝาแฝดของเธอ เกิดมาหน้าตาเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก แต่หญิงสาวผู้เป็นแม่จะรู้ว่ามีเพียงบุคลิกนิสัยที่ต่างกัน ไทก้าเป็นพี่จะอารมณ์ดีไม่ค่อยงอแง และมักจะเสียสละให้น้องกินนมก่อนเสนอ ในขณะที่ไทเกอร์ติดแม่ ติดนมแม่มาก แถมยังงอแงเก่งและไม่ชอบให้คนแปลกหน้าอุ้มผิดกับไทก้าที่ใครก็อุ้มได้ “ อึก~ แมม” มือน้อยๆของไทเกอร์จับที่หน้าอกของหญิงสาวบ่งบอกว่าหิวอยากกินนมแม่แล้ว พร้อมสายตาอันอ้อนวอน “ ตื่นมาก็จะแมมๆละหรอครับลูก ทำไมกินเก่งแบบนี้ อ้วนอีกหน่อยมี๊จะอุ้มไม่ไหวแล้วนะคะ” “ แมมๆ” “ ครับๆ เดี๋ยวแม่ให้แมม พี่ก้ารอมี๊ก่อนนะคะ” “ แอ้~” ไทก้ายิ้มร่าให้แม่อย่างชอบใจ หญิงสาวจะรอเวลาให้ไทเกอร์กินนมและกล่อมหลับเธอถึงจะอุ้มไทก้ามากินนม เพราะลูกสองคนเธออยากจะแบ่งความรักให้เท่าๆกัน มือบางเลิกเสื้อขึ้นก่อนจะปลดสายบราเซียออกเพื่อให้เจ้าหนูน้อยได้ดูดกินนํ้านมจากอกแม่ที่ตื่นมาก็ร้องโหยหา ในขณะที่ให้ลูกน้อยดูดยอดปทุมถันที่มีแหล่งอาหารโปรดของเขาอยู่นั้น ใบหน้าของลูกแฝดทั้งสองไม่มีส่วนไหนคล้ายเธอเลยสักนิด หน้าของลูกนั้นเหมือนเขาราวกับแกะ แม้เธออยากจะลืมแต่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นมันอยู่บนหน้าของเจ้าก้อนน้อยทั้งสองตลอดเวลา “ หยางเสวี่ยหมิง…” เธอมองหน้าไทเกอร์พรางเรียกชื่อผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นพ่อของลูกเธอ สองปีมานี้เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเต็มที่ด้วยความรักจากเงินก้อนมหาศาลที่มีคนให้เธอแลกกับการออกไปจากชีวิตของผู้ชายที่ชื่อหยางเสวี่ยหมิง แต่หญิงสาวก็ไม่เคยนำเงินก้อนใหญ่นั้นไปใช้ฟุ่มเฟือยเลยนอกจากให้ลูก เธอตั้งใจว่าจะรอลูกเข้าโรงเรียน เธอจะได้ทำในสิ่งที่รักได้เต็มที่